เราว่าชีวิตคู่จริงๆแล้วไม่ได้จบที่การแต่งงานแบบในละคร
แต่มันเพิ่งจะเริ่มต้นต่างหาก ... ชีวิตหลังแต่งงานที่เราไม่ได้คาดคิดมาก่อน
จำได้ว่าเมื่อ 7 ปีก่อนยังเป็นสาวสปาอยู่เลย ตอนนั้นเรียนจบใหม่ๆ งานที่เมืองไทยหายากมาก
เราเลยไปทำงานที่อาบูดาบี้ สหรัฐอาหรับ อิมิเรต มีความสุขทุกวันที่ทำงาน สนุกกับการมีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่
แล้วก็ได้เจอแฟนในปีนั้นด้วย เหมือนเจอแจ็คพอตเลย ใช่ปะ? ตอนแรกเราก็คิดแบบนั้นแหละ
เพราะเราเข้าใจกันมาก เค้าเป็นเหมือนทุกสิ่งอย่างที่เราตามหา
เอาไงต่ออ่า? จะรออะไร ก็แต่งงานเลยซิจ๊ะ
หลังแต่งงานเราต้องมาอยู่ที่เยอรมัน เริ่มต้นชีวิตใหม่ เรียนภาษาเยอรมันด้วย
ทิ้งงานที่เรารักมาเริ่มนับหนึ่งใหม่ ตอนแรกไม่คิดว่ามันจะยากอะไร เพราะเราก็เป็นเด็กบ้านนอก
ทำงานบ้านเองทุกวันอยู่แล้ว คงไม่มีปัญหามั้ง?
แต่ที่ไหนได้ มันเยอะกว่าที่คิดไว้ แถมแฟนเรามีลูกติดอีก 2 คนด้วย
ช่วงครึ่งปีแรก เป็นการปรับตัว เรียนรู้สังคมใหม่ ต้องเรียนรู้การวางตัวด้วย สิ่งเหล่านี้สำคัญมาก
พอเราไม่ได้เรียนภาษาแล้ว มันเลยมีเวลาว่างมากขึ้นให้คิดทบทวน เราคิดถึงงาน เบื่อการทำงานบ้าน
ทุกวันทำแต่สิ่งเดิมๆ วนไปๆๆๆ
เตรียมอาหาร ทำงานบ้าน สลับกันไป
เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า มันเป็นบางครั้งที่ผุดขึ้นมาในหัวว่า
"แกเรียนจบ ป.ตรี มา เพื่อจะอยู่บ้าน
เป็นแค่แม่บ้านเนี่ยนะ? ไม่มีรายได้อะไร
เหมือนคนไร้ค่าจริงๆ"
ตอนนั้นบอกเลยว่า นอยทุกวัน จนในที่สุดเราตัดสินใจบอกแฟนว่า
เราจิตตก ไม่มีความสุขเลย เค้าก็สงสารนะ ช่วยปลอบใจ ให้กำลังใจ
บางครั้งให้เราช่วยงานบัญชีบ้าง จดทะเบียนให้เป็นพนักงานช่วยงานแบบพาทไทม์
หลังจากนั้นเราก็หางานอดิเรกที่ชอบทำบ้าง ก็สนุกไปอีกแบบ ชีวิตมีความสุขขึ้นมาก
สิ่งที่เราเรียนรู้คือ
เป็นแม่บ้านไม่ใช่งานง่ายๆ อย่าคิดว่าจะสบาย ถ้าคุณยังไม่ได้ลองทำจริงๆ มันเหนื่อยกว่างานอื่นๆเพราะมีงานเข้าตลอด
ถ้าเรามีเรื่องไม่สบายใจ ต้องคุยกับแฟนทันที ช่วยกันหาทางออก อย่าเก็บกด คิดเอง เออเอง จิตตกอยู่คนเดียว
คุณจะนอยและอมทุกข์ มีอะไรคุยกันเลยค่ะ ดีที่สุด สบายใจกันทั้งสองฝ่าย
ถ้าตัดสินใจว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว เราต้องเปิดใจกับสิ่งรอบตัว คนรอบตัว มีความสุขกับมัน
อย่าคิดแต่แง่ลบค่ะ คุณจะไม่มีความสุขเลยจริงๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ หวังว่าประสบการณ์ชีวิตคู่ของเรา
จะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย คราวหน้าจะมาเล่าใหม่น้าา
ู
คุณรับได้มั้ย? ถ้าต้องลาออกจากงานที่รักแล้วมาเป็นแม่บ้าน
แต่มันเพิ่งจะเริ่มต้นต่างหาก ... ชีวิตหลังแต่งงานที่เราไม่ได้คาดคิดมาก่อน
จำได้ว่าเมื่อ 7 ปีก่อนยังเป็นสาวสปาอยู่เลย ตอนนั้นเรียนจบใหม่ๆ งานที่เมืองไทยหายากมาก
เราเลยไปทำงานที่อาบูดาบี้ สหรัฐอาหรับ อิมิเรต มีความสุขทุกวันที่ทำงาน สนุกกับการมีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่
แล้วก็ได้เจอแฟนในปีนั้นด้วย เหมือนเจอแจ็คพอตเลย ใช่ปะ? ตอนแรกเราก็คิดแบบนั้นแหละ
เพราะเราเข้าใจกันมาก เค้าเป็นเหมือนทุกสิ่งอย่างที่เราตามหา
เอาไงต่ออ่า? จะรออะไร ก็แต่งงานเลยซิจ๊ะ
หลังแต่งงานเราต้องมาอยู่ที่เยอรมัน เริ่มต้นชีวิตใหม่ เรียนภาษาเยอรมันด้วย
ทิ้งงานที่เรารักมาเริ่มนับหนึ่งใหม่ ตอนแรกไม่คิดว่ามันจะยากอะไร เพราะเราก็เป็นเด็กบ้านนอก
ทำงานบ้านเองทุกวันอยู่แล้ว คงไม่มีปัญหามั้ง?
แต่ที่ไหนได้ มันเยอะกว่าที่คิดไว้ แถมแฟนเรามีลูกติดอีก 2 คนด้วย
ช่วงครึ่งปีแรก เป็นการปรับตัว เรียนรู้สังคมใหม่ ต้องเรียนรู้การวางตัวด้วย สิ่งเหล่านี้สำคัญมาก
พอเราไม่ได้เรียนภาษาแล้ว มันเลยมีเวลาว่างมากขึ้นให้คิดทบทวน เราคิดถึงงาน เบื่อการทำงานบ้าน
ทุกวันทำแต่สิ่งเดิมๆ วนไปๆๆๆ
เตรียมอาหาร ทำงานบ้าน สลับกันไป
เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า มันเป็นบางครั้งที่ผุดขึ้นมาในหัวว่า
"แกเรียนจบ ป.ตรี มา เพื่อจะอยู่บ้าน
เป็นแค่แม่บ้านเนี่ยนะ? ไม่มีรายได้อะไร
เหมือนคนไร้ค่าจริงๆ"
ตอนนั้นบอกเลยว่า นอยทุกวัน จนในที่สุดเราตัดสินใจบอกแฟนว่า
เราจิตตก ไม่มีความสุขเลย เค้าก็สงสารนะ ช่วยปลอบใจ ให้กำลังใจ
บางครั้งให้เราช่วยงานบัญชีบ้าง จดทะเบียนให้เป็นพนักงานช่วยงานแบบพาทไทม์
หลังจากนั้นเราก็หางานอดิเรกที่ชอบทำบ้าง ก็สนุกไปอีกแบบ ชีวิตมีความสุขขึ้นมาก
สิ่งที่เราเรียนรู้คือ
เป็นแม่บ้านไม่ใช่งานง่ายๆ อย่าคิดว่าจะสบาย ถ้าคุณยังไม่ได้ลองทำจริงๆ มันเหนื่อยกว่างานอื่นๆเพราะมีงานเข้าตลอด
ถ้าเรามีเรื่องไม่สบายใจ ต้องคุยกับแฟนทันที ช่วยกันหาทางออก อย่าเก็บกด คิดเอง เออเอง จิตตกอยู่คนเดียว
คุณจะนอยและอมทุกข์ มีอะไรคุยกันเลยค่ะ ดีที่สุด สบายใจกันทั้งสองฝ่าย
ถ้าตัดสินใจว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว เราต้องเปิดใจกับสิ่งรอบตัว คนรอบตัว มีความสุขกับมัน
อย่าคิดแต่แง่ลบค่ะ คุณจะไม่มีความสุขเลยจริงๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ หวังว่าประสบการณ์ชีวิตคู่ของเรา
จะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย คราวหน้าจะมาเล่าใหม่น้าา