สวัสดีค่ะ
อย่างที่บอกตามหัวข้อกระทู้เลย
คือ...มีเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ เขาเป็นคนน่ารักเฟรนด์ลี่มากกกกกกกกก มันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น ซึ่งถ้าไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคิดเกินกว่าคำว่าเพื่อน ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้น !!
วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ค่ะ เราสมัครโทร.ฟรีไว้เพื่อที่จะโทร.คุยกับคนๆนึง แต่ก็ได้น้ำตากลับมาแทนค่ะ แล้วเราก็ไม่รู้จะคุยกับใคร อีกใจก็เสียดายเงินที่สมัครไป เราก็มาเลื่อนๆโทรศัพท์ดูว่าจะโทร.หาใครดี แล้วก็เจอเบอร์เพื่อนคนนี้ค่ะ เรากดโทร. เหมือนโรคจิตค่ะ ไม่ยอมบอกชื่อ แต่บอกแค่ว่าอยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยได้มั้ย มันก็เลยบอกว่าได้ แต่บอกก่อนว่าใคร เราไม่ยอมบอกก็เลยวางสาย สักพักเราก็โทร.ไปใหม่คราวนี้เราได้คุยกันนานมากเพราะเราบอกไปว่าเราเป็นใคร มันก็บอกว่าเป็นอะไร ถามนู่นนี่นั่นบลาๆๆ เราก็ร้องไห้ให้มันฟัง ระบายอะไรหลายๆอย่าง เราขอให้มันเล่านิทานให้เราฟังด้วยนะ ให้เราเป็นนางเอก มันก็เล่าให้เราฟัง แต่ตอนจบเราถูกยิงตาย เราก็ถามมันว่าทำไมกูต้องตายด้วยอ่ะ มันก็บอกคนเราควรอยู่กับปัจจุบันอย่าไปยึดติดกับอดีต เราคุยกันไปสักพัก เราก็ถามถึงแฟนเก่ามัน แฟนมันเป็นผญ. ว่ายังคบกันอยู่มั้ย? ค.จริงเราก็รู้นะว่ามันไม่ได้คบกันแล้วอ่ะ เราก็แค่อยากแน่ใจก่อนพูดอะไรออกไป มันก็บอกว่าเลิกนานแล้วไม่ได้อะไรกันแล้ว เราก็ถามอีกว่าตอนนี้ไม่มีแฟนหรอ มันก็บอกว่า หึไม่มีอ่ะ เราก็เทอ้อยไปว่า ไม่มีเหมือนว่ะ มันก็บอก กูไม่ได้คบใครมานานมากและ จนไม่รู้ว่าค.รู้สึกตอนนั้นมันเป็นยังไง คือ...เรารู้สึกกับประโยคนี้นะว่ามันก็กำลังเทอ้อยให้เราเหมือนกันรึเปล่าแต่ก็ไม่ได้อะไร เราสองคนคุยกันจนตังค์ให้โทรศัพท์เราหมด อีกอย่างมันต่างค่ายกันด้วย เราอยากคุยกับมัน แต่ว่าตังค์หมดแล้วไง มันก็เหมือนแบบเออเดี๋ยวกูโทร.ไปหาก็ได้ มันก็โทร.มาหาเรา จนตังค์ในโทร.ศัพท์มันก็ใกล้จะหมดเหมือนกัน การคุยกันครั้งนี้ของเราสองคนทำให้เราเริ่มมีคิดจะล้ำเส้นไปหามันแต่เราไม่กล้า เพราะเราไม่รู้ว่าถ้าบอกออกไปมันจะคิดเหมือนเรามั้ย? #nextchapter
ทำไมการที่จะลืมคนๆนึงมันถึงยากขนาดนี้คะ? (lesbian)
อย่างที่บอกตามหัวข้อกระทู้เลย
คือ...มีเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ เขาเป็นคนน่ารักเฟรนด์ลี่มากกกกกกกกก มันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น ซึ่งถ้าไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคิดเกินกว่าคำว่าเพื่อน ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้น !!
วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ค่ะ เราสมัครโทร.ฟรีไว้เพื่อที่จะโทร.คุยกับคนๆนึง แต่ก็ได้น้ำตากลับมาแทนค่ะ แล้วเราก็ไม่รู้จะคุยกับใคร อีกใจก็เสียดายเงินที่สมัครไป เราก็มาเลื่อนๆโทรศัพท์ดูว่าจะโทร.หาใครดี แล้วก็เจอเบอร์เพื่อนคนนี้ค่ะ เรากดโทร. เหมือนโรคจิตค่ะ ไม่ยอมบอกชื่อ แต่บอกแค่ว่าอยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยได้มั้ย มันก็เลยบอกว่าได้ แต่บอกก่อนว่าใคร เราไม่ยอมบอกก็เลยวางสาย สักพักเราก็โทร.ไปใหม่คราวนี้เราได้คุยกันนานมากเพราะเราบอกไปว่าเราเป็นใคร มันก็บอกว่าเป็นอะไร ถามนู่นนี่นั่นบลาๆๆ เราก็ร้องไห้ให้มันฟัง ระบายอะไรหลายๆอย่าง เราขอให้มันเล่านิทานให้เราฟังด้วยนะ ให้เราเป็นนางเอก มันก็เล่าให้เราฟัง แต่ตอนจบเราถูกยิงตาย เราก็ถามมันว่าทำไมกูต้องตายด้วยอ่ะ มันก็บอกคนเราควรอยู่กับปัจจุบันอย่าไปยึดติดกับอดีต เราคุยกันไปสักพัก เราก็ถามถึงแฟนเก่ามัน แฟนมันเป็นผญ. ว่ายังคบกันอยู่มั้ย? ค.จริงเราก็รู้นะว่ามันไม่ได้คบกันแล้วอ่ะ เราก็แค่อยากแน่ใจก่อนพูดอะไรออกไป มันก็บอกว่าเลิกนานแล้วไม่ได้อะไรกันแล้ว เราก็ถามอีกว่าตอนนี้ไม่มีแฟนหรอ มันก็บอกว่า หึไม่มีอ่ะ เราก็เทอ้อยไปว่า ไม่มีเหมือนว่ะ มันก็บอก กูไม่ได้คบใครมานานมากและ จนไม่รู้ว่าค.รู้สึกตอนนั้นมันเป็นยังไง คือ...เรารู้สึกกับประโยคนี้นะว่ามันก็กำลังเทอ้อยให้เราเหมือนกันรึเปล่าแต่ก็ไม่ได้อะไร เราสองคนคุยกันจนตังค์ให้โทรศัพท์เราหมด อีกอย่างมันต่างค่ายกันด้วย เราอยากคุยกับมัน แต่ว่าตังค์หมดแล้วไง มันก็เหมือนแบบเออเดี๋ยวกูโทร.ไปหาก็ได้ มันก็โทร.มาหาเรา จนตังค์ในโทร.ศัพท์มันก็ใกล้จะหมดเหมือนกัน การคุยกันครั้งนี้ของเราสองคนทำให้เราเริ่มมีคิดจะล้ำเส้นไปหามันแต่เราไม่กล้า เพราะเราไม่รู้ว่าถ้าบอกออกไปมันจะคิดเหมือนเรามั้ย? #nextchapter