วันนี้เพิ่งกินแห้วมาครับ รู้สึกเสียหน้า ความมั่นใจในตัวเองหายไปหมด ผมแก่แล้วด้วย จะให้ไปไล่จีบคนอีกก็กลัวจะเสียผู้ใหญ่ กลัวต้องถูกปฏิเสธ มองหน้ากันไม่ติดไปอีกคน
เกิดมา เคยแต่เรียน กับทำงาน ไม่เคยคิดจะมีความรักกับใคร รู้สึกเหมือนเรื่องไกลตัว เห็นคนรอบข้างหลายคนวุ่นวายกับมัน รักๆเลิกๆ ตั้งแต่วัยรุ่น เลยรู้สึกว่ามันทำให้ชีวิตติดลบมากกว่า สร้างความสุขจริงๆ อีกทั้งงานก็ยุ่งๆ แค่มีเวลาพักก็น้อยแล้ว ไม่เคยเผื่อเวลาให้ตามหาใครเข้ามาในชีวิต เรื่องคนมาจีบก็ไม่มีครับ ยอมรับว่าตัวเองไร้เสน่ห์โดยสิ้นเชิง แต่ตอนนั้น ไม่ทุกข์ร้อนอะไร เพราะ เหนื่อยกับงานกับการเรียน เบื่อคนรอบตัว จนไม่อยากให้ใครเข้ามาในโลกส่วนตัวเลย
แต่ตั้งแต่ ช่วงปีที่ผ่านมาเริ่มว่างมากขึ้น ภาระงานเริ่มอยู่ในตำแหน่งที่ manage เวลาว่างได้มากขึ้นมาก พอว่างมาก แล้วอยู่คนเดียวก็เริ่มทนพิษความเหงาไม่ไหว เพิ่งเริ่มคิดจะจีบคนอื่นตอนอายุ 32 และวันนี้ก็เพิ่งแห้วมาแบบสภาพไม่ค่อยสวยด้วย
ถ้าผมอายุ 18 คงยักไหล่ใส่แล้วค้นหาต่อไป ใครๆก็ผิดหวังกันได้ คู่ผมถ้ามีคงรอผมที่ไหนสักแห่ง
แต่นี่ รู้สึกแก่แล้ว รู้สึกเปราะบางมาก จะให้หาต่อ ไม่รู้ผมต้องเจอกับความผิดหวังอีกเท่าไหร่ และสงสัยว่าขบวนสุดท้ายมันจากผมไปนานแล้วหรือเปล่า ผมถึงวัยที่ต้องเลิกหาความรักแล้วทำใจโสดตลอดชีวิตแล้วหรือยัง
เหมือนปัญหาวัยรุ่นเลยนะครับ ปูนนี้แล้วไม่น่าต้องมาขอความเห็นใครอีก แต่ทำไงได้ครับ มันอึดอัดจริงๆ เล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้ ไม่รู้จะระบายที่ไหน คนที่ทำงาน ก็ผู้ใหญ่ด้วยกัน จะมานั่งกินเหล้าร้องไห้ก็ใช่เรื่อง
ปล.ถ้ารำคาญกระทู้นี้ อย่าเพิ่งด่าทอกันเลยนะครับ ไม่รู้จะไประบายที่ไหนจริงๆ
คนเราควรตัดใจจากความรัก และทำใจโสดตลอดชีวิตตอนอายุเท่าไหร่ครับ
เกิดมา เคยแต่เรียน กับทำงาน ไม่เคยคิดจะมีความรักกับใคร รู้สึกเหมือนเรื่องไกลตัว เห็นคนรอบข้างหลายคนวุ่นวายกับมัน รักๆเลิกๆ ตั้งแต่วัยรุ่น เลยรู้สึกว่ามันทำให้ชีวิตติดลบมากกว่า สร้างความสุขจริงๆ อีกทั้งงานก็ยุ่งๆ แค่มีเวลาพักก็น้อยแล้ว ไม่เคยเผื่อเวลาให้ตามหาใครเข้ามาในชีวิต เรื่องคนมาจีบก็ไม่มีครับ ยอมรับว่าตัวเองไร้เสน่ห์โดยสิ้นเชิง แต่ตอนนั้น ไม่ทุกข์ร้อนอะไร เพราะ เหนื่อยกับงานกับการเรียน เบื่อคนรอบตัว จนไม่อยากให้ใครเข้ามาในโลกส่วนตัวเลย
แต่ตั้งแต่ ช่วงปีที่ผ่านมาเริ่มว่างมากขึ้น ภาระงานเริ่มอยู่ในตำแหน่งที่ manage เวลาว่างได้มากขึ้นมาก พอว่างมาก แล้วอยู่คนเดียวก็เริ่มทนพิษความเหงาไม่ไหว เพิ่งเริ่มคิดจะจีบคนอื่นตอนอายุ 32 และวันนี้ก็เพิ่งแห้วมาแบบสภาพไม่ค่อยสวยด้วย
ถ้าผมอายุ 18 คงยักไหล่ใส่แล้วค้นหาต่อไป ใครๆก็ผิดหวังกันได้ คู่ผมถ้ามีคงรอผมที่ไหนสักแห่ง
แต่นี่ รู้สึกแก่แล้ว รู้สึกเปราะบางมาก จะให้หาต่อ ไม่รู้ผมต้องเจอกับความผิดหวังอีกเท่าไหร่ และสงสัยว่าขบวนสุดท้ายมันจากผมไปนานแล้วหรือเปล่า ผมถึงวัยที่ต้องเลิกหาความรักแล้วทำใจโสดตลอดชีวิตแล้วหรือยัง
เหมือนปัญหาวัยรุ่นเลยนะครับ ปูนนี้แล้วไม่น่าต้องมาขอความเห็นใครอีก แต่ทำไงได้ครับ มันอึดอัดจริงๆ เล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้ ไม่รู้จะระบายที่ไหน คนที่ทำงาน ก็ผู้ใหญ่ด้วยกัน จะมานั่งกินเหล้าร้องไห้ก็ใช่เรื่อง
ปล.ถ้ารำคาญกระทู้นี้ อย่าเพิ่งด่าทอกันเลยนะครับ ไม่รู้จะไประบายที่ไหนจริงๆ