หน้าเปิด


ฮายาเตะยังจำครั้งแรกที่ได้เจอมาเรียได้ราวกับพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เป็นตอนหลังจากที่พ่อแม่ขายเขาให้ยากูซ่า เป็นตอนที่ฮายาเตะเจ็บปวดจนเริ่มคิดว่าเขาไม่น่าเกิดขึ้นมาเลย ในตอนนั้นมาเรียได้ช่วยเขาด้วยการให้ผ้าพันคออุ่นมาพันคอเขา

กลับมาปัจจุบัน วันที่ 24 ตุลาคม นางิกำลังบ่นว่าถ้าไม่ได้กินช็อคโกแลตก็วาดไม่ได้แน่ๆ ฮายาเตะถามเรื่องอะไร นางิบอกก็การ์ตูนของเธอไงเล่า ถ้าไม่มีช็อคโกแลตมากกว่านี้เธอวาดไม่ได้แน่ๆ ฮายาเตะบอกเลิกทำตัวเหมือน เทซึoะ โอซามุ แล้วนางิก็วาดการ์ตูนเพื่อตัวเองด้วย แต่นางิก็ยังยืนยันคำเดิมจะเอาช็อคโกแลต อ้างว่าเพื่อวาดการ์ตูนที่สุดยอดระดับมาสเตอร์พีช ช็อคโกแลตเป็นสิ่งจำเป็นที่ขาดไม่ได้เลย

ว่าแล้วฮายาเตะก็เลยยื่นขนมช็อคโกโมนากะ(คล้ายๆวัฟเฟิลสอดไส้ช็อคโกแลต)ให้ นางิก็เลยยั่วปาขนมใส่หน้าฮายาเตะและบอกอย่างน้อยก็เอาที่มันเป็นช็อคโกแลตเป็นตัวหลักเซ่!!!! แต่ถึงจะบ่นนางิก็กินอยู่ดีและบอกไปเอาช็อคโกแลตมา แถมบอกอยากได้ที่มีชื่อด้วย

ด้วยเหตุนี้ฮายาเตะเลยไปปรึกษากับมาเรียเพราะฮายาเตะไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์แบบนี้ของนางิเท่าไร มาเรียบอกตอนเธอแรกๆก็รับมือยากเหมือนกัน แต่ก็พอเข้าใจก็เลยบอกฮายาเตะให้ไปหาช็อคโกแลตด้วยกันแล้วกัน


หลังจากที่ออกมาข้างนอกกับมาเรียแล้ว เรื่องแผนเปิดเส้นทางสู่การ์เด้นพาเลสด้วยความรักที่ถูกปฎิเสธ ฮายาเตะยังคงคิดเรื่องนี้อยู่ และฮายาเตะต้องการคนที่จะยอมให้อภัยให้เขาได้เมื่อรู้ว่าทั้งหมดก็เพื่อนางิ ดังนั้นมาเรียจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดที่ฮายาเตะคิดว่าจะต้องเข้าใจแน่.... แต่ถึงอย่างนั้น ฮายาเตะจินตนาการไม่ออกเลย ภาพของมาเรียในตอนที่หลงรักเขามันเป็นยังไง

ฮายาเตะที่คิดเหม่อจนมาเรียทักว่ามีอะไรรึเปล่า ฮายาเตะเลยตกใจบอกเปล่าและรีบเปลี่ยนเรื่องว่าไม่ได้ออกมาข้างนอกกับมาเรียนานแล้ว มาเรียบอกจริง ฮายาเตะมาพูดเรื่องช็อคโกแลตที่นางิต้องการต่อว่าจะเอาแบบไหนดี มาเรียคิดว่าน่าจะหาได้ตามร้านมีชื่อของอาโอยามะ พอคุยๆได้แป๊บเดียว จู่ๆมาเรียก็ถามที่นั้นเป็นยังไง แต่ร้านที่มาเรียสนใจกลับเป็นร้านขายขนมย้อนยุค พอเข้ามาดูมาเรียก็รู้สึกสนใจเพราะแต่ละอย่างดูน่ารักทั้งนั้น ระหว่างนั้นฮายาเตะก็มาคิดต่อเรื่องที่จินตนาการไม่ออกว่ามาเรียเวลาชอบเขาเป็นยังไงและยิ่งต้องปฎิเสธด้วย ทำให้ฮายาเตะคิดไม่ตกจะทำยังไงดี


ขณะที่คิดมาเรียก็เรียกฮายาเตะ พอฮายาเตะหันไปดูก็เอาขนมแท่งอร่อยให้ฮายาเตะดูและถาม "คาแรคเตอร์ตัวนี้ดูเหมือนโoราเoมอนเลย" ทำเอาฮายาเตะรีบคว้าขนมมาพร้อมตะโกนบอกไม่ให้มาเรียมองคาแรคเตอร์ตัวนี้แบบนั้นนะ พยายามบอกจุดต่างแต่มาเรียไม่เข้าใจ กลายเป็นว่าแทนที่ฮายาเตะจะทำให้มาเรียใจเต้น เขากลับโดนมาเรียทำใจเต้นแทนซะแล้ว(ในอีกความหมาย) (เหมือนจะเป็นเรื่องซีเรียสถ้าโดนเปรียบเทียบ) ฮายาเตะก็เริ่มคิดว่าร้านขนมย้อนยุคแบบนี้ไม่ดีแล้ว แต่จะยอมแพ้ก็เร็วไป ตัวเขาก็รู้ว่าระดับมาเรียคือสาวไฮคราสสุดๆถึงขนาดที่ไม่เคยกินบะหมี่ถ้วย จึงแน่นอนว่าคงไม่รู้จักขนมของร้านแบบนี้ด้วย ฮายาเตะคิดว่าอาจจะใช้จุดนี้ได้


ว่าแล้วฮายาเตะก็เจอขนมอย่างหนึ่งที่น่าจะช่วยได้ ก็เลยเอามาให้มาเรียดูนั้นคือลูกอมแหวนรูปเพชร ขนมที่เป็นที่นิยมของผู้หญิงมาตลอด ซึ่งฮายาเตะคิดว่าในเมื่อผู้หญิงทุกคนชอบขนมอันนี้มาเรียก็คงเหมือนกัน ฮายาเตะคิดจะใช้สิ่งนี้ชนะใจมาเรียให้ได้..... แต่มาเรียเฉยสนิทและรู้ว่ามันก็คือลูกอมรูปแหวนธรรมดาที่ทำเลียนแบบแหวนเพชร แถมยังเปรียบเทียบหากเป็นแหวนซาลาเปาก็เหมือนๆกันนั้นแหละ จนฮายาเตะคิดว่าท่าทางมาเรียจะเก่งในเรื่องเถียงของย้อนยุค 30 ปีแบบนี้ได้


ฮายาเตะไม่ยอมแพ้และบอกไม่ว่ายังไงนี่แหละก็คือพลังของขนมย้อนยุค พูดไม่ทันจบจู่ๆมาเรียก็เข้ามาเลียลูกอมที่นิ้วฮายาเตะโดยไม่คิดอะไรและบอกอร่อยดีนะ แต่เลยทำเอาฮายาเตะใจเต้นไม่หยุดแทนไปซะแล้ว


จบตอน