ของเราอาจจะไม่เหมือนใครเท่าไหร่ แต่ก็อยากให้ฟังกันนะคะ
เรารู้แหละค่ะ เราทำดีแล้ว แต่เรารู้สึกแย่ ผ่านมาแค่วันเดียวใครมันจะไปรู้สึกดีได้วะ เนอะ
เรากับเขาสนิทกันมาเจ็ดแปดปีแล้วค่ะ ตอนแรกเป็นแค่เพื่อนสนิท ปรึกษากันทุกเรื่อง ไปๆ มาก็ไม่ใช่แค่นั้น
เราเคยชอบกัน แต่เราทั้งคู่ปากแข็ง เราเลิกชอบไป ก็กลับมาชอบกันอีก เป็นแบบนี้สามสี่ครั้งแล้ว
เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ ไม่ค่อยต่างจากแฟน จับมืออะไร กอด หอม ++ มาหมด
บางช่วงเราดันรำคาญเขา ก็เลิก เรามีแฟน พอเราเลิกก็กลับมาคุยกันใหม่ได้ จริงๆ ระหว่างคบแฟนเราก็คุยกันนะ
เราเคยหายไปเพราะเหตุผลเรื่องเรียน เพราะเหตุผลที่บ้าน เขาเสียใจมาก กว่าจะทำใจได้ก็นาน ทั้งๆ ที่เราเองก็เจ็บไม่แพ้กัน
เคยจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้แล้ว กลับมาปรึกษากันหลายๆ เรื่องโดยเฉพาะความรัก เหมือนจะไปได้สวย
แต่พอใครสักคนเหงา กับคนนี้ไม่ว่ายังไงก็หวั่นไหว เขาก็บอกตรงๆ เขาแพ้เรานะ
แพ้ลูกอ้อน แพ้กลิ่น(อารมณ์แบบ เขาชอบพูดว่า เรานี่ผ่านไปกี่สิบปี ก็ยังเหมือนเดิมเลยนะ กลิ่นแบบนี้ อันตรายจริงๆ)
แล้วก็แพ้หลายๆ อย่าง
เขาโตขึ้น ทำงานเป็นใหญ่เป็นโตละ คณะเราเรียน6 ปีค่ะ ก็ทนๆ กันไป 55555
ตอนนั้นเราเฮิร์ทหนักจากคนๆ นึง เขาก็มาปลอบเรานะ
เราดีขึ้นเยอะ เขาบอกเขาอยากดูแลเรานะ ตอนนั้นเราไม่พร้อมเอง
แต่ผ่านไปแป๊ปเดียว สุดท้ายเขาก็มีคนที่ชอบละ ยังไม่ทันเริ่มเลย อกหักแล้วชั้น กับคนนี้อีกแล้ว จนได้
เราพยายามจะสู้ แต่เราว่าเราเหมือนคนหมดแรง ไม่รู้จะสู้ยังไง สุดท้ายเราก็ปล่อยไปสองสามเดือน พยายามหาวิธี
พอเรามาคุยกันอีกที เขาก็มีคนคุยแล้ว กำลังจะคบกันแล้วด้วย
ต่อมา ช่วงนั้นเขาผิดนัดเราครั้งนึง กลายเป็นว่าอยู่ดีๆ ไปไงมาไงไม่รู้ เขาทักมาทุกวันเฉย
ก็คุยเล่นนั่นแหละ แล้วเขาก็คบกับแฟน เราก็รู้นะ
เขาก็ยังถล่มไลน์เรามาตั้งแต่ต้นเดือนมิ.ย. พยายามชวนคุย แบบคนพิเศษ
เราพยายามตัดบท เขาก็ว่าห้วนบ้าง ทักมาใหม่บ้าง ถามว่าเป็นไรบ้าง
เราไม่กล้าถามเขาเรื่องแฟน รู้แต่แฟนเขาไปเรียนเมกาแล้ว รู้ว่าคบกันอยู่
เขาบอกว่าเราสำคัญ เป็นคนที่อยู่ในโลกส่วนตัวได้ ไม่ต้องคิดมากว่าเราไม่ได้สนิทกันอีกแล้ว
เขาเป็นฝ่ายเข้ามาหาเราเอง จับมือ และอื่นๆ
เราว่าเราเริ่มแย่แล้ว เรามั่นใจว่าเขาไม่รู้ว่าเราชอบ เราไม่ได้แสดงออกอะไรเท่าไร
เราเฟรนด์ลี่ เขาไม่รู้หรอกว่าถึงเราจะดูเฟรนด์ลี่ แต่กับเขาเราให้พิเศษเลยนะ
เราเริ่มแย่ลง เราเจอกัน ดูหนังกัน เหมือนปกติที่เคยทำ เขาเองก็มาจับมือ มากอด มาหอมหน้าผาก
เรารู้ว่ามันเริ่มไม่ใช่ วันนึงเราเลยถามอ้อมๆ เขาก็บอกว่าเขารู้ว่ามันไม่ดี
ด้วยความที่รู้จักมันดี จริงๆ เรารู้ว่าเขาชอบเรา แต่พูดไม่ได้
ไม่ได้ชอบขนาดจะเป็นแฟน เพราะว่าเขาเป็นคนดี เขาไม่ทำงั้นหรอก เรามาช้าไป เรากลับมาช้าไป
มีมาแซวด้วยว่า ไม่ทันแล้ว เชอะ5555
คือถึงมันจะซื่อบื้อเรื่องนี้ไปหน่อย แต่เราว่ามันรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ
แต่สุดท้ายเขาแค่ห้ามตัวเองไม่ได้น่ะ ที่จะไม่ทักเรา
เราว่าเราไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากอยู่อะไรแบบนี้ นี่มันแย่มาก เดือนครึ่งแล้ว
ไม่สนุกหรอก เราเคยพยายามสู้อยู่วันนึง แบบ อยากได้คืนว่ะ เขาก็เขินเรานะ เหมือนเราทำสำเร็จ
แล้วเราก็คิดได้ เรากำลังทำบ้าอะไรวะ
เรามีความคิดแวบมาว่าเรารอได้ สุดท้ายเราก็ด่าตัวเอง ทำเพื่ออะไร จะรอทำไม
เราตัดสินใจแน่แล้วว่าเราจะออกมา
คงไม่รอ เพราะไม่รู้ว่านี่คู่แท้หรือเปล่า
ไม่เข้าไปยุ่งแน่ๆ เราบอกตรงๆ เราไม่ใช่คนดี เราอยากแย่งนะ(ก็อยากได้คืนนั่นแหละ) แต่เราแคร์ตัวเองว่ะ
เราแคร์ตัวเองมากกว่า เราว่าหัวใจต้องเหนื่อยแน่ๆ ถ้าคิดจะทำแบบนั้น ขอบายล่ะ
เราออกมาแล้ว แต่วันที่คิดได้ อีกวันนึงก็วันเกิดเขาแล้ว
ไม่เคยให้บิ๊กเซอร์ไพรส์เขาเลยนี่ (เคยให้แต่วาเลนไทน์ ไม่เคยให้วันเกิด) ส่งลาหน่อยแล้วกัน
เราเอาการ์ดป๊อปอัพ(เขียนนานมากกกกก) แล้วก็ของขวัญ ใส่กล่อง ไปวางไว้ที่คอนโด
โทรศัพท์ไปหาแล้วบอกว่าวันนี้วันเกิดนี่ มีของจะให้
เขาดูตกใจ นึกว่าให้มาเอาที่บ้านเรา แต่เราบอกเราฝากยามไว้แล้ว
เขาดีใจมาก ดีใจมากๆ รีบกลับคอนโดแล้วไปแกะของขวัญ
เขาดูมีความสุขมากจริงๆ เราคุยกันตลอดทาง เขายังดูเบ๊อะบ๊ะเหมือนเดิม
ยิ้มแก้มแตกไปแล้วแน่ๆ สุดท้ายพอเขาแกะของเสร็จ กำลังมีความสุขเลยล่ะ
เราได้แต่หลับมา อืมหมดเวลาแล้ว
เราขอวางสาย ทั้งที่กำลังคุยสนุกกัน
จากนั้นเขาก็ทักมาอีกนะว่าขอบคุณมากๆ โคตรมีความสุขเลย
แต่เราไม่ตอบแล้วล่ะ แค่นี้ก็รู้สึกผิดด้วยละ แต่ครั้งสุดท้ายนี่เนอะ
ตั้งใจจะไม่ตอบอีกเลยด้วยซ้ำ
อยากเป็นเพื่อนด้วยนะ แต่ชาตินี้คงเป็นให้ไม่ได้ แกก็เหมือนกัน เรารู้ดีเลยล่ะ
อยากคุยด้วยนะ แต่เราคุยกันแบบเพื่อนไม่ได้หรอก เขาก็ด้วย
อยากให้เราคู่กันนะ ไม่มีใครรู้ใจแกเท่าเราละ
แต่เราก็รักตัวเองเหมือนกัน เราไม่รอนะ
ก็บอกตัวเองว่า เห้ย เก่งแล้ว ก็ทำได้นี่ เดินออกมาให้ไกลอีกนะ ไกลอีกๆ
วันนี้ก็เศร้าอยู่ แต่พรุ่งนี้ต้องเศร้าน้อยกว่าเดิม
คิดถึงนะเว่ย
เราทำถูกแล้ว... เนอะ ?
มาขอกำลังใจค่ะ กำลังเดินออกมาจากคนๆ นึงที่รักมาก ไม่อยากเป็นมือที่สาม
เรารู้แหละค่ะ เราทำดีแล้ว แต่เรารู้สึกแย่ ผ่านมาแค่วันเดียวใครมันจะไปรู้สึกดีได้วะ เนอะ
เรากับเขาสนิทกันมาเจ็ดแปดปีแล้วค่ะ ตอนแรกเป็นแค่เพื่อนสนิท ปรึกษากันทุกเรื่อง ไปๆ มาก็ไม่ใช่แค่นั้น
เราเคยชอบกัน แต่เราทั้งคู่ปากแข็ง เราเลิกชอบไป ก็กลับมาชอบกันอีก เป็นแบบนี้สามสี่ครั้งแล้ว
เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ ไม่ค่อยต่างจากแฟน จับมืออะไร กอด หอม ++ มาหมด
บางช่วงเราดันรำคาญเขา ก็เลิก เรามีแฟน พอเราเลิกก็กลับมาคุยกันใหม่ได้ จริงๆ ระหว่างคบแฟนเราก็คุยกันนะ
เราเคยหายไปเพราะเหตุผลเรื่องเรียน เพราะเหตุผลที่บ้าน เขาเสียใจมาก กว่าจะทำใจได้ก็นาน ทั้งๆ ที่เราเองก็เจ็บไม่แพ้กัน
เคยจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้แล้ว กลับมาปรึกษากันหลายๆ เรื่องโดยเฉพาะความรัก เหมือนจะไปได้สวย
แต่พอใครสักคนเหงา กับคนนี้ไม่ว่ายังไงก็หวั่นไหว เขาก็บอกตรงๆ เขาแพ้เรานะ
แพ้ลูกอ้อน แพ้กลิ่น(อารมณ์แบบ เขาชอบพูดว่า เรานี่ผ่านไปกี่สิบปี ก็ยังเหมือนเดิมเลยนะ กลิ่นแบบนี้ อันตรายจริงๆ)
แล้วก็แพ้หลายๆ อย่าง
เขาโตขึ้น ทำงานเป็นใหญ่เป็นโตละ คณะเราเรียน6 ปีค่ะ ก็ทนๆ กันไป 55555
ตอนนั้นเราเฮิร์ทหนักจากคนๆ นึง เขาก็มาปลอบเรานะ
เราดีขึ้นเยอะ เขาบอกเขาอยากดูแลเรานะ ตอนนั้นเราไม่พร้อมเอง
แต่ผ่านไปแป๊ปเดียว สุดท้ายเขาก็มีคนที่ชอบละ ยังไม่ทันเริ่มเลย อกหักแล้วชั้น กับคนนี้อีกแล้ว จนได้
เราพยายามจะสู้ แต่เราว่าเราเหมือนคนหมดแรง ไม่รู้จะสู้ยังไง สุดท้ายเราก็ปล่อยไปสองสามเดือน พยายามหาวิธี
พอเรามาคุยกันอีกที เขาก็มีคนคุยแล้ว กำลังจะคบกันแล้วด้วย
ต่อมา ช่วงนั้นเขาผิดนัดเราครั้งนึง กลายเป็นว่าอยู่ดีๆ ไปไงมาไงไม่รู้ เขาทักมาทุกวันเฉย
ก็คุยเล่นนั่นแหละ แล้วเขาก็คบกับแฟน เราก็รู้นะ
เขาก็ยังถล่มไลน์เรามาตั้งแต่ต้นเดือนมิ.ย. พยายามชวนคุย แบบคนพิเศษ
เราพยายามตัดบท เขาก็ว่าห้วนบ้าง ทักมาใหม่บ้าง ถามว่าเป็นไรบ้าง
เราไม่กล้าถามเขาเรื่องแฟน รู้แต่แฟนเขาไปเรียนเมกาแล้ว รู้ว่าคบกันอยู่
เขาบอกว่าเราสำคัญ เป็นคนที่อยู่ในโลกส่วนตัวได้ ไม่ต้องคิดมากว่าเราไม่ได้สนิทกันอีกแล้ว
เขาเป็นฝ่ายเข้ามาหาเราเอง จับมือ และอื่นๆ
เราว่าเราเริ่มแย่แล้ว เรามั่นใจว่าเขาไม่รู้ว่าเราชอบ เราไม่ได้แสดงออกอะไรเท่าไร
เราเฟรนด์ลี่ เขาไม่รู้หรอกว่าถึงเราจะดูเฟรนด์ลี่ แต่กับเขาเราให้พิเศษเลยนะ
เราเริ่มแย่ลง เราเจอกัน ดูหนังกัน เหมือนปกติที่เคยทำ เขาเองก็มาจับมือ มากอด มาหอมหน้าผาก
เรารู้ว่ามันเริ่มไม่ใช่ วันนึงเราเลยถามอ้อมๆ เขาก็บอกว่าเขารู้ว่ามันไม่ดี
ด้วยความที่รู้จักมันดี จริงๆ เรารู้ว่าเขาชอบเรา แต่พูดไม่ได้
ไม่ได้ชอบขนาดจะเป็นแฟน เพราะว่าเขาเป็นคนดี เขาไม่ทำงั้นหรอก เรามาช้าไป เรากลับมาช้าไป
มีมาแซวด้วยว่า ไม่ทันแล้ว เชอะ5555
คือถึงมันจะซื่อบื้อเรื่องนี้ไปหน่อย แต่เราว่ามันรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ
แต่สุดท้ายเขาแค่ห้ามตัวเองไม่ได้น่ะ ที่จะไม่ทักเรา
เราว่าเราไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากอยู่อะไรแบบนี้ นี่มันแย่มาก เดือนครึ่งแล้ว
ไม่สนุกหรอก เราเคยพยายามสู้อยู่วันนึง แบบ อยากได้คืนว่ะ เขาก็เขินเรานะ เหมือนเราทำสำเร็จ
แล้วเราก็คิดได้ เรากำลังทำบ้าอะไรวะ
เรามีความคิดแวบมาว่าเรารอได้ สุดท้ายเราก็ด่าตัวเอง ทำเพื่ออะไร จะรอทำไม
เราตัดสินใจแน่แล้วว่าเราจะออกมา
คงไม่รอ เพราะไม่รู้ว่านี่คู่แท้หรือเปล่า
ไม่เข้าไปยุ่งแน่ๆ เราบอกตรงๆ เราไม่ใช่คนดี เราอยากแย่งนะ(ก็อยากได้คืนนั่นแหละ) แต่เราแคร์ตัวเองว่ะ
เราแคร์ตัวเองมากกว่า เราว่าหัวใจต้องเหนื่อยแน่ๆ ถ้าคิดจะทำแบบนั้น ขอบายล่ะ
เราออกมาแล้ว แต่วันที่คิดได้ อีกวันนึงก็วันเกิดเขาแล้ว
ไม่เคยให้บิ๊กเซอร์ไพรส์เขาเลยนี่ (เคยให้แต่วาเลนไทน์ ไม่เคยให้วันเกิด) ส่งลาหน่อยแล้วกัน
เราเอาการ์ดป๊อปอัพ(เขียนนานมากกกกก) แล้วก็ของขวัญ ใส่กล่อง ไปวางไว้ที่คอนโด
โทรศัพท์ไปหาแล้วบอกว่าวันนี้วันเกิดนี่ มีของจะให้
เขาดูตกใจ นึกว่าให้มาเอาที่บ้านเรา แต่เราบอกเราฝากยามไว้แล้ว
เขาดีใจมาก ดีใจมากๆ รีบกลับคอนโดแล้วไปแกะของขวัญ
เขาดูมีความสุขมากจริงๆ เราคุยกันตลอดทาง เขายังดูเบ๊อะบ๊ะเหมือนเดิม
ยิ้มแก้มแตกไปแล้วแน่ๆ สุดท้ายพอเขาแกะของเสร็จ กำลังมีความสุขเลยล่ะ
เราได้แต่หลับมา อืมหมดเวลาแล้ว
เราขอวางสาย ทั้งที่กำลังคุยสนุกกัน
จากนั้นเขาก็ทักมาอีกนะว่าขอบคุณมากๆ โคตรมีความสุขเลย
แต่เราไม่ตอบแล้วล่ะ แค่นี้ก็รู้สึกผิดด้วยละ แต่ครั้งสุดท้ายนี่เนอะ
ตั้งใจจะไม่ตอบอีกเลยด้วยซ้ำ
อยากเป็นเพื่อนด้วยนะ แต่ชาตินี้คงเป็นให้ไม่ได้ แกก็เหมือนกัน เรารู้ดีเลยล่ะ
อยากคุยด้วยนะ แต่เราคุยกันแบบเพื่อนไม่ได้หรอก เขาก็ด้วย
อยากให้เราคู่กันนะ ไม่มีใครรู้ใจแกเท่าเราละ
แต่เราก็รักตัวเองเหมือนกัน เราไม่รอนะ
ก็บอกตัวเองว่า เห้ย เก่งแล้ว ก็ทำได้นี่ เดินออกมาให้ไกลอีกนะ ไกลอีกๆ
วันนี้ก็เศร้าอยู่ แต่พรุ่งนี้ต้องเศร้าน้อยกว่าเดิม
คิดถึงนะเว่ย
เราทำถูกแล้ว... เนอะ ?