สมัยก่อนเรียนค่อนข้างเก่ง จบมาด้วยเกียตินิยมอันดับ2 มาหาลัยชั้นนำ
เริ่มต้น บ.แรกไปได้สวยมาก หัวหน้าชอบ เป็นคนแอคทีฟ
แต่ขอออกเพราะไม่ชอบระบบจัดการ ซึ่งตอนนั้นก็เป็นที่รักของ เพื่อน หัวหน้า หัวหน้าใหญ่
พอย้ายงานเราก็พกความมั่นใจมาด้วย ช่วงแรกๆกลายเป็นทำอะไรก็ผิด
เข้าใจผิด โน่นนี่ ทำอะไรก็ผิด ทำไมสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง หัวหน้าพูดอย่าง เราทำอีกอย่าง
ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
เครียดมาก เครียดจนไปหาหมอ จนหมอบอกว่าเป็นซึมเศร้า
จนบอกหัวหน้าว่า เป็นซึมเศร้า ทำงานไม่ไหว ขอลาออก
ออกมา ทำเป็นฟรีแลนซ์ รับงานมาจากคนโน้นคนนี้ แรกๆก็ดีอยู่ แต่เหมือนเราสื่อสารกับคนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่อง
ทำไมไม่รู้ เหมือนคุยแล้วพอมาทำมันไม่เคลียร ว่าต้องทำแบบไหนอะไรยังไง
รู้สึกว่า ทำไมตอนนี้แค่เรื่องง่ายๆยังทำไม่ได้เลย รู้สึกแย่ รู้สึกตัวเองไม่มีค่า รู้สึกถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจะทำยังไง เหนื่อยกับตัวเองมากๆ
รู้สึกไม่มีค่าพอที่จะอาศัยบนโลกนี้ ทำอะไรก็ไม่ดีค่ะ
เริ่มต้น บ.แรกไปได้สวยมาก หัวหน้าชอบ เป็นคนแอคทีฟ
แต่ขอออกเพราะไม่ชอบระบบจัดการ ซึ่งตอนนั้นก็เป็นที่รักของ เพื่อน หัวหน้า หัวหน้าใหญ่
พอย้ายงานเราก็พกความมั่นใจมาด้วย ช่วงแรกๆกลายเป็นทำอะไรก็ผิด
เข้าใจผิด โน่นนี่ ทำอะไรก็ผิด ทำไมสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง หัวหน้าพูดอย่าง เราทำอีกอย่าง
ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
เครียดมาก เครียดจนไปหาหมอ จนหมอบอกว่าเป็นซึมเศร้า
จนบอกหัวหน้าว่า เป็นซึมเศร้า ทำงานไม่ไหว ขอลาออก
ออกมา ทำเป็นฟรีแลนซ์ รับงานมาจากคนโน้นคนนี้ แรกๆก็ดีอยู่ แต่เหมือนเราสื่อสารกับคนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่อง
ทำไมไม่รู้ เหมือนคุยแล้วพอมาทำมันไม่เคลียร ว่าต้องทำแบบไหนอะไรยังไง
รู้สึกว่า ทำไมตอนนี้แค่เรื่องง่ายๆยังทำไม่ได้เลย รู้สึกแย่ รู้สึกตัวเองไม่มีค่า รู้สึกถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจะทำยังไง เหนื่อยกับตัวเองมากๆ