ตอนนี้เรามีลูกอายุได้ 7 เดือนกว่าแล้วค่ะ เราทำงานคนเดียว ซึ่งแฟนก็เรียนจบปวส.มาพักนึงแล้ว แต่ไม่ยอมไปหางานทำโดยให้เหตุผลว่าไม่รู้จะเริ่มจาก
ตรงไหน (แฟนเราเป็นลูกคนเดียวไม่เคยทำงานมาก่อน แม่ทำให้ซะส่วนใหญ่ อยู่บ้านดูลูกและเล่นเกม นอนดึกเกือบเช้า พ่อแม่ไม่เคยด่า ไม่ค่อยสอน เท่าที่เห็นนะคะ)ตอนเราท้องแฟนเพิ่งจบปวส.ยังไม่ได้เกณฑ์ทหาร พอได้เวลาเกณฑ์ทหารพาไปบนบาลศาลกล่าวเรียบร้อย โอเค ไม่โดนทหาร ก็คิดว่าจะได้ฤกษ์ไปหางาน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ไปค่ะ เราอาศัยอยู่ที่บ้านแฟน มีพ่อและแม่เค้าอยู่ด้วยจะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ เราก็พูดเพียงว่าให้ไปหางานได้แล้วลูกจะเข้าโรงเรียนจะได้ไม่เดือดร้อน เราเคยได้ยินแม่เค้าบอกให้ไปหางานแค่ครั้งเดียวค่ะ แล้วก็ไม่เคยพูดอีกเลย เราไม่เข้าใจว่าพวกเค้าคิดอะไรอยู่ถึงไม่กระตุ้นลูกตัวเอง แฟนเราเป็นคนที่รอจนวินาทีสุดท้ายถึงจะลงมือค่ะ ตอนนี้ค่าใช้จ่ายของลูกเราเป็นคนออก มีพ่อแม่แฟนคอยช่วยเหลือบ้าง เช่น ค่าแพมเพิส ค่าวัคซีนเสื้อผ้าต่างๆ เพราะเค้าก็รักหลานมากนะคะ แต่เราไม่รู้จะทำยังไงให้แฟนเราหางานทำสักที เราเคยพูดเคยถามตรงๆว่าเพราะอะไร เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้จะไปหายังไง จะให้เราไปเป็นเพื่อน (แฟนเราอายุน้อยกว่าเรา 2 ปี เรา 24 แฟน 22)ทั้งที่พื้นที่ๆเราอยู่เป็นโซนอุตสาหกรรมแท้ๆ งานมีเยอะแยะไปหมด
จนตอนนี้เรายอมรับว่าเริ่มเครียด และเริ่มจะหมดความอดทนแล้วค่ะ จากที่ไม่เคยคิดว่าจะเลิกตอนนี้มีเข้ามาในหัวเกือบ80% โกรธในใจไปหมด โกรธพ่อแม่เค้าที่ไม่ยอมพูด โกรธที่เราต้องมาเหนื่อยทั้งที่ควรจะช่วยกัน ค่าใช้จ่ายในอนาคตก็รออยู่ เราควรแสดงอิทธิฤทธิ์ไหมคะ? เผื่อบางทีวงแตกสักครั้งอะไรๆมันอาจจะคล่องขึ้น
ปล.ที่บ้านแฟนทุกคนเค้าไม่เคยทะเลาะกันเลยค่ะ เถียงกันก็เหมือนคนพูดกันธรรมดา จนเราอึดอัด บ่นลูกก็แบบมดกัดยังเจ็บกว่าอ้ะค่ะ เห้ออออเพลีย
เรามีปัญหาครอบครัว รบกวนขอความเห็นทีค่ะ พลีสสส.
ตรงไหน (แฟนเราเป็นลูกคนเดียวไม่เคยทำงานมาก่อน แม่ทำให้ซะส่วนใหญ่ อยู่บ้านดูลูกและเล่นเกม นอนดึกเกือบเช้า พ่อแม่ไม่เคยด่า ไม่ค่อยสอน เท่าที่เห็นนะคะ)ตอนเราท้องแฟนเพิ่งจบปวส.ยังไม่ได้เกณฑ์ทหาร พอได้เวลาเกณฑ์ทหารพาไปบนบาลศาลกล่าวเรียบร้อย โอเค ไม่โดนทหาร ก็คิดว่าจะได้ฤกษ์ไปหางาน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ไปค่ะ เราอาศัยอยู่ที่บ้านแฟน มีพ่อและแม่เค้าอยู่ด้วยจะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ เราก็พูดเพียงว่าให้ไปหางานได้แล้วลูกจะเข้าโรงเรียนจะได้ไม่เดือดร้อน เราเคยได้ยินแม่เค้าบอกให้ไปหางานแค่ครั้งเดียวค่ะ แล้วก็ไม่เคยพูดอีกเลย เราไม่เข้าใจว่าพวกเค้าคิดอะไรอยู่ถึงไม่กระตุ้นลูกตัวเอง แฟนเราเป็นคนที่รอจนวินาทีสุดท้ายถึงจะลงมือค่ะ ตอนนี้ค่าใช้จ่ายของลูกเราเป็นคนออก มีพ่อแม่แฟนคอยช่วยเหลือบ้าง เช่น ค่าแพมเพิส ค่าวัคซีนเสื้อผ้าต่างๆ เพราะเค้าก็รักหลานมากนะคะ แต่เราไม่รู้จะทำยังไงให้แฟนเราหางานทำสักที เราเคยพูดเคยถามตรงๆว่าเพราะอะไร เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้จะไปหายังไง จะให้เราไปเป็นเพื่อน (แฟนเราอายุน้อยกว่าเรา 2 ปี เรา 24 แฟน 22)ทั้งที่พื้นที่ๆเราอยู่เป็นโซนอุตสาหกรรมแท้ๆ งานมีเยอะแยะไปหมด
จนตอนนี้เรายอมรับว่าเริ่มเครียด และเริ่มจะหมดความอดทนแล้วค่ะ จากที่ไม่เคยคิดว่าจะเลิกตอนนี้มีเข้ามาในหัวเกือบ80% โกรธในใจไปหมด โกรธพ่อแม่เค้าที่ไม่ยอมพูด โกรธที่เราต้องมาเหนื่อยทั้งที่ควรจะช่วยกัน ค่าใช้จ่ายในอนาคตก็รออยู่ เราควรแสดงอิทธิฤทธิ์ไหมคะ? เผื่อบางทีวงแตกสักครั้งอะไรๆมันอาจจะคล่องขึ้น
ปล.ที่บ้านแฟนทุกคนเค้าไม่เคยทะเลาะกันเลยค่ะ เถียงกันก็เหมือนคนพูดกันธรรมดา จนเราอึดอัด บ่นลูกก็แบบมดกัดยังเจ็บกว่าอ้ะค่ะ เห้ออออเพลีย