ว่าด้วยเรื่อง... แม่ค้าบนทางเท้าผู้แสนใจดี(ชิ*หาย)

หลายวันก่อน เราได้ไปงานวันแรกพบของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งขากลับ เวลาประมาณทุ่มนึง เรากลับโดยขึ้นเรือข้ามฟากจาก ท่าพระจันทร์ มา วังหลัง แล้วเดินต่อไป เพื่อไปขึ้นรถจักรยานยนตร์รับจ้าง ที่อยู่หน้าปากซอยถัดไป เพื่อกลับหอ

แต่ เรื่องมันเกิดขึ้นระหว่างเดินไปหน้าปากซอยนั่นเอง คือ ทางเท้าตรงนั้น มันมีแม่ค้า ขายของเยอะมากกกกกกก ไอ้เราก้ ไม่ชอบที่แคบ (แคบแค่ไหน เดินสวนกันยังไม่ได้เลย) เราเลยลงมาเดินบนถนน ซึ่งมีทั้งรถต่างๆจอดอยู่ แท๊กซี่บ้าง รถตุ๊กๆบ้าง รถอะไรอีกนะ จำชื่อไม่ได้ ไม่ได้เดินทางด้วยทางนี้บ่อย
พอเราเดินไปๆ เดินผ่านรถแท๊กซี่คันนึง แต่ด้วยความที่ไม่ได้มองด้านหลังให้ดี ก้มีรถแท๊กซี่คันหนึ่งพุ่งมา แล้วบีบแตรใส่ (ปี๊ดดดด !!!) เราก้หันไป พยักหน้า ขอโทดนาง เออ เรานี่เดินไม่ดูเลย

แต่จุดพีคของการเกือบโดนรถชนในครั้งนี้คือ พอเราเดินต่อได้อีกก้าวสองก้าว มีแม่ค้าใจดีคนนึง(ซึ่งขายอะไรผัดๆบนทางเท้านี่แหละ) ตะโกนบอกเรา ด้วยความเป็นห่วงว่า 'เดินระวังหน่อยสิหนู' (น้ำเสียงแบบกระแนะกระแหน๋สุด) ในขณะที่นางผัดอะไรก้ไม่รู้ ไม่ได้มองหน้าเราด้วยซ้ำ  ซึ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง..........................................

ซึ่ง................................. ('ระวังหน่อยสิหนู' เนี้ยนะ).....................................................

Hello!!!! เกิดอะไรขึ้น #หินในมือสั่น #กัดฟันแน่น #นับหนึ่งถึงสิบในใจ
ตอนนั้นคือ หูวิ้งๆนิดนึงละ เดินต่อไป ในใจนี่ คิดทบทวนคำพูดของแม่ค้าคนนั้นแล้วแบบ .... เจ็บแปล๊บๆยังไงไม่รู้

การที่เราต้องมาโดนแท๊กซี่บีบแตรใส่นี่ คือเพราะเราเดินไม่ดีอย่างเดียวหรอ ไม่ใช่เพราะเราไม่สามารถเดินบนทางเท้าได้อย่างที่ควรจะเป็นรึปล่าว
ยอมรับเลยว่าอึ้ง อึ้งที่สุด กลับมาหอยังเสียดายทำไมไม่พูดอะไรกลับไปบ้าง เจ็บใจอะ เฮ้อออออ

เราก้ไม่รู้นะ ว่ามันจะแก้ปัญหายังไง แล้วเรา ก้ไม่ได้ไปแถวนั้นบ่อย คนที่เดินผ่านบ่อยๆคงชิน(มั้งนะ)  แล้วเราก้ผิดเองด้วยที่ไปเดินบนถนน ถนนไม่ได้ให้คนเดิน แล้วทางคนเดินหล่ะ ทำไมไม่ให้คนเขาเดินกันนะ  #น้องงง