กระทู้นี้มีสปอยเด้อ เป็นกระระบายความอัดอั้นตันใจของเราเอง T T
คำเตือน: ข้างล่างไม่ได้ใส่แท็กสปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพิ่งอ่านจบรู้สึก อึน มึน เสียใจ รู้คร่าวๆว่าจบแบบนี้แต่ก็ยังซื้อมาอ่าน
แต่สรุปแล้วก็ไม่ผิดหวังนะคะสนุกอยู่ แต่กว่าจะอ่านซ้ำต้องขอพักไว้ก่อน
เหนื่อยหัวใจ
ชอบพระเอกมากเลย คนที่ใครๆก็คิดว่าไม่น่าจะเสียสละเพื่อคนอื่นขนาดนั้น (แม้แต่นางเอกยังไม่เชื่อ)
ก็ยังเสียสละตัวเองเพื่อนางเอกกับลูก
ชอบฟู่เฉินจือพี่ชายนางเอกเหมือนกัน แต่ก็ยังเสียใจแทนพระเอกที่สุดท้ายแล้วนางเอกตัดสินใจแต่งกับพี่ชาย
พระเอกอุตส่าห์มีความหวังเพียงน้อยนิดว่านางเอกจะยอมรอเขาไม่แต่งกับพี่ชาย แต่ก็โทษลั่วเวยไม่ได้
ตอนอ่านแรกๆชอบบุคลิกลั่วเวยตอนวัยเด็ก-วัยสาว น่ารักดี รักพระเอกอย่างลึกซึ้ง คอยตามเรียก ท่านอาจารย์ๆ
รักแต่ไม่กล้าบอก เพราะนางคิดว่าพระเอกไม่อาจเอื้อม จนพระเอกโมโหอยู่หลายครั้งที่นางไม่พูดออกมาซักที
เป็นเด็กโง่ในสายตาพระเอก และในสายตาคนอ่าน55 แต่เราไม่ชอบบุคลิกลั่วเวยตอนเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไป ความสดใสเริ่มจางหาย
แถมยังซื่อบื้อไม่รู้เรื่องพระเอก ลั่วเวยเอาแต่คิดว่านางอายุขัยไม่ยืนยาวเท่าพี่ชายกับพระเอก แต่ก็ไม่ยอมทำอะไรซักที ปล่อยให้เวลาผ่านไปหลายปีอย่างสูญเปล่า จนเวลาที่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสั้นมากกกกจากเดิมที่สั้นอยู่แล้ว
กลับกับพออ่านจบทั้งเล่มแล้วรู้สึกชอบบุคลิกพระเอกมากกว่าในภาพรวม แม้จะเย็นชา ชาเย็น แต่ก็รู้ใจตัวเอง
แต่ไม่ชอบตรงเสียสละมากเกินไปเนี่ย T T
อ่านแล้วชอบประโยคหนึ่งในเรื่องมาก
"สิ่งที่งดงามที่สุดในชีวิตคือการได้รู้ว่า ท่านเองก็รักมั่นลึกซึ้งเหมือนข้า
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตคือการได้รู้ว่า รักมั่นของท่านอยู่ที่ใด"
แน่นอนว่าต้องเจ็บปวด เมื่อลั่วเวยได้รู้ความจริงเมื่อสายไปแล้ว ไม่อาจพบอิ้นเจ๋อได้อีก...
ฮือออออออออออออ ความรู้สึกยังติดค้างอยู่ในใจ ช่วยแนะนำนิยายที่จบแฮ็ปปี้มาเยียวยาที55
สวรรค์ลิขิตรักของจวงจวงนี่สนุกป่าวคะ รีวิวให้ฟังที กำลังจ้องๆอยู่ หรือเรื่องอื่นก็ได้ค่ะ
(นิยายจีน)(สปอย) ใครอ่านเมืองจันทราดอกไม้ร่วง มหาสมุทรดอกไม้บาน แล้วมาคุยกันนนน
คำเตือน: ข้างล่างไม่ได้ใส่แท็กสปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพิ่งอ่านจบรู้สึก อึน มึน เสียใจ รู้คร่าวๆว่าจบแบบนี้แต่ก็ยังซื้อมาอ่าน
แต่สรุปแล้วก็ไม่ผิดหวังนะคะสนุกอยู่ แต่กว่าจะอ่านซ้ำต้องขอพักไว้ก่อน
ชอบพระเอกมากเลย คนที่ใครๆก็คิดว่าไม่น่าจะเสียสละเพื่อคนอื่นขนาดนั้น (แม้แต่นางเอกยังไม่เชื่อ)
ก็ยังเสียสละตัวเองเพื่อนางเอกกับลูก
ชอบฟู่เฉินจือพี่ชายนางเอกเหมือนกัน แต่ก็ยังเสียใจแทนพระเอกที่สุดท้ายแล้วนางเอกตัดสินใจแต่งกับพี่ชาย
พระเอกอุตส่าห์มีความหวังเพียงน้อยนิดว่านางเอกจะยอมรอเขาไม่แต่งกับพี่ชาย แต่ก็โทษลั่วเวยไม่ได้
ตอนอ่านแรกๆชอบบุคลิกลั่วเวยตอนวัยเด็ก-วัยสาว น่ารักดี รักพระเอกอย่างลึกซึ้ง คอยตามเรียก ท่านอาจารย์ๆ
รักแต่ไม่กล้าบอก เพราะนางคิดว่าพระเอกไม่อาจเอื้อม จนพระเอกโมโหอยู่หลายครั้งที่นางไม่พูดออกมาซักที
เป็นเด็กโง่ในสายตาพระเอก และในสายตาคนอ่าน55 แต่เราไม่ชอบบุคลิกลั่วเวยตอนเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไป ความสดใสเริ่มจางหาย
แถมยังซื่อบื้อไม่รู้เรื่องพระเอก ลั่วเวยเอาแต่คิดว่านางอายุขัยไม่ยืนยาวเท่าพี่ชายกับพระเอก แต่ก็ไม่ยอมทำอะไรซักที ปล่อยให้เวลาผ่านไปหลายปีอย่างสูญเปล่า จนเวลาที่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสั้นมากกกกจากเดิมที่สั้นอยู่แล้ว
กลับกับพออ่านจบทั้งเล่มแล้วรู้สึกชอบบุคลิกพระเอกมากกว่าในภาพรวม แม้จะเย็นชา ชาเย็น แต่ก็รู้ใจตัวเอง
แต่ไม่ชอบตรงเสียสละมากเกินไปเนี่ย T T
อ่านแล้วชอบประโยคหนึ่งในเรื่องมาก
"สิ่งที่งดงามที่สุดในชีวิตคือการได้รู้ว่า ท่านเองก็รักมั่นลึกซึ้งเหมือนข้า
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตคือการได้รู้ว่า รักมั่นของท่านอยู่ที่ใด"
แน่นอนว่าต้องเจ็บปวด เมื่อลั่วเวยได้รู้ความจริงเมื่อสายไปแล้ว ไม่อาจพบอิ้นเจ๋อได้อีก...
ฮือออออออออออออ ความรู้สึกยังติดค้างอยู่ในใจ ช่วยแนะนำนิยายที่จบแฮ็ปปี้มาเยียวยาที55
สวรรค์ลิขิตรักของจวงจวงนี่สนุกป่าวคะ รีวิวให้ฟังที กำลังจ้องๆอยู่ หรือเรื่องอื่นก็ได้ค่ะ