ทำไมเราถึงชอบหรือว่ารักเด็กได้ขนาดนี้

ตามหัวข้อเลยฮะ!! คือเราชอบหรือรักเด็กคนนึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (น้องเค้าอยุ่บริบาลเป็นเด็กผู้ชาย)(ส่วนเราอยู่ ม.6) 55555อย่าพึ่งว่าเราปัญญาอ่อนนะ
คือโรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนเอกชนที่เปิดสอนตั้งแต่บริบาลยัน ม.6 แล้วเราเป็น รด. ของ รร. ด้วย และในทุกๆหนึ่งอาทิตย์เราจะต้องมีเวรเป็นจราจรวันนึงและคือเราชอบไปรับเด็กโซนอนุบาล และไปเจอกับเด็กคนนี้แหละ น้องเค้าน่ารักมาก น่าขยี้แก้มขยี้พุงสุดๆ จนทุกวันนี้เราไปรอรับน้องเค้าที่โซนอนุบาลวันทุกวันเลยอะ พอเลิกเรียน กริ่งดังปุ๊ป! เราก็รีบไปหาน้องเค้าเลย (แทนที่จะรีบไปเรียนพิเศษ) มันเป็นความรู้สึกที่ว่าเราไม่ต้องมีแฟนก็ได้ขอแค่ได้เล่นกับน้องคนนี้ทุกวันก็พอแล้ว ถ้าวันไหนที่ไม่ได้เจอน้องเค้าก็เหมือนจะขาดใจตายอะ และยิ่งกลับมาบ้านนี่ยิ่งคิดถึงไปใหญ่ นี่คือประเด็น!!!! ก็เลยอยากตั้งกระทู้ถามว่ามันใช่เรื่องแปลกมั้ยอะ หรือว่ามันเกิดจากอะไรสักอย่างทางการจิตหรืออะไรก็แล้วแต่ 55555