ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเข้าปีที่8 คบกันมา รูปคู่สักรูปก็ไม่เคยได้โพส แท็กสักแท็กก็ไม่เคยมี เราเข้าใจเพราะพ่อแม่เราไม่ชอบแฟน เพราะเราอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ทำให้พ่อเห็นการใช้ชีวิตของแฟนและครอบครัวแฟนมาตลอด แฟนเคยมีครอบครัวแล้ว มีลูกสาว1คนแต่อยู่บ้านแฟนเก่า ณ ตอนนั้นทุกคนห้ามไม่ให้เราคบกัน แต่ตอนนั้นเราคิดว่า แฟนเป็นคนดี เราเชื่อว่าวันนึงเราจะต้องหาเงินรับผิดชอบชีวิตและมั่งคงได้. ความรักเริ่มต้นมาตั้งแต่สมัยเรียน จนทุกวันนี้ต่างคนต่างมีงานทำเงินเดือนน้อยนะค่ะเพราะพึ่งเริ่มทำงานได้สามปี ตกคนละสองหมื่นบาท แต่แฟนก็ไม่มีเงินเก็บเลย แต่เราพอมีเงินเก็บ เราไม่เคยหวังให้แฟนเลี้ยงนะค่ะ เพราะต่างคนต่างทำงาน เราแชร์กันในทุกๆอย่าง. แต่ความสัมพันธ์ของเราดูท่าจะแย่ลง เพราะบ้านแฟนมีปัญหาหนี้สินมากมาย ปัจจุบันต้องส่งน้องชายแฟนเรียนด้วยทำให้แฟนต้องส่งเงินช่วยที่บ้านทุกเดือน ไม่มีต้องกดบัตรเครดิตจนทุกวันนี้เป็นหนี้เกือบแสน และดูท่าว่าจะต้องกดมาอีกเรื่อยๆ คุยกับแฟนแล้วว่าให้เท่าที่ไหวได้ไหม แต่แฟนตอบกลับมา ว่าเราไม่เป็นเค้า เราไม่มีทางเข้าใจ เราก็เงียบค่ะ เรามองดูถึงอนาคตตัวเราเองแล้ว สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราวางแผนใช้ชีวิตร่วมกัน คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเงิน เป็นปัจจัยหลัก. บางทีทำงานเหนื่อยๆอยากชวนแฟนไปเที่ยว. ชวนไปก็ไม่มีเงิน ทั้งๆที่หลายเดือนกว่าจะได้ไปเที่ยวสักทีนึง. นี่ก็สามปีแล้วค่ะชวนไปบางแสนก็ยังไม่ได้ไปเลย เราไม่อยากคิดถึงเรื่องแต่งงานอีกแล้ว เพราะมันคงเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้อยากเลลองกลับมาใช้ชีวิตคนเดียว เราคงดูเหมือนคนเห็นแก่ตัว แต่ผิดมากหรือค่ะ ที่เราอยากคบกับแฟนแบบเปิดเผย อยากแต่งงานเหมือนคู่อื่นๆ เราเป็นลูกสาวคนเดียว บ้านฐานะดี ไม่มีภาระอะไร เราอยากมีชีวิตคู่ แต่ดูแล้วแฟนไม่ได้อยากมีชีวิตคู่สักเท่าไร แฟนบอกว่ายังไม่พร้อม. รอไม่ไหวก็ไปหาคนอื่น แฟนเข้าใจ แฟนไม่ว่า. พูดแบบนี้ทุกคน บ่อยเข้าจนเรารู้สึกอยากใช้ชีวิตคนเดียว แค่อยากระบายนะค่ะอึดอัดมากจริงๆ
เงิน เป็นปัจจัยหลักในการสร้างอนาคตร่วมกันไหมคะ?