เคยรู้สึกว่าเหมือนตัวคนเดียวมั้ย แล้วจะผ่านความรู้สึกนี้ไปได้ยังไง???

เราเคยมีเพื่อนสนิทค่ะ แต่ในปัจจุบบันเรากลายเป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ เพราะเมื่อไม่นานมานี้มีเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อยค่ะ แต่ในตอนนี้เราไม่สามารถกลับไปเป็นแบบเดิมได้ เราก็ได้แค่ทำใจยอมรับค่ะ คือเรามีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวค่ะตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงมหาลัย ตอนนี้เราก็กลายเเป็นคนไม่มีเพื่อนคู่ใจแล้ว มีแค่เพื่อนคนอื่นๆที่เคยเรียนด้วยกันตอนสมัยมัธยมมาเรียนคณะเดียวกัน ซึ่งก็ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่ อาจจะในความรู้สึกของเพื่อนนะคะ แต่เราโอเคค่ะ เราให้ใจกับเพื่อนทุกคนอยู่แล้ว แต่สิ่งที่เราได้รับกลับมามันแตกต่างเหลือเกิน จะเรียกว่าความจริงใจของเราไม่มีค่าเลยก็ได้ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตคนเดียวบ่อยมากกว่าไปไหนมาไหนกับเพื่อนอีก เรียนเสร็จเราก็กลับหอ นอนเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้อง บางทีก็นอนเพื่อฆ่าเวลา ให้แต่ละวันมันผ่านไปเร็วๆ คือในความรู้สึกเราตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆ เวลาที่เราเจอกับปัญหาเราไม่มีใครให้ปรึกษาหรือระบายด้วยได้เลย จะมีก็แต่แฟนเราค่ะแต่ตอนนี้เขากำลังบวชอยู่เราก็ไม่สามารถคุยกับขาได้เหมือนปกติ ตอนนี้เราก็เหมือนตัวคนเดียว เหมือนคนไร้เพื่อนไม่รู้จะจะไปคุยกับใคร จะปรึกษาพ่อแม่ เราก็ไม่ค่อยสนิทกับพ่อ ส่วนแม่ก็ไม่ได่อยู่ด้วยกัน เราทุกข์ใจมากๆ เราเจอปัญหามาเยอะเราก็ผ่านมันมาได้ แต่มันไม่ช่วยทำให้เข้มแข็งขึ้นเลย เวลาเจอเรื่องเข้ามาก็อ่อนแอแบบเดิม เราควรทำยังไงต่อไปดี เราต้องเข้มแข็งขนาดไหนเราถึงจะผ่านเรื่องราวพวกนี้ไปได้ ใครเป็นแบบเราบ้าง ช่วยให้คำแนะนำเราด้วยนะ บางทีคำแนะนำจากคนที่ไม่รู้จักไม่เคยได้เจอกันอาจจะช่วยให้เราสบายใจขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย