มาแชร์ ประสบการณ์ในสมาธิกัน!!!

มีเหตุการณ์ครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตของ จขกท เกิดขึ้นไม่นาน จขกท นอนสมาธิ ภาวนา พุท โธ แล้วคำบริกรรมพุท โธ ก็หายไป ธรรมชาติรู้มันตื่นรู้ขึ้นมา มีความสว่างไสว ความรู้สึกของใจมันก็ผุดๆขึ้น ผุดเป็นโน่น ผุดเป็นนี้สารพัดที่มันจะเป็น มันเป็นเองนะไม่มีเจตนา จขกท ได้แต่รู้อยู่เฉยๆด้วยความเป็นกลาง แล้วความรู้สึกของใจที่มันผุดเกิดเป็นโน่นผุดเกิดเป็นอะไรสารพัด มันก็หดตัว หดตัวเข้ามาหาธรรมชาติรู้ คล้ายๆมันหมุนเข้ามาหารู้ แล้วก็ดับไป แต่ จขกท ใช้คำสื่อสารว่า หดก็แล้วกัน มันหดเข้ามาหาธรรมชาติรู้ แล้วก็ดับไป เหมือนธรรมชาติรู้มันกลืนกินความรู้สึกของใจ ที่เกิดเป็นโน่นเป็นนี้สารพัด เกิดแล้วดับไปๆ ธรรมชาติรู้นั้นก็นิ่งเด่นสว่างไสว ในคณะนั้นเองจู่ๆจิตก็วูปลงไป ปรากฏว่าทุกอย่างราบเรียบเป็นหน้ากอง แล้วมีเสียงดังมากๆเหมือนฟ้าดินจะทล่มทลาย มันเป็นภายในใจของจขกท ทุกสิ่งทุกอย่างมันสว่างจ้าไปหมดครอบโลกธาตุ พอสักพักจิตก็ถอนออกมา มีตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือ มันมีธรรมชาติหนึ่งเป็นธรรมชาติรู้ สว่างไสวอยู่ตลอดเวลา สว่างโร่งอยู่ทั้งกลางวันและกลางคืน ครอบโลกธาตุ นี้คือประสบการณ์ของ จขกท