มุมมองความรักของแต่ละคนต่างกัน บางคนมองความรักเป็นสิ่งสวยงามแต่พอเจ็บปวดกับความรัก
สุดท้ายมันจะกลายเป็นหนามอันแหลมคมทันที????
++++สวัสดีคับ ผมขออนุญาติใช้พื้นที่ในกระทู้นี้เพื่อระบายความรู้สึก ความรักของผมกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ชีวิตของผมหรอ โสดมานานละคับ 3 ปีละมั้ง โสดแบบไม่มีใครไม่คบใคร ไม่คุยกับใคร
ผมผิดหวังกับความรักถ้าเปรียบกับผู้ป่วยก้คงนอนอยู่ห้อง ICU แต่สุดท้ายผมก็ผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นมาได้โดยผมยังมองว่า
"ความรัก ยังเป็นสิ่งสวยงามเสมอ" ชีวิตผมห่อเหี่ยว ดังร่างกายอันไร้หัวใจ เสมือนต้นไม้ซึ่งไร้ใบ จนวันนึง
ผมได้มาเจอกับผู้หญิงคนนึง ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย วันเวลาผ่านไปหัวใจดั่งเช่นต้นไม้ซึ่งกระหายน้ำ กลับมามีชีวิตชีวา
ดั่งมีใครสักคนมาคอยรดน้ำ คอยดูแล เธอคนนี้เข้ามาในชีวิตผมคอยเป็นห่วง เป็นทุกๆอย่างในชีวิตเวลาผมมีอะไรไม่สบายใจ ก็มีเพียงเธอที่คอยปลอบใจ
ให้กำลังใจ หัวใจผมเริ่มจดจำเธอคนนี้ไปวันละนิดๆ จนกลายเป็นครึ่งหนึ่งของชีวิต แต่ในโลกปัจจุบันทุกสิ่งบนโลกมีการผันแปรไปตามกาลเวลา
ทุกสิ่งอย่างเกิดการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะ "ใจคน" ผมเชื่อว่ามีใครหลายๆที่พอรู้สึกดีกับใคร พอวันนึงทุกอย่างเปลี่ยนไป ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม
เราก้ได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่าเพราะอะไร ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไป ทำไมอะไรๆถึงไม่เหมือนเดิม?? เราไม่สามารถรู้คำตอบที่แน่ชัดได้เลย
แต่สำหรับผม การพบกันวันแรก และการคุย การเจอกันครั้งสุดท้าย ความรู้สึกมันต่างกันอย่างกับขั้วโลกเหนือกับขั้วโลกใต้
ถึงแม้วันนี้พี่จะเปลี่ยนไป จะหายไปโดยไม่บอก ผมไม่เคยโกรธพี่นะ
ดีใจที่ครั้งหนึ่งเราเคยสร้างความทรงจำ ความรู้สึกดีๆ ขนาดเข็มสั้นกับเข็มยาวยังได้เวียนมาพบกัน
วันนึงเราอาจจะเป็นดังเช่นเข็มสั้น เข็มยาวก้เป็นได้ ผมดีใจที่พี่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่เหี่ยวเฉา ถึงแม้ว่าวันนี้ความสุขของพี่มันไม่ได้อยู่ตรงนี้
สำหรับผม ไม่ขออะไรมาก ไม่ขอให้พี่ต้องอยู่กับผม ไม่ขอให้พี่กลับมาเปนอย่างเคย
สิ่งที่ผมอยากจะเห็นที่สุดคือ การที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข ถึงแม้ว่าที่ตรงนั้นไม่ใช่ผม
++เพราะสุดท้ายความรักที่แท้จริง ก็ยังหนีไม่พ้น "รักคือการให้" ให้แม้เราจะเจ็บปวด แต่คนที่เรารักมีความสุข
ความรักไม่ใช่การได้มาเพื่อครอบครอง เพราะหัวใจไม่ใช่สิ่งของ
ความรักไม่ใช่การเหนี่ยวรั้ง
ความรักไม่ใช่การทำร้ายคนที่เรารัก
ความรักไม่ใช่การทำร้ายตัวเอง
และ "ความรักที่แท้จริง ไม่มีคำว่าเจ็บปวด"
เรื่องนี้เกี่ยวกับความรัก ???
สุดท้ายมันจะกลายเป็นหนามอันแหลมคมทันที????
++++สวัสดีคับ ผมขออนุญาติใช้พื้นที่ในกระทู้นี้เพื่อระบายความรู้สึก ความรักของผมกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ชีวิตของผมหรอ โสดมานานละคับ 3 ปีละมั้ง โสดแบบไม่มีใครไม่คบใคร ไม่คุยกับใคร
ผมผิดหวังกับความรักถ้าเปรียบกับผู้ป่วยก้คงนอนอยู่ห้อง ICU แต่สุดท้ายผมก็ผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นมาได้โดยผมยังมองว่า
"ความรัก ยังเป็นสิ่งสวยงามเสมอ" ชีวิตผมห่อเหี่ยว ดังร่างกายอันไร้หัวใจ เสมือนต้นไม้ซึ่งไร้ใบ จนวันนึง
ผมได้มาเจอกับผู้หญิงคนนึง ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย วันเวลาผ่านไปหัวใจดั่งเช่นต้นไม้ซึ่งกระหายน้ำ กลับมามีชีวิตชีวา
ดั่งมีใครสักคนมาคอยรดน้ำ คอยดูแล เธอคนนี้เข้ามาในชีวิตผมคอยเป็นห่วง เป็นทุกๆอย่างในชีวิตเวลาผมมีอะไรไม่สบายใจ ก็มีเพียงเธอที่คอยปลอบใจ
ให้กำลังใจ หัวใจผมเริ่มจดจำเธอคนนี้ไปวันละนิดๆ จนกลายเป็นครึ่งหนึ่งของชีวิต แต่ในโลกปัจจุบันทุกสิ่งบนโลกมีการผันแปรไปตามกาลเวลา
ทุกสิ่งอย่างเกิดการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะ "ใจคน" ผมเชื่อว่ามีใครหลายๆที่พอรู้สึกดีกับใคร พอวันนึงทุกอย่างเปลี่ยนไป ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม
เราก้ได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่าเพราะอะไร ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไป ทำไมอะไรๆถึงไม่เหมือนเดิม?? เราไม่สามารถรู้คำตอบที่แน่ชัดได้เลย
แต่สำหรับผม การพบกันวันแรก และการคุย การเจอกันครั้งสุดท้าย ความรู้สึกมันต่างกันอย่างกับขั้วโลกเหนือกับขั้วโลกใต้
ถึงแม้วันนี้พี่จะเปลี่ยนไป จะหายไปโดยไม่บอก ผมไม่เคยโกรธพี่นะ
ดีใจที่ครั้งหนึ่งเราเคยสร้างความทรงจำ ความรู้สึกดีๆ ขนาดเข็มสั้นกับเข็มยาวยังได้เวียนมาพบกัน
วันนึงเราอาจจะเป็นดังเช่นเข็มสั้น เข็มยาวก้เป็นได้ ผมดีใจที่พี่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่เหี่ยวเฉา ถึงแม้ว่าวันนี้ความสุขของพี่มันไม่ได้อยู่ตรงนี้
สำหรับผม ไม่ขออะไรมาก ไม่ขอให้พี่ต้องอยู่กับผม ไม่ขอให้พี่กลับมาเปนอย่างเคย
สิ่งที่ผมอยากจะเห็นที่สุดคือ การที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข ถึงแม้ว่าที่ตรงนั้นไม่ใช่ผม
++เพราะสุดท้ายความรักที่แท้จริง ก็ยังหนีไม่พ้น "รักคือการให้" ให้แม้เราจะเจ็บปวด แต่คนที่เรารักมีความสุข
ความรักไม่ใช่การได้มาเพื่อครอบครอง เพราะหัวใจไม่ใช่สิ่งของ
ความรักไม่ใช่การเหนี่ยวรั้ง
ความรักไม่ใช่การทำร้ายคนที่เรารัก
ความรักไม่ใช่การทำร้ายตัวเอง
และ "ความรักที่แท้จริง ไม่มีคำว่าเจ็บปวด"