" แม่ " ของผม
ตลอด 2 ปีที่ผมป่วยเป็นภูมิแพ้ตัวเอง จากต้องที่สดใสกลายเป็นซึมเศร้า กลิ่นเน่าตลอด 2 ปี ผิวหนังเปื่อยเละ ไม่เคยนอนตลอด 2 ปี เวลากลางคืนผมจะตื่นขึ้นมาเกาขูดผิวหนังจนเป็นเลือด คนเดียวที่อยู่เคียงข้างผม ตื่นมาตอน 4 ทุ่มนั่งเกาให้ผม ตั้งแต่ 4 ทุ่มถึงตี 3 ตี 4 นานถึง 2 ปี เฝ้าประคบประหงมผม ป้อนยาผม วันไหนผมป่วยเข้าโรงพยาบาลผมมองหน้าแม่ แม่ทรมานแทนผม เจ๊บแทนผม วันไหนไปโรงพยาบาลฝนตกเรัยกแทคซี่ไม่ไป แม่จะเอาเสื้อตัวเองคลุมผมอุ้มผมไว้ อีกมือยืนกางร่ม เพื่อไม่ให้ละอองฝนถูกตัวผม
คนอื่นว่าผมเน่า ว่าผมตัวเหม็น ไม่หล่อ ไม่อยากอุ้ม แต่แม่คนเดียวยังคงบอกว่า ผมหล่อ และหอมชื่นใจสำหรับแม่เสมอ
ผมรักแม่ยอมมากๆนะครับถึงแม้ผมเองจะพูดไม่ได้ แต่แม่ไม่เคยห่างผมเลย วันนี้ผมค่อยๆหายแล้วกลับมาหล่อมากๆเหมือนเดิม ผมเห็นแม่อมยิ้มอย่างภูมิใจ ที่คนชมผม ลูกของแม่
วันนี้แม่รักษาเฝ้าดูแลผมจนดีขึ้นมากๆ นี่แหละเนอะ ชาตินี้ผมได้เกิดมาเจอแม่นะครับ
" ผม รัก แม่ยอม นะครับ" ... รักเท่าฟ้า
โยดา
ปล. ทั้งสองขาดกันไม่ได้จริงๆ....รักซื่อสัตย์ที่ทั้งสองจะต่างชาติกำเนิดก็ตาม คือ ความผูกพันธ์
@@@---แม่ ของผม ---@@@
" แม่ " ของผม
ตลอด 2 ปีที่ผมป่วยเป็นภูมิแพ้ตัวเอง จากต้องที่สดใสกลายเป็นซึมเศร้า กลิ่นเน่าตลอด 2 ปี ผิวหนังเปื่อยเละ ไม่เคยนอนตลอด 2 ปี เวลากลางคืนผมจะตื่นขึ้นมาเกาขูดผิวหนังจนเป็นเลือด คนเดียวที่อยู่เคียงข้างผม ตื่นมาตอน 4 ทุ่มนั่งเกาให้ผม ตั้งแต่ 4 ทุ่มถึงตี 3 ตี 4 นานถึง 2 ปี เฝ้าประคบประหงมผม ป้อนยาผม วันไหนผมป่วยเข้าโรงพยาบาลผมมองหน้าแม่ แม่ทรมานแทนผม เจ๊บแทนผม วันไหนไปโรงพยาบาลฝนตกเรัยกแทคซี่ไม่ไป แม่จะเอาเสื้อตัวเองคลุมผมอุ้มผมไว้ อีกมือยืนกางร่ม เพื่อไม่ให้ละอองฝนถูกตัวผม
คนอื่นว่าผมเน่า ว่าผมตัวเหม็น ไม่หล่อ ไม่อยากอุ้ม แต่แม่คนเดียวยังคงบอกว่า ผมหล่อ และหอมชื่นใจสำหรับแม่เสมอ
ผมรักแม่ยอมมากๆนะครับถึงแม้ผมเองจะพูดไม่ได้ แต่แม่ไม่เคยห่างผมเลย วันนี้ผมค่อยๆหายแล้วกลับมาหล่อมากๆเหมือนเดิม ผมเห็นแม่อมยิ้มอย่างภูมิใจ ที่คนชมผม ลูกของแม่
วันนี้แม่รักษาเฝ้าดูแลผมจนดีขึ้นมากๆ นี่แหละเนอะ ชาตินี้ผมได้เกิดมาเจอแม่นะครับ
" ผม รัก แม่ยอม นะครับ" ... รักเท่าฟ้า
โยดา
ปล. ทั้งสองขาดกันไม่ได้จริงๆ....รักซื่อสัตย์ที่ทั้งสองจะต่างชาติกำเนิดก็ตาม คือ ความผูกพันธ์