เหตุเกิดที่ (ปอยเปต-กัมพูชา) จรรยาบรรหมอมีขอบเขตขนาดไหน???

ผมขอ้ทาวความก่อนว่าตอนนี้ผมพึ่งเข้ามาทำงานที่ปอยเปตได้แค่เดือนเดียวเลยไม่ค่อยจะรู้เรื่องสังคมแถวนี้สักเท่ารัย อ่าขอเข้าเรื่องเลยละกัน เรื่องมีอยูว่า มีคืนหนึ่งพี่ที่ทำงาน ไม่รูว่าเค้าไปกินยาอะไรผิดมาแล้วเค้าเบลอไม่มีสติตาลอยเหมือนโดนวางยา แล้วมีบางช่วงที่หยุดหายใจไปประมาณ2-3ครั้ง ซึ่งรู้สึกได้เลยว่าหยุดหายใจไปแล้วสามารถกลับคืนมาได้ แล้วทางพี่ๆก็ช่วยกันมาไปขึ้น มอไซด์ไปหาโรงบาล พอเข้าโรงบาลหมอไม่รับรักษา เหตุผลเพราะ คนป่วยพูดภาษากัมพูชาหรืออังกฤษไม่ได้ จึงไม่สามารถรู้อาการของคนป่วยแล้วรักษาตามอากาศได้ ไอ้เราก็พอเข้าใจนะว่าการสื่อสารมีปัญหาไม่สามารถสื่อสารกันได้ เราคิดว่าดูจากภายนอกก็พอรู้แล้วว่าคนป่วยอาการหนักก็น่าจะรับไว้ดูรักษาตามอาการที่แสดงดีกว่าปล่อยให้คนป่วยออกไปตายข้างนอก ซึ่งในโรงบาลพอมีคนพูดไทยได้แต่ไม่ใช่หมอ ทางเราก็พยายามอธิบายไปแล้วว่าเกิดอย่างนี้อย่างนี้ขึ้น ซึ่งเราก็บอกว่าคนป่วยหยุดหายใจไป2-3รอบแล้วยังไงก็ดูให้หน่อย เพราะเวลานั้นถ้าจะข้ามไปหาหมอฝั่งไทยไม่ได้แนเพราะด่านปิด ไอ้เราก็พอรู้บ้างว่าถ้าหยุดหายใจบ่อยๆไม่ดีต่อสมองแน่ๆ สุดท้ายได้พาคนป่วยกับมาห้องรักษากันเองโดยการให้คนป่วยเขี้ยวถ่าน ซึ่งมีความเชื่อว่าถ่านสามารถช่วยดูดซึมสารพิษต่างๆได้ สุดท้ายคืนนั้นก็ผ่านไปโดยไม่มีเหตการณ์อะไรอีก เช้ามาคนป่วยก็เข้าสู่สภาวะปกติ คนที่เค้าทำงานที่นี้นานๆ เค้าจึงได้บอกว่า "ทำงานที่นี้ห้ามป่วยอะไรที่มันฉุกเฉินหรือหนักๆ"
  
    ผมจึงอยากทราบว่าจรรยาบรรการเป็นหมอหรือโรงพยาบาลเค้ามีขอบเขตกันแค่ไหน แล้วถ้าเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินที่จำเป็นต้องเข้าโรงพยาบาลเแล้วเค้าไม่รับคนป่วยแบบเคสนี้ เราควรทำอย่างไร แล้วนักการทูตสามารถช่วยเราได้มากแค่ไหน แล้วเราสามารถของส่งตัวคนป่วยข้ามไปรักษาฝั่งไทยได้ไหมในเวลาด่านปิดครับ (ขอคำแนะนำเพื่อเป็นวิทยาทานหน่อยนะครับ เพราะผมก็ไม่รู้อะไรมาก ผมก็เพื่อมาทำงานที่นี้ได้ 1เดือน)    

    #แท็กผิดยังไงต้องขออภัยมานะที่นี้ครับ