ขอร่วมแชร์ประสบการณ์ ให้ความคืดเห็น ข้อคิด หรือกำลังใจอะไรก็ได้ค่ะ จิตตกมากเลย

คือชื่อแปมค่ะ เป็นสาวสองที่ค่อนข้างเหมือนผู้หญิง แฟนหรืออดีตแฟนในตอนนี้ เค้ามาจีบค่ะเจอกันในบีและเปลี่ยนเป็นไลน์เราคุยกันเรื่อยๆตอนแรกแปมไม่อะไรเพราะคุยเยอะ พี่เค้าไม่ได้หล่ออะไร แต่เค้าขยันทำงานดูแลตัวเองเพราะเคยป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแต่รักษาหาย เค้ามาจีบจนแปมเลือกที่จะคุยกับเค้าแค่คนเดียวจนเราเจอกัน เค้าดีมากใส่ใจ เอาใจ สุภาพบุรุษ เราตัดสินใจคบกัน เค้าบอกเค้าถูกทิ้งเพราะไม่มีเวลา เราไม่ซี แล้วเค้ามารู้ทีหลังว่าแปมไม่ใช่ผญ.เค้าโทรมาร้องไห้บอกวางแผนอนาคตไว้ หลายอย่านเรื่องมีครอบครัว แต่สุดท้ายเค้าก็คบต่อ ยิ่งทำให้แปมรักคนๆนี้มากขึ้น เค้าทำทุกอย่างเหมือนเดิม ทั้งใส่ใจทั้งน่ารัก คอลกันแชทกันโทรคุยตลอด แปมมีข้อเสียตรงรักใครรักมากและมากขึ้นจนอาจเยอะ แต่เค้าบอกรับได้เค้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข เราอยู่ไกลกันจนช่วงนี้เค้ายุ่งเพราะกำลังจะย้ายงานเพราะสอบติดที่การไฟฟ้านครสวรรค์ ซึ่งก็ไกลกัน แต่ปัญหาอยู่ที่เค้าเปลี่ยนไป ไม่ใส่ใจเหมือนเคย วันนึงคุยกันแค่วัละ5นาทีคือโทรมาบอกฝันดีแค่นั้น ไลน์ตอบบ้างไม่ตอบบ้างโทรไปรับบ้างไม่รับบ้างบางทีก็หาย เราเข้าใจแต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ เคยแอบไปหาเค้าดันไปดูงานที่อื่นไม่เจอ ล่าสุดแอบไปหาเค้าเคยบอกไม่ต้องไปงานยุ่ง เราเองดื้อเพราะอยากเจอหน้าแฟน แต่เค้ากลับบอกอยู่อีกจังหวัด และบอกว่ากลัวเรา ขออยู่คนเดียวซักพัก แล้วบล็อคไลน์และเบอร์แปม ใจยิ่งเสียหนักเราจะเสียเค้าไปเพราะเรารักจนเยอะคงดูเหมือนก้าวก่าย เราพยายามใช้เบอร์อื่นติดต่อวันนี้เราเอาของที่เค้าเคยซื้อให้และของที่เราตั้งใจจะให้ใส่กล่องนั่งรถ1ชม.เอาไปฝากให้ที่บริษัทเขียนควานในใจขอให้เขาให้อภัยและกลับมาเริ่มกันใหม่เพราะเงเขาทำให้เรารักเราก็รักเขาจริงๆ เยนวันนี้เราได้โทรคุยกันจนเค้าบอกเชิงขอเลิก กันหาข้ออ้างว่า พี่ไม่ดีหรอกพี่ผิดเอง พอเถอะนะ เค้าอาจมีเมียมีลูกมีแฟนอยู่แล้ว เคยคิดนะ แต่ความรู้สึกและสิ่งที่ผ่านมาเรามั่นใจเค้าอ้าง ไม่อยากตื้อแต่เพื่อรักษาสิ่งที่เรารักเราน่าจะทำอะไรสักอย่าง
อย่างน้อยคนที่เคยร้องไห้เสียน้ำตาเพราะอยากมีอนาคตร่วมกัน เค้าต้องพอมีความรักเราหลงเหลืออยู่บ้าง เลยคิดว่าจะไปรอเจอหน้าที่บริษัทเค้าแค่รอเจอหน้า คิดว่าควรทำมั้ย ขอความคิดเห็นด้วยค่ะ คิดอะไรไม่ออก