วันนี้ไปร.พ.แห่งหนึ่งมาค่ะ ตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะไปตรวจสุขภาพ มาที่ร.พ.นี่เป็นครั้งแรก ก็ไปเอาคิวตั้งแต่เช้าตรู่ กะว่ายังไงก็จะไม่งงแน่ เพราะเคยไปที่อื่นมาแล้วมีประสบการณ์ละ ตอนเช้ามีเจ้าหน้าที่ให้ความช่วยเหลือกดบัตรคิวให้ เราบอกว่ามาตรวจร่างกาย เขาถามว่าตรวจสุขภาพประจำปีน่ะหรือครับ ที่จริงคือต้องการมาตรวจหาเชื้อHPV มะเร็งปากมดลูกประมาณนั้น ด้วยความที่คนเยอะ อายด้วยเลยตอบสั้น ๆว่าค่ะ ๆตรวจร่างกายค่ะ (เห้อ แทนที่จะบอกตรง ๆ อายอะไรของแก ห๊า)
ได้คิวที่55(หึ ๆคนที่ได้คิว1-10นี่มากันตีเท่าไรหือ) นั่งรอไปเรื่อย ๆ พอใกล้ถึงคิว สายตาเราดันมองโน่นมองนี่ มองคนแก่กินน้ำโดยมีญาติป้อน เราก็คิด เห้อ อนาคตเราก็แก่ มองนาฬิกาใกล้8โมงละ เตรียมฟังเพลงชาติและเราจะยืนตรง เอ้ คนในนี้เขาจะยืนไหมน้า แล้วเพลงชาติจะดังเข้ามาถึงห้องที่นั่งรอไหมน้า อ้าว เลยคิวไปแล้ว3คิวทำไงเนี่ย ตาย ๆจะเดินไปที่หน้าเคาเตอร์ก็กลัวเขาบอกทำไมไม่สนใจฟัง ไปกดบัตรคิวใหม่ไป๊ อายเขาตาย ทำไงดี ไปกดใหม่ก็ได้มั๊ง โอเค ได้คิวที่104เลยเจ้าค่ะ รอไปอีกสิยัยขี้เกรงใจขี้กลัว
ได้ทำบัตรร.พ.ละ หยิบลูกบอลใส่กล่องช่อง พอใจ เพื่อเป็นกำลังใจให้จนท.ซะหน่อย หูย ถ่ายรูปออกมาละดูไม่ด๊ายยย หน้าตาเรานี่มันถ่ายรูปไม่ขึ้นจริง ๆ เราบอกให้ขึ้นไปชั้น2 เราช่วยประหยัดไฟ เราก็เดินขึ้นไป โห เหนื่อย ก็ชั้น2ของที่นี่มันคือชั้น3 งงป่ะ ชั้น2คือชั้นลอย อ่ะ ยังไง ช่างเถอะ แต่หอบอ่ะ แฮก ๆ ต่อคิวนาน พี่คนนึงบอกน้องทำไร นี่ช่องจ่ายเงิน อ้าว ขอบคุณค่ะพี่ ต่อผิดช่อง เดินไปถามพยาบาลบอกตรวจมะเร็งปากมดลูกต้องไปชั้น7ค่ะ คุณแจ้งเขาผิดเราจึงส่งมาชั้นนี้ แป่ว เดินมารอลิฟท์จะไปชั้นบน เต็มค่ะ เต็มตลอด เอาไงดี เดินขึ้นสิคะรออะไร จากชั้น3ไปชั้น7 หอบค่ะ หอบ ยืนงงสักพัก เอาไงดีกับชีวิต ยื่นช่องไหนเนี่ย กลับดีกว่า เกินลงไปถึงชั้น1 เก่งนะ ค่ะ เดินลงไม่เหนื่อย ลงมายืนงงสักพัก พี่จนท.เข้ามาถามติดต่ออะไรคะ เราก็บ่น ๆใหญ่เลยกับความงงความเฟอะฟะของตัวเองและบอกจะกลับบ้านละ พี่เขาบอกใจเย็น ๆค่ะไหน ๆก็มาถึงที่นี่แล้ว เดินไปถามพยาบาลตรงนู้นนะคะว่าจะต้องทำอย่างไร อ่ะ เราก็ไปถาม ได้ใบนัดมาค่ะ ระบบที่ร.พ.นี้ถ้าตรวจมะเร็งปากมดลูกจะนัดมาตรวจค่ะ ถึงบางอ้อเลย เพราะนึกมาตลอดว่าไปถึงก็ตรวจวันนั้นเลย บทเรียนให้ตนเองในวันนี้
-สนใจฟังคิว อย่ามัวมองไปทั่ว
-งง ให้ถาม
-บอกตรง ๆจะตรวจอะไร อายทำไมของแก ห๊า เห็นไหม เขาเลยส่งตัวไปผิดที่ผิดทางหมด
ขอบคุณจนท.ผู้หญิงท่านนั้นมากค่ะที่เข้ามาปลอบใจลูบแขนให้กำลังใจให้สติหนู
เล่าความเปิ่นความงงของเราเองตอนไปโรงพยาบาล
ได้คิวที่55(หึ ๆคนที่ได้คิว1-10นี่มากันตีเท่าไรหือ) นั่งรอไปเรื่อย ๆ พอใกล้ถึงคิว สายตาเราดันมองโน่นมองนี่ มองคนแก่กินน้ำโดยมีญาติป้อน เราก็คิด เห้อ อนาคตเราก็แก่ มองนาฬิกาใกล้8โมงละ เตรียมฟังเพลงชาติและเราจะยืนตรง เอ้ คนในนี้เขาจะยืนไหมน้า แล้วเพลงชาติจะดังเข้ามาถึงห้องที่นั่งรอไหมน้า อ้าว เลยคิวไปแล้ว3คิวทำไงเนี่ย ตาย ๆจะเดินไปที่หน้าเคาเตอร์ก็กลัวเขาบอกทำไมไม่สนใจฟัง ไปกดบัตรคิวใหม่ไป๊ อายเขาตาย ทำไงดี ไปกดใหม่ก็ได้มั๊ง โอเค ได้คิวที่104เลยเจ้าค่ะ รอไปอีกสิยัยขี้เกรงใจขี้กลัว
ได้ทำบัตรร.พ.ละ หยิบลูกบอลใส่กล่องช่อง พอใจ เพื่อเป็นกำลังใจให้จนท.ซะหน่อย หูย ถ่ายรูปออกมาละดูไม่ด๊ายยย หน้าตาเรานี่มันถ่ายรูปไม่ขึ้นจริง ๆ เราบอกให้ขึ้นไปชั้น2 เราช่วยประหยัดไฟ เราก็เดินขึ้นไป โห เหนื่อย ก็ชั้น2ของที่นี่มันคือชั้น3 งงป่ะ ชั้น2คือชั้นลอย อ่ะ ยังไง ช่างเถอะ แต่หอบอ่ะ แฮก ๆ ต่อคิวนาน พี่คนนึงบอกน้องทำไร นี่ช่องจ่ายเงิน อ้าว ขอบคุณค่ะพี่ ต่อผิดช่อง เดินไปถามพยาบาลบอกตรวจมะเร็งปากมดลูกต้องไปชั้น7ค่ะ คุณแจ้งเขาผิดเราจึงส่งมาชั้นนี้ แป่ว เดินมารอลิฟท์จะไปชั้นบน เต็มค่ะ เต็มตลอด เอาไงดี เดินขึ้นสิคะรออะไร จากชั้น3ไปชั้น7 หอบค่ะ หอบ ยืนงงสักพัก เอาไงดีกับชีวิต ยื่นช่องไหนเนี่ย กลับดีกว่า เกินลงไปถึงชั้น1 เก่งนะ ค่ะ เดินลงไม่เหนื่อย ลงมายืนงงสักพัก พี่จนท.เข้ามาถามติดต่ออะไรคะ เราก็บ่น ๆใหญ่เลยกับความงงความเฟอะฟะของตัวเองและบอกจะกลับบ้านละ พี่เขาบอกใจเย็น ๆค่ะไหน ๆก็มาถึงที่นี่แล้ว เดินไปถามพยาบาลตรงนู้นนะคะว่าจะต้องทำอย่างไร อ่ะ เราก็ไปถาม ได้ใบนัดมาค่ะ ระบบที่ร.พ.นี้ถ้าตรวจมะเร็งปากมดลูกจะนัดมาตรวจค่ะ ถึงบางอ้อเลย เพราะนึกมาตลอดว่าไปถึงก็ตรวจวันนั้นเลย บทเรียนให้ตนเองในวันนี้
-สนใจฟังคิว อย่ามัวมองไปทั่ว
-งง ให้ถาม
-บอกตรง ๆจะตรวจอะไร อายทำไมของแก ห๊า เห็นไหม เขาเลยส่งตัวไปผิดที่ผิดทางหมด
ขอบคุณจนท.ผู้หญิงท่านนั้นมากค่ะที่เข้ามาปลอบใจลูบแขนให้กำลังใจให้สติหนู