การไปครั้งนี้คือเป็นอะไรที่ฉุกละหุกมาก ไม่เคยไปมาก่อน แถมไม่มีบัตร และเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว (แฟนทำงาน แถมเพื่อนคนอื่นไม่บ้าวอลเล่แบบเรา...)
ที่ตัดสินใจไปครั้งนี้เพราะ อยากไปเจอโค้ชอ๊อดกะยายวรรณาตัวเป็นๆ ในฐานะครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองท่านรับใช้ชาติ เลยกะว่าแค่ได้เจอตัว ได้ถ่ายรูป ถ้าได้ลายเซ็นต์ก็จะดีใจมากๆ แล้วมารับบรรยากาศดูจอยักษ์นอกสนามก็ยังดี
สิ่งที่ประทับใจ
- ไปถึง 8 โมงเจอคุณพี่สองท่านที่หอบป้ายโค้ชอ๊อดให้กองเชียร์ไทยได้เซ็นต์ นับถือสองคนนี้มาก เพราะจากการคุยกันคือไม่มีบัตร แต่คุณพี่จัดชุดเต็มกะมาเชียร์จอยักษ์ (สุดท้ายพี่คนนี้ก็เต้นจนได้ตั๋วเข้าไปดู 5555)
- เราอายุ 24 แต่ไปนั่งคุยกะป้าๆ ที่มาเชียร์ รู้สึกแก่เบาๆ ที่คุยกันถูกคอ เข้าใจเลยว่านี่แหละ สายเลือดความเป็นไทย หัวใจเดียวกัน
- ไปเล่นเกมตามซุ้มคนเดียว ได้ของฝากมาเยอะแยะ คุ้มจริงๆ 5555
- ได้เจอนกฬ. รวมทั้งโค้ช ตัวเป็นๆ ได้เห็นความเป็นจริงว่าไทยตัวเล็กมาก เมื่อเทียบกับทีมอื่น (คือแคระไปเลย) รู้เลยว่าไทยทำได้ขนาดนี้นี่เก่งมากๆๆๆ คือถ้าเราสูงเท่าเค้า บอกเลยว่าแม้แต่บราซิลก็ยังหนาว
- รอนกฬ.ทุกรอบ ร้อนมากๆ เหนื่อยสุดๆ (ดันใส่เสื้อแบบไม่ระบายอากาศมา) แทบเป็นลม แต่ได้ลายเซ็นต์พี่กิ๊ฟ หน่อง ปู เพียว ยายนา โค้ชอ๊อดมา คือคุ้มที่สุดดด
- จากใจติ่งรุ่นน้อง ได้เห็นบีม แว๊นมอไซต์เข้าอาคารอินดอร์ฯ โดยมีโสและบิ๋มซ้อนท้ายคือเป็นอะไรที่น่ารักดี ไม่คิดว่าจะได้เห็น 555
- ได้เข้าดูฟรี รอบรัสช่า-ส้มๆ แถมด้วยบราซิล-เมกา คือสุดยอดดด นี่ได้ดูเกมระดับเวิลคลาสฟรีๆ คนไม่ดูของจริงสดๆ นี่พลาดมาก (ไม่เข้าใจคนมีตั๋ว แต่ไม่มาดู คุณพลาดจริงๆ)
- ได้เห็นบรรยากาศหลังจบเกมมิตรภาพของนกฬ.ระหว่างสองทีม และมาสคอตเจ้ากระต่ายสายย่อกับบราซิล ที่ได้ใจคนทั้งสนามสุดๆ 5555555
สิ่งที่ผิดหวัง
- ที่มาอีกประการสำคัญคืออยากได้ลายเซ็นต์น้องบีมกะบิ๋มมากกกก... แต่กลับกลายเป็นว่าน้องสองคนนี้ขอยากสุด เสียดายจุงง (อาจเป็นเพราะคนอื่นเอาแต่เรียกรุ่นพี่ บิ๋มกะบีมเลยได้แต่รีบๆเดินขึ้นรถ...)
- ไหนๆ บัตรเห็นว่าหมด หรือว่ามีการกั๊กที่ให้สปอนเซอร์แล้ว ก็อยากให้สนามเต็มๆ ไปเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมยังมีแหว่งๆ (แต่อันที่จริงคนที่ได้เข้าไปก็เยอะอยู่ใช้ได้)
- คนเก็บขวดหันมาทักเราด้วยความดีใจพร้อมกับยิ้มด้วยความปิติและพูดว่า "วันนี้คุ้มจริงๆ ได้ขวดตั้งเยอะ"... เราหันไปมองรอบตัวบริเวณรอบที่รอนกฬ. บนสนามหญ้ามีแต่ถุงพลาสติกและขวดน้ำ...
คะแนน
- กองเชียร์ไทย 8.5/10
- เสียงเชียร์ในสนาม 9/10
- สภาพรอบสนามด้านนอก 6.5/10 (พื้นเต็มไปด้วยรอยน้ำอารมณ์แบบขยะเปียก)
- สภาพสนามด้านใน 8/10
- ห้องน้ำนอกสนาม 6.5/10
- ห้องน้ำในสนาม 4/10 (จะบ้าตาย ทั้งอินดอร์ มีห้องน้ำเดียว)
- อาหาร 7/10 (มีพอสมควร)
- กิจกรรมในงาน 8/10
- มาสคอต 10/10 (ทั้งมาถ่ายรูปด้านหลัง ทั้งขี่มอไซต์ด้านนอก ทั้งเต้นสายย่อด้านใน ให้พี่เต็มเลยจริงๆ)
- นกฬ. และโค้ช 10/10
- ความมันส์ดูสด 9/10 (ดูผ่านยูทูป/ถ่ายทอด 6/10)
- ความประทับใจในการไปครั้งนี้ 9.5/10 (ที่ให้คะแนนสูง คงเพราะได้เจอนกฬ. ไทยแบบใกล้ๆ ได้ลายเซ็นต์ ได้ถ่ายรูป รู้สึกคุ้มมาก)
ปล. ไม่สนับสนุนบัตรผีด้วยประการทั้งปวง ไม่อยากสนับสนุนพวกคนไทยด้วยกันเองที่เห็นแก่ตัว คนที่มาที่นี่มีแต่คนที่มาด้วยใจ คนที่ไม่มีบัตร (และไม่มีตังค์) เค้าทำใจไว้แล้ว ว่าอย่างน้อยได้ร่วมเชียร์จอยักษ์ก็เอา... การที่ได้เข้าไปคือผลพลอยได้ ถ้าไม่ได้เข้าก็ไม่เป็นไร
สุดท้ายบอกไว้เลยว่าจะไปอินดอร์ฯ แบบนี้ครั้งสุดท้ายแล้วล่ะ เข็ดจริงๆ ... เพราะครั้งหน้าจะจองตั๋วไปดูเลย การไปดูพวกต่างชาติเล่นในสนามสดๆ แล้วเห็นถึงของจริง บรรยากาศจริง ยิ่งอยากเห็นนัดไทยแข่งเข้าไปใหญ่ เสียดายเลย พลาดดูสดไทย
จบ. Love THA always
**ขอแก้ไขในส่วนของ "ห้องน้ำในสนาม" นะคะ เห็นมีหลายคนบอกว่ามีหลายจุดอยู่ เดี๋ยวทางผู้จัดงานอาจเสียหายได้
อาจจะมีการเข้าใจผิดกันระหว่างเรากะแม่บ้านและสต๊าฟ เพราะทีแรกเราอยู่ในสนามแข่ง เราเลยถามสต๊าฟว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหน ซึ่งสต๊าฟบอกว่าอยู่ชั้น 2 ซึ่งพอเราไปถึงห้องน้ำจุดหนึ่งในชั้น 2 คนเยอะมากกก (ตอนนั้นน่าจะต่อแถวได้เกือบๆ จะ 30 คนยาวออกมา) และเราก็หันไปเห็นแม่บ้านยืนอยู่หน้าห้องน้ำพอดี เราเลยเข้าไปถามแม่บ้านว่า มีห้องน้ำแค่ตรงนี้ที่เดียวหรอค่ะ ซึ่งแม่บ้านพยักหน้าและตอบว่า ใช่ค่ะ เราเลยตกใจ และเข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่ห้องน้ำจะมีแค่จุดเดียวในอินดอร์ฯ อาจจะเป็นเพราะห้องน้ำอื่นปิด หรือเสียทางแม่บ้านจึงตอบอย่างนี้ (แต่ในห้องน้ำจุดนี้ย่อยเข้าไปข้างในมีหลายห้องอยู่นะคะ อารมณ์เหมือนห้องน้ำในห้างนะ ไม่ใช่ห้องๆ เดียว)
***ในจุดนี้ขอไม่พูดถึงห้องน้ำข้างนอกนะคะ เพราะมีทั้งแบบรถเคลื่อนที่ และห้องน้ำตามมุมต่างๆ อยู่
****ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ
รีวิวครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของฉัน... กับ WGP 2016 Finals อินดอร์ฯ แบบนี้...
ที่ตัดสินใจไปครั้งนี้เพราะ อยากไปเจอโค้ชอ๊อดกะยายวรรณาตัวเป็นๆ ในฐานะครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองท่านรับใช้ชาติ เลยกะว่าแค่ได้เจอตัว ได้ถ่ายรูป ถ้าได้ลายเซ็นต์ก็จะดีใจมากๆ แล้วมารับบรรยากาศดูจอยักษ์นอกสนามก็ยังดี
สิ่งที่ประทับใจ
- ไปถึง 8 โมงเจอคุณพี่สองท่านที่หอบป้ายโค้ชอ๊อดให้กองเชียร์ไทยได้เซ็นต์ นับถือสองคนนี้มาก เพราะจากการคุยกันคือไม่มีบัตร แต่คุณพี่จัดชุดเต็มกะมาเชียร์จอยักษ์ (สุดท้ายพี่คนนี้ก็เต้นจนได้ตั๋วเข้าไปดู 5555)
- เราอายุ 24 แต่ไปนั่งคุยกะป้าๆ ที่มาเชียร์ รู้สึกแก่เบาๆ ที่คุยกันถูกคอ เข้าใจเลยว่านี่แหละ สายเลือดความเป็นไทย หัวใจเดียวกัน
- ไปเล่นเกมตามซุ้มคนเดียว ได้ของฝากมาเยอะแยะ คุ้มจริงๆ 5555
- ได้เจอนกฬ. รวมทั้งโค้ช ตัวเป็นๆ ได้เห็นความเป็นจริงว่าไทยตัวเล็กมาก เมื่อเทียบกับทีมอื่น (คือแคระไปเลย) รู้เลยว่าไทยทำได้ขนาดนี้นี่เก่งมากๆๆๆ คือถ้าเราสูงเท่าเค้า บอกเลยว่าแม้แต่บราซิลก็ยังหนาว
- รอนกฬ.ทุกรอบ ร้อนมากๆ เหนื่อยสุดๆ (ดันใส่เสื้อแบบไม่ระบายอากาศมา) แทบเป็นลม แต่ได้ลายเซ็นต์พี่กิ๊ฟ หน่อง ปู เพียว ยายนา โค้ชอ๊อดมา คือคุ้มที่สุดดด
- จากใจติ่งรุ่นน้อง ได้เห็นบีม แว๊นมอไซต์เข้าอาคารอินดอร์ฯ โดยมีโสและบิ๋มซ้อนท้ายคือเป็นอะไรที่น่ารักดี ไม่คิดว่าจะได้เห็น 555
- ได้เข้าดูฟรี รอบรัสช่า-ส้มๆ แถมด้วยบราซิล-เมกา คือสุดยอดดด นี่ได้ดูเกมระดับเวิลคลาสฟรีๆ คนไม่ดูของจริงสดๆ นี่พลาดมาก (ไม่เข้าใจคนมีตั๋ว แต่ไม่มาดู คุณพลาดจริงๆ)
- ได้เห็นบรรยากาศหลังจบเกมมิตรภาพของนกฬ.ระหว่างสองทีม และมาสคอตเจ้ากระต่ายสายย่อกับบราซิล ที่ได้ใจคนทั้งสนามสุดๆ 5555555
สิ่งที่ผิดหวัง
- ที่มาอีกประการสำคัญคืออยากได้ลายเซ็นต์น้องบีมกะบิ๋มมากกกก... แต่กลับกลายเป็นว่าน้องสองคนนี้ขอยากสุด เสียดายจุงง (อาจเป็นเพราะคนอื่นเอาแต่เรียกรุ่นพี่ บิ๋มกะบีมเลยได้แต่รีบๆเดินขึ้นรถ...)
- ไหนๆ บัตรเห็นว่าหมด หรือว่ามีการกั๊กที่ให้สปอนเซอร์แล้ว ก็อยากให้สนามเต็มๆ ไปเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมยังมีแหว่งๆ (แต่อันที่จริงคนที่ได้เข้าไปก็เยอะอยู่ใช้ได้)
- คนเก็บขวดหันมาทักเราด้วยความดีใจพร้อมกับยิ้มด้วยความปิติและพูดว่า "วันนี้คุ้มจริงๆ ได้ขวดตั้งเยอะ"... เราหันไปมองรอบตัวบริเวณรอบที่รอนกฬ. บนสนามหญ้ามีแต่ถุงพลาสติกและขวดน้ำ...
คะแนน
- กองเชียร์ไทย 8.5/10
- เสียงเชียร์ในสนาม 9/10
- สภาพรอบสนามด้านนอก 6.5/10 (พื้นเต็มไปด้วยรอยน้ำอารมณ์แบบขยะเปียก)
- สภาพสนามด้านใน 8/10
- ห้องน้ำนอกสนาม 6.5/10
- ห้องน้ำในสนาม 4/10 (จะบ้าตาย ทั้งอินดอร์ มีห้องน้ำเดียว)- อาหาร 7/10 (มีพอสมควร)
- กิจกรรมในงาน 8/10
- มาสคอต 10/10 (ทั้งมาถ่ายรูปด้านหลัง ทั้งขี่มอไซต์ด้านนอก ทั้งเต้นสายย่อด้านใน ให้พี่เต็มเลยจริงๆ)
- นกฬ. และโค้ช 10/10
- ความมันส์ดูสด 9/10 (ดูผ่านยูทูป/ถ่ายทอด 6/10)
- ความประทับใจในการไปครั้งนี้ 9.5/10 (ที่ให้คะแนนสูง คงเพราะได้เจอนกฬ. ไทยแบบใกล้ๆ ได้ลายเซ็นต์ ได้ถ่ายรูป รู้สึกคุ้มมาก)
ปล. ไม่สนับสนุนบัตรผีด้วยประการทั้งปวง ไม่อยากสนับสนุนพวกคนไทยด้วยกันเองที่เห็นแก่ตัว คนที่มาที่นี่มีแต่คนที่มาด้วยใจ คนที่ไม่มีบัตร (และไม่มีตังค์) เค้าทำใจไว้แล้ว ว่าอย่างน้อยได้ร่วมเชียร์จอยักษ์ก็เอา... การที่ได้เข้าไปคือผลพลอยได้ ถ้าไม่ได้เข้าก็ไม่เป็นไร
สุดท้ายบอกไว้เลยว่าจะไปอินดอร์ฯ แบบนี้ครั้งสุดท้ายแล้วล่ะ เข็ดจริงๆ ... เพราะครั้งหน้าจะจองตั๋วไปดูเลย การไปดูพวกต่างชาติเล่นในสนามสดๆ แล้วเห็นถึงของจริง บรรยากาศจริง ยิ่งอยากเห็นนัดไทยแข่งเข้าไปใหญ่ เสียดายเลย พลาดดูสดไทย
จบ. Love THA always
**ขอแก้ไขในส่วนของ "ห้องน้ำในสนาม" นะคะ เห็นมีหลายคนบอกว่ามีหลายจุดอยู่ เดี๋ยวทางผู้จัดงานอาจเสียหายได้
อาจจะมีการเข้าใจผิดกันระหว่างเรากะแม่บ้านและสต๊าฟ เพราะทีแรกเราอยู่ในสนามแข่ง เราเลยถามสต๊าฟว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหน ซึ่งสต๊าฟบอกว่าอยู่ชั้น 2 ซึ่งพอเราไปถึงห้องน้ำจุดหนึ่งในชั้น 2 คนเยอะมากกก (ตอนนั้นน่าจะต่อแถวได้เกือบๆ จะ 30 คนยาวออกมา) และเราก็หันไปเห็นแม่บ้านยืนอยู่หน้าห้องน้ำพอดี เราเลยเข้าไปถามแม่บ้านว่า มีห้องน้ำแค่ตรงนี้ที่เดียวหรอค่ะ ซึ่งแม่บ้านพยักหน้าและตอบว่า ใช่ค่ะ เราเลยตกใจ และเข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่ห้องน้ำจะมีแค่จุดเดียวในอินดอร์ฯ อาจจะเป็นเพราะห้องน้ำอื่นปิด หรือเสียทางแม่บ้านจึงตอบอย่างนี้ (แต่ในห้องน้ำจุดนี้ย่อยเข้าไปข้างในมีหลายห้องอยู่นะคะ อารมณ์เหมือนห้องน้ำในห้างนะ ไม่ใช่ห้องๆ เดียว)
***ในจุดนี้ขอไม่พูดถึงห้องน้ำข้างนอกนะคะ เพราะมีทั้งแบบรถเคลื่อนที่ และห้องน้ำตามมุมต่างๆ อยู่
****ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ