“หนุ่มทโมนเที่ยวทมิฬ ฟินสุดๆกับอินเดียใต้”
เรื่อง/ภาพ โดย เดชา เวชชพิพัฒน์
บทที่ 1
เที่ยวครั้งนี้ผมเดินทางเป็นรูปวงกลมอยู่ตอนบนของทมิฬนาฑู มีออกนอกวงที่บังกลอร์และไมเซอร์ เที่ยวไป 17 วัน ได้มา 12 เมือง ... มมัลลปุรัม พอนดิเชอร์รี ติรุวัณณมไล ชินจี เวลโลว์ บังกาลอร์ ไมเซอร์ ศรีรังคปัฏนัม โสมนาถปุระ กาญจีปุรัม อุทิราเมรู และ เชนไน
วันแรกของการเดินทางท่องเที่ยว ผมตื่นมาชมพระอาทิตย์ขึ้นที่มหาสมุทรอินเดีย ณ บริเวณชายหาดแห่งเมือง “มมัลลปุรัม” (Mamallapuram) หนึ่งในเมืองชายหาดหลายๆเมืองแห่งรัฐนี้ ซึ่งผมขอเรียกว่า “หัวหินแห่งทมิฬนาฑู”
แต่ค่าที่พักตลอดจนของกินของใช้ที่นี่ไม่แพงเหมือนหัวหินนะครับ ห้องพักติดชายหาดคืนละเจ็ดร้อยรูปี หรือ 350 บาท ข้าวจานละแปดสิบรูปี หรือสี่สิบบาท ทุกอย่างหารสองเพราะหนึ่งบาทแลกได้เกือบสองรูปี มีงบประมาณแค่สองหมื่นบาท ก็กลายเป็นสามล้อถูกหวยเที่ยวหัวหิน (แห่งทมิฬนาฑู) ได้ไม่น้อยหน้าใคร
จะว่าไป พระอาทิตย์ที่นี่หน้าตาเหมือนกับที่อื่นๆทั่วโลกแหละครับ ลมก็เย็นเหมือนลมทะเลบ้านเรา แต่พอรู้ว่าตัวเองยืนอยู่ชายหาดริมมหาสมุทรแล้วอดรู้สึกไม่ได้ อืม พระอาทิตย์ดวงโตกว่านิดหน่อยนะเนี่ย ลมก็เย็นกว่าลบหนึ่งองศานะนั่น แต่ชายหาดและคลื่นในมหาสมุทรสิครับ เห็นแล้วร้องอ๋ออยู่ในใจ ทะเลบ้านเราดังไปทั่วโลกก็เพราะเหตุนี้
ทรายที่นี่มีสีและเม็ดโตเหมือนน้ำตาลทรายแบบธรรมชาติ เป็นทรายหยาบแบบที่ใช้ก่อสร้าง คลื่นก็แรงพอๆกับทะเลบ้านเราตอนมีมรสุม แบบว่าลงเล่นน้ำได้ ... ได้เคลมประกันชีวิต
พูดถึงทรายชายหาดที่ละเอียดเหมือนพริกไทยป่นแล้วละก็ ผมยกให้หาดบานชื่นแห่งตราดครับ ส่วนน้ำทะเลที่นิ่งและใสราวกระจกละก็ ต้องยกให้ที่เกาะห้องแห่งกระบี่
มิน่าล่ะ ตอนอยู่บนเครื่องบินหนุ่มสาวชาวเชนไนที่ผมคุยด้วยบอกว่าเพิ่งกลับจากฮันนีมูนที่กระบี่ เลือกไปกระบี่เพราะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก ไปแล้วก็ไม่ผิดหวัง ชมว่าทะเลสวยมากๆ หาดทรายขาวละเอียด น้ำทะเลใสราวกระจก คนไทยก็น่ารัก แต่พ่อค้าแม่ค้าขี้โกง ... อ้าว
พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาดแห่งมมัลลปุรัม - Mamallapuram (หรือ มหาพลีปุรัม – Mahabalipuram) ดูดีๆจะเห็นว่าพระอาทิตย์ที่นี่ดวงโตกว่าที่อื่นนิดหน่อย อิอิ
หนุ่มทโมนเที่ยวทมิฬ บทที่ 1
เรื่อง/ภาพ โดย เดชา เวชชพิพัฒน์
บทที่ 1
เที่ยวครั้งนี้ผมเดินทางเป็นรูปวงกลมอยู่ตอนบนของทมิฬนาฑู มีออกนอกวงที่บังกลอร์และไมเซอร์ เที่ยวไป 17 วัน ได้มา 12 เมือง ... มมัลลปุรัม พอนดิเชอร์รี ติรุวัณณมไล ชินจี เวลโลว์ บังกาลอร์ ไมเซอร์ ศรีรังคปัฏนัม โสมนาถปุระ กาญจีปุรัม อุทิราเมรู และ เชนไน
วันแรกของการเดินทางท่องเที่ยว ผมตื่นมาชมพระอาทิตย์ขึ้นที่มหาสมุทรอินเดีย ณ บริเวณชายหาดแห่งเมือง “มมัลลปุรัม” (Mamallapuram) หนึ่งในเมืองชายหาดหลายๆเมืองแห่งรัฐนี้ ซึ่งผมขอเรียกว่า “หัวหินแห่งทมิฬนาฑู”
แต่ค่าที่พักตลอดจนของกินของใช้ที่นี่ไม่แพงเหมือนหัวหินนะครับ ห้องพักติดชายหาดคืนละเจ็ดร้อยรูปี หรือ 350 บาท ข้าวจานละแปดสิบรูปี หรือสี่สิบบาท ทุกอย่างหารสองเพราะหนึ่งบาทแลกได้เกือบสองรูปี มีงบประมาณแค่สองหมื่นบาท ก็กลายเป็นสามล้อถูกหวยเที่ยวหัวหิน (แห่งทมิฬนาฑู) ได้ไม่น้อยหน้าใคร
จะว่าไป พระอาทิตย์ที่นี่หน้าตาเหมือนกับที่อื่นๆทั่วโลกแหละครับ ลมก็เย็นเหมือนลมทะเลบ้านเรา แต่พอรู้ว่าตัวเองยืนอยู่ชายหาดริมมหาสมุทรแล้วอดรู้สึกไม่ได้ อืม พระอาทิตย์ดวงโตกว่านิดหน่อยนะเนี่ย ลมก็เย็นกว่าลบหนึ่งองศานะนั่น แต่ชายหาดและคลื่นในมหาสมุทรสิครับ เห็นแล้วร้องอ๋ออยู่ในใจ ทะเลบ้านเราดังไปทั่วโลกก็เพราะเหตุนี้
ทรายที่นี่มีสีและเม็ดโตเหมือนน้ำตาลทรายแบบธรรมชาติ เป็นทรายหยาบแบบที่ใช้ก่อสร้าง คลื่นก็แรงพอๆกับทะเลบ้านเราตอนมีมรสุม แบบว่าลงเล่นน้ำได้ ... ได้เคลมประกันชีวิต
พูดถึงทรายชายหาดที่ละเอียดเหมือนพริกไทยป่นแล้วละก็ ผมยกให้หาดบานชื่นแห่งตราดครับ ส่วนน้ำทะเลที่นิ่งและใสราวกระจกละก็ ต้องยกให้ที่เกาะห้องแห่งกระบี่
มิน่าล่ะ ตอนอยู่บนเครื่องบินหนุ่มสาวชาวเชนไนที่ผมคุยด้วยบอกว่าเพิ่งกลับจากฮันนีมูนที่กระบี่ เลือกไปกระบี่เพราะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก ไปแล้วก็ไม่ผิดหวัง ชมว่าทะเลสวยมากๆ หาดทรายขาวละเอียด น้ำทะเลใสราวกระจก คนไทยก็น่ารัก แต่พ่อค้าแม่ค้าขี้โกง ... อ้าว
พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาดแห่งมมัลลปุรัม - Mamallapuram (หรือ มหาพลีปุรัม – Mahabalipuram) ดูดีๆจะเห็นว่าพระอาทิตย์ที่นี่ดวงโตกว่าที่อื่นนิดหน่อย อิอิ