ตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
เราเป็นลูกสาวค่ะ เคยอยู่ด้วยกันกับพ่อมาตั้งแต่เกิดจนถึงตอนประมาณจะขึ้นป.2 เราก็ต้องย้ายมาอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด พ่อก็ติดต่อมาเรื่อยๆจนถึงตอนที่เราขึ้น ป.6 แล้วพ่อก็ไม่เคยติดต่อมาอีกเลยค่ะ ตอนนี้แม่มีสามีใหม่พร้อมกับลูกแล้ว แต่ตัวเรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลยตั้งแต่พ่อไม่ได้ติดต่อมา
ตอนนี้เราก็มีปัญหากับแม่แล้วก็ญาติทางแม่ด้วย เรื่องมันสะสมมาตั้งแต่เราอยู่ประมาณม.ต้นแล้ว เราเป็นโรคเครียดสะสม แต่แม่ไม่เชื่อหาว่าเราขี้เกียจไปโรงเรียนจนวันหนึ่งเราไม่ไหวเลยค่อยเชื่อ จนวันหนึ่งที่เราเข้ามากทม.มาสอบชิงทุนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ก่อนวันสอบเราเลยอยากนัดเจอกันกับเพื่อนที่รู้จักกันแต่ว่าพี่ที่แม่ให้มากับเราบอกว่าไม่มีเงินค่ารถแท็กซี่ไป ทั้งๆที่ข้ามถนนไปนั่งรถตู้ก็ไม่ถึงสามสิบบาท ทีนี้เพื่อนเราก็เลยบอกว่าจะออกเงินค่ารถให้ พี่เลยบอกให้เพื่อนเราโอนเงินไป 700 บาท ซึ่งตอนตกลงกันเพื่อนเรามีเพื่อนอยู่ด้วยอีก 6 คนเพื่อนของเพื่อนเราก็ไม่เห็นด้วยเรื่องเงิน 700 เพราะค่าเดินทางยังไงก็ไม่ถึงแน่ๆ และระหว่างคุยกันพี่ก็ใช้คำหยาบกับเพื่อน แล้วพอเจอกัน ตอนที่เราแยกย้ายกับพี่แล้วไปกับเพื่อน เพื่อนของเพื่อนเราก็รู้สึกตะหงิดใจว่าโดนหลอกเอาเงินแน่ๆ เพราะตอนพี่รอเรา พี่เดินไปซื้อเครื่องสำอางราคาแพง ซื้อไอติมราคาแพง ซื้อซูชิกิน เพื่อน 6 คนของเพื่อนเราเห็นการกระทำของพี่ทุกอย่าง เลยไม่ค่อยสนับสนุนเรา อยากให้เพื่อนเลิกคบเรา เราอึดอัดใจมาก และตอนที่แยกย้ายกันกับเพื่อนและเพื่อนๆ เราก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่า แม่โอนเงินให้พี่ 1,500 บาทอยู่แล้ว และหลังจากนั้นพี่ก็ไม่ได้พาเรากลับไปที่พักแต่เอาเงินเพื่อนเราไปเที่ยวต่อทั้งๆที่พรุ่งนี้เรามีสอบ ซึ่งเงินตรงนี้ผิดกับวัตถุประสงค์ที่เพื่อนเราโอนให้และเอาเงินไปเก็บไว้เอง ต่อมาเราต้องมาเรียนปรับพื้นฐานเวลาประมาณเดือนกว่าๆ แม่ให้เงินมา 3,500 ซึ่งถ้าหักค่าบัตรเอทีเอ็มก็เท่ากับว่า เรามีเงินติดตัวอยู่ 3,200 บาท แล้วเงินนี้เราต้องใช้ค่ากินค่าอยู่ แล้วก็ต้องซื้อรองเท้านักศึกษา ซึ่งเงินก็ไม่พอ และกับข้าวที่ม.เราแพงมาก ราคาขั้นต่ำมื้อหนึ่งก็ประมาณ 50 บาท ซึ่งคำนวณแล้วเราคงใช้เงินไม่พอ ปู่ย่ากับพ่อแม่ของเพื่อนเราสงสารเลยให้เรามาอยู่ที่บ้านจะได้ประหยัดค่าข้าว แล้วเวลาไปไหนมาไหนกับเพื่อน แม่เพื่อนก็จะออกเงินให้ทุกครั้ง แม่เพื่อนพาเราไปทะเล เราก็ไม่ได้เสียเงินสักบาทเลย แต่แม่ก็มาพูดว่าเป็นเพราะเราไปอยู่กับเพื่อน เงินเลยไม่พอใช้ เราพยายามอธิบายแต่แม่ก็ไม่ฟัง ว่าเราก้าวร้าว เห็นคนอื่นดีกว่าแม่ แล้วทุกครั้งที่มีปัญหาเรื่องเงินกับที่บ้าน แม่ก็จะชอบโยงครอบครัวเพื่อนเราไปเกี่ยวข้องด้วยทุกครั้งเลย จนทำให้ครอบครัวเพื่อนเราอึดอัด เรารู้สึกเกรงใจพวกเขามากๆ ที่ไปอาศัยพึ่งพา แต่เราก็ยังเอาปัญหาไปเข้าบ้านเขาด้วย นอกจากนี้เวลาเรามีปัญหากับแม่ เราชอบทำร้ายตัวเองค่ะ เรารู้ว่ามันไม่ดี แต่เราก็ห้ามตัวเองไม่ได้ พอเราขอแม่ว่าอยากไปคุยกับจิตแพทย์ แม่เราก็บอกว่า ไม่เอา อายเขา เดี๋ยวคนอื่นว่าว่ามีลูกเป็นบ้า แล้วก็บอกว่าเราไม่มีสติ ไปทำสมาธิ เดี๋ยวก็หาย ซึ่งเราเคยลองแล้วมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
เราอยากจะรู้ว่าใครพอจะรู้จักพ่อเราไหม เราไม่ได้อยากจะเรียกร้องค่าเลี้ยงดูอะไร แต่เราแค่รู้สึกว่าตอนที่อยู่กับพ่อ เรามีความสุขมากๆ ตอนนี้เราอยากได้ผู้ใหญ่สักคนที่อยู่ข้างเรา เข้าใจเรา แนะนำเราได้ เราเลยอยากเจอพ่อมากๆจริงๆ
ถ้าใครรู้จักพ่อเรา ช่วยเราหน่อยนะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปล.มีการแก้ไขความสัมพันธ์บางจุดต้องขอโทษจริงๆค่ะ เรามีเหตุผลส่วนตัวบางอย่างเปิดเผยไม่ได้ค่ะ
ตามหาพ่อค่ะ
เราเป็นลูกสาวค่ะ เคยอยู่ด้วยกันกับพ่อมาตั้งแต่เกิดจนถึงตอนประมาณจะขึ้นป.2 เราก็ต้องย้ายมาอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด พ่อก็ติดต่อมาเรื่อยๆจนถึงตอนที่เราขึ้น ป.6 แล้วพ่อก็ไม่เคยติดต่อมาอีกเลยค่ะ ตอนนี้แม่มีสามีใหม่พร้อมกับลูกแล้ว แต่ตัวเรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลยตั้งแต่พ่อไม่ได้ติดต่อมา
ตอนนี้เราก็มีปัญหากับแม่แล้วก็ญาติทางแม่ด้วย เรื่องมันสะสมมาตั้งแต่เราอยู่ประมาณม.ต้นแล้ว เราเป็นโรคเครียดสะสม แต่แม่ไม่เชื่อหาว่าเราขี้เกียจไปโรงเรียนจนวันหนึ่งเราไม่ไหวเลยค่อยเชื่อ จนวันหนึ่งที่เราเข้ามากทม.มาสอบชิงทุนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ก่อนวันสอบเราเลยอยากนัดเจอกันกับเพื่อนที่รู้จักกันแต่ว่าพี่ที่แม่ให้มากับเราบอกว่าไม่มีเงินค่ารถแท็กซี่ไป ทั้งๆที่ข้ามถนนไปนั่งรถตู้ก็ไม่ถึงสามสิบบาท ทีนี้เพื่อนเราก็เลยบอกว่าจะออกเงินค่ารถให้ พี่เลยบอกให้เพื่อนเราโอนเงินไป 700 บาท ซึ่งตอนตกลงกันเพื่อนเรามีเพื่อนอยู่ด้วยอีก 6 คนเพื่อนของเพื่อนเราก็ไม่เห็นด้วยเรื่องเงิน 700 เพราะค่าเดินทางยังไงก็ไม่ถึงแน่ๆ และระหว่างคุยกันพี่ก็ใช้คำหยาบกับเพื่อน แล้วพอเจอกัน ตอนที่เราแยกย้ายกับพี่แล้วไปกับเพื่อน เพื่อนของเพื่อนเราก็รู้สึกตะหงิดใจว่าโดนหลอกเอาเงินแน่ๆ เพราะตอนพี่รอเรา พี่เดินไปซื้อเครื่องสำอางราคาแพง ซื้อไอติมราคาแพง ซื้อซูชิกิน เพื่อน 6 คนของเพื่อนเราเห็นการกระทำของพี่ทุกอย่าง เลยไม่ค่อยสนับสนุนเรา อยากให้เพื่อนเลิกคบเรา เราอึดอัดใจมาก และตอนที่แยกย้ายกันกับเพื่อนและเพื่อนๆ เราก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่า แม่โอนเงินให้พี่ 1,500 บาทอยู่แล้ว และหลังจากนั้นพี่ก็ไม่ได้พาเรากลับไปที่พักแต่เอาเงินเพื่อนเราไปเที่ยวต่อทั้งๆที่พรุ่งนี้เรามีสอบ ซึ่งเงินตรงนี้ผิดกับวัตถุประสงค์ที่เพื่อนเราโอนให้และเอาเงินไปเก็บไว้เอง ต่อมาเราต้องมาเรียนปรับพื้นฐานเวลาประมาณเดือนกว่าๆ แม่ให้เงินมา 3,500 ซึ่งถ้าหักค่าบัตรเอทีเอ็มก็เท่ากับว่า เรามีเงินติดตัวอยู่ 3,200 บาท แล้วเงินนี้เราต้องใช้ค่ากินค่าอยู่ แล้วก็ต้องซื้อรองเท้านักศึกษา ซึ่งเงินก็ไม่พอ และกับข้าวที่ม.เราแพงมาก ราคาขั้นต่ำมื้อหนึ่งก็ประมาณ 50 บาท ซึ่งคำนวณแล้วเราคงใช้เงินไม่พอ ปู่ย่ากับพ่อแม่ของเพื่อนเราสงสารเลยให้เรามาอยู่ที่บ้านจะได้ประหยัดค่าข้าว แล้วเวลาไปไหนมาไหนกับเพื่อน แม่เพื่อนก็จะออกเงินให้ทุกครั้ง แม่เพื่อนพาเราไปทะเล เราก็ไม่ได้เสียเงินสักบาทเลย แต่แม่ก็มาพูดว่าเป็นเพราะเราไปอยู่กับเพื่อน เงินเลยไม่พอใช้ เราพยายามอธิบายแต่แม่ก็ไม่ฟัง ว่าเราก้าวร้าว เห็นคนอื่นดีกว่าแม่ แล้วทุกครั้งที่มีปัญหาเรื่องเงินกับที่บ้าน แม่ก็จะชอบโยงครอบครัวเพื่อนเราไปเกี่ยวข้องด้วยทุกครั้งเลย จนทำให้ครอบครัวเพื่อนเราอึดอัด เรารู้สึกเกรงใจพวกเขามากๆ ที่ไปอาศัยพึ่งพา แต่เราก็ยังเอาปัญหาไปเข้าบ้านเขาด้วย นอกจากนี้เวลาเรามีปัญหากับแม่ เราชอบทำร้ายตัวเองค่ะ เรารู้ว่ามันไม่ดี แต่เราก็ห้ามตัวเองไม่ได้ พอเราขอแม่ว่าอยากไปคุยกับจิตแพทย์ แม่เราก็บอกว่า ไม่เอา อายเขา เดี๋ยวคนอื่นว่าว่ามีลูกเป็นบ้า แล้วก็บอกว่าเราไม่มีสติ ไปทำสมาธิ เดี๋ยวก็หาย ซึ่งเราเคยลองแล้วมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
เราอยากจะรู้ว่าใครพอจะรู้จักพ่อเราไหม เราไม่ได้อยากจะเรียกร้องค่าเลี้ยงดูอะไร แต่เราแค่รู้สึกว่าตอนที่อยู่กับพ่อ เรามีความสุขมากๆ ตอนนี้เราอยากได้ผู้ใหญ่สักคนที่อยู่ข้างเรา เข้าใจเรา แนะนำเราได้ เราเลยอยากเจอพ่อมากๆจริงๆ
ถ้าใครรู้จักพ่อเรา ช่วยเราหน่อยนะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้