คิดถึงเเฟนเก่ากันมั่งมั้ยคะ><

ดึกป่านนี้เเล้วเรายังนอนไม่หลับ เพราะใบหน้าคนที่เรารอเจอมาตลอดเกือบ4ปี ยังวนเวียนในหัว เเละจำติดตาเพียงเเค่ได้พบกันในเสี้ยววินาทีของวันนี้ เมื่อเจอเเล้วก็อยากเจออีก อยากมองหน้าให้หายคิดถึง เเต่ทำได้เเค่เบือนหน้าหนีเเล้วรีบเดินออกมา  ทั้งๆที่อยากเข้าไปทักทายนะ เเต่เราทำไม่ได้เลยค่ะ เมื่อ3ปีก่อนเค้าเคยมีอิทธิพลกับเรายังไง ตอนนี้ก็เหมือนจะไม่เปลี่ยนไปเลย  ช่วงเวลาที่เราเลิกกันเเละเค้าหายไปทิ้งไว้เเต่ความทรงจำ เราฝืนความเจ็บปวดทำใจขึ้นมาได้ เเต่ทำให้เราไม่กล้ารักใครอีกเลย จนวันนี้ที่เจอ เรารู้สึกดีที่ได้เห็นเค้าสบายดีเเละรู้เลยว่าไม่เคยโกรธเค้าลงเลย เเต่ถ้าจะให้เป็นเพื่อนกันเราคงทำไม่ได้เเล้ว สุดท้ายถ้อยคำที่อยากบอกเค้าออกไปเเละเป็นคำที่เเทนความรู้สึกเรามาตลอดเกือบ4ปี คงได้เเค่คำว่า"คิดถึงที่สุด"จริงๆ