เรื่องนี้เป็นเรื่องของเรากะคุณครูที่โรงเรียนค่ะ เป็นผญ.เหมือนกัน อายุห่างกัน9ปีTT ครูออกแมนๆทอมๆนิดๆ
เราจะเริ่มเล่าละน้าา
ตอนที่ครูเค้ามาสอนเราเค้าเป็นนศษ.ฝึกสอนค่ะ สอนกันได้แค่เทอมเดียว วันสุดท้ายที่เจอก็ไปแก้0ค่ะ5555
เราแก้คนเดียวเลย นั่งเรียนกะครูเค้า2คน
รู้สึกปลื้มครูมากค่ะตอนนั้น แค่ปลื้มๆ เพราะครูเค้าดูใส่ใจ ไม่รู้กะทุกคนมั้ย แต่คนที่ติดเราได้แก้กะครูคนเดียว-.- ตลอดเวลาระ
หว่างเรียนๆด้วยกัน
เราเป็นพวกสตรีเกเรค่ะ555 คือ กับครูคนนี้เค้าดูเงียบๆทุกคนในห้องกลัว ยกเว้นเรา เราจะเถียงครูเค้าทุกคำพูด ไม่มีสัมมา
คาราวะอะไรทำนองนั้น
ครูเค้าใส่ใจเราทุกเรื่องค่ะ ระเบียบการแต่งกาย เรื่องเรียน แต่เราชอบแสดงท่าทางเหวี่ยงใส่ครูเค้าTT เจอครูเค้าทุกวันค่ะ ตอนนั้นคือรู้สึกรำคาญไปหมดแค่เห็นเงาก็คือเบื่ออ้ะค่ะ เห็นทุกที่ ครูเค้าก็พยายามชี้ทางดีๆไม่เคยโกรธที่เราเหวี่ยงใส่ ในเทอมนั้นเกรดออกก็แบบ55 เกรดเราไม่น่าให้อภัย
เราก็ลองมาทบทวนดูดีๆว่าเทอมหน้าจะตั้งใจนะ อะไรอย่างนี้ สิ่งแรกที่เราอยากทำตอนนั้นคือ ไปขอโทษคุณครู เราก็คิดไว้ว่า โอเคร เปิดเทอมจะไป
พอเปิดเทอมม ครูเค้าฝึกสอนจบแล้ว=-= ไม่ได้สอนต่อแล้ว เราก็คิดว่าเฉยๆไปแหละ ไม่คิดไรมาก แต่ตอนนั้นคือเหมือนแบบ อารมณ์ดรามามาเต็มม
แต่กลั้นไว้ค่ะ จนเปิดเทอมได้1-2เดือน เพื่อนๆเริ่มมาถามเราว่าทำไมดูไม่ค่อยสดใสเหมือนเก่า เป็นไรมั้น บลาๆ คือเราสัมผัสได้ถึงความว่างปล่าวค่ะ เหงา คิดถึง ทุกๆที่ทุกๆความทรงจำ เหมือนกับว่าขาดอะไรไป เราลองมาคิดๆดูแล้วว่าแน่ใจนะว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะครูเค้า คือคืนนั้นร้องไห้หนักมาก ทั้งคืนอ่ะค่ะ
เลยลองปรึกษาเพื่อนดู วันทที่มาร.ร.มาปรึกษาเพื่อนก็แบบ รู้ละว่าสิ่งที่ขาดคือครู แค่เราเห็นตึกเรียนคือน้ำตาแตก ไหลไม่หยุด เหมือนทำMVเพลงไม่เคย เรารู้สึกคือถึงครูเค้ามากๆ ขาดคนที่คอยเป็นทุกอย่างไป เราโหยหาเค้าจนเพื่อนสงสัยว่าคิดแค่ครูแน่เหรอ เราก็ไม่แน่ใจค่ะ บางวันนอนกูละเมอเป็นชื่อครู พูดกะเพื่อนอยู่ก็เผลอหลุดชื่อครู โพสไรในเฟสพอย้อนดูก็แบบเราอะไรกะครูนักหนา เหมือนเพ้ออ้ะค่ะ เราเลยหาทางติดต่อครู จนได้เบอร์มา เราก็โทรคุยได้บอกขอโทษ ขอบคุณ คิดถึง และก็ถามสารทุกข์สุขดิบ จนเราคิดว่าเราไม่ไหวแล้วเลยขอวางสาย จนวันนี้ได้คุยแล้วเราก็รู้สึกคิดถึง โหยหา อยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง วันๆนึงเห็นครูเค้าเป็นสิบคนค่ะ เพ้อหนักมาก55 เราควรทำไงกะความรู้สึกดีคะ เรารู้สึกยังไงกันแน่ เราก็งงกะตัวเอง แต่อยากทำดีกะครู อยากให้ครูกลับมาสอน ไม่อยากให้มีความว่างปล่าวมาแทนที่ เหงาค่ะ55 ทั้งน้ำตา
ปล.กระทู้แรกผิดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ มาตอบหน่อยน้าา
เราควรทำไงดีคะ?
เราจะเริ่มเล่าละน้าา
ตอนที่ครูเค้ามาสอนเราเค้าเป็นนศษ.ฝึกสอนค่ะ สอนกันได้แค่เทอมเดียว วันสุดท้ายที่เจอก็ไปแก้0ค่ะ5555
เราแก้คนเดียวเลย นั่งเรียนกะครูเค้า2คน
รู้สึกปลื้มครูมากค่ะตอนนั้น แค่ปลื้มๆ เพราะครูเค้าดูใส่ใจ ไม่รู้กะทุกคนมั้ย แต่คนที่ติดเราได้แก้กะครูคนเดียว-.- ตลอดเวลาระหว่างเรียนๆด้วยกัน
เราเป็นพวกสตรีเกเรค่ะ555 คือ กับครูคนนี้เค้าดูเงียบๆทุกคนในห้องกลัว ยกเว้นเรา เราจะเถียงครูเค้าทุกคำพูด ไม่มีสัมมาคาราวะอะไรทำนองนั้น
ครูเค้าใส่ใจเราทุกเรื่องค่ะ ระเบียบการแต่งกาย เรื่องเรียน แต่เราชอบแสดงท่าทางเหวี่ยงใส่ครูเค้าTT เจอครูเค้าทุกวันค่ะ ตอนนั้นคือรู้สึกรำคาญไปหมดแค่เห็นเงาก็คือเบื่ออ้ะค่ะ เห็นทุกที่ ครูเค้าก็พยายามชี้ทางดีๆไม่เคยโกรธที่เราเหวี่ยงใส่ ในเทอมนั้นเกรดออกก็แบบ55 เกรดเราไม่น่าให้อภัย
เราก็ลองมาทบทวนดูดีๆว่าเทอมหน้าจะตั้งใจนะ อะไรอย่างนี้ สิ่งแรกที่เราอยากทำตอนนั้นคือ ไปขอโทษคุณครู เราก็คิดไว้ว่า โอเคร เปิดเทอมจะไป
พอเปิดเทอมม ครูเค้าฝึกสอนจบแล้ว=-= ไม่ได้สอนต่อแล้ว เราก็คิดว่าเฉยๆไปแหละ ไม่คิดไรมาก แต่ตอนนั้นคือเหมือนแบบ อารมณ์ดรามามาเต็มม
แต่กลั้นไว้ค่ะ จนเปิดเทอมได้1-2เดือน เพื่อนๆเริ่มมาถามเราว่าทำไมดูไม่ค่อยสดใสเหมือนเก่า เป็นไรมั้น บลาๆ คือเราสัมผัสได้ถึงความว่างปล่าวค่ะ เหงา คิดถึง ทุกๆที่ทุกๆความทรงจำ เหมือนกับว่าขาดอะไรไป เราลองมาคิดๆดูแล้วว่าแน่ใจนะว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะครูเค้า คือคืนนั้นร้องไห้หนักมาก ทั้งคืนอ่ะค่ะ
เลยลองปรึกษาเพื่อนดู วันทที่มาร.ร.มาปรึกษาเพื่อนก็แบบ รู้ละว่าสิ่งที่ขาดคือครู แค่เราเห็นตึกเรียนคือน้ำตาแตก ไหลไม่หยุด เหมือนทำMVเพลงไม่เคย เรารู้สึกคือถึงครูเค้ามากๆ ขาดคนที่คอยเป็นทุกอย่างไป เราโหยหาเค้าจนเพื่อนสงสัยว่าคิดแค่ครูแน่เหรอ เราก็ไม่แน่ใจค่ะ บางวันนอนกูละเมอเป็นชื่อครู พูดกะเพื่อนอยู่ก็เผลอหลุดชื่อครู โพสไรในเฟสพอย้อนดูก็แบบเราอะไรกะครูนักหนา เหมือนเพ้ออ้ะค่ะ เราเลยหาทางติดต่อครู จนได้เบอร์มา เราก็โทรคุยได้บอกขอโทษ ขอบคุณ คิดถึง และก็ถามสารทุกข์สุขดิบ จนเราคิดว่าเราไม่ไหวแล้วเลยขอวางสาย จนวันนี้ได้คุยแล้วเราก็รู้สึกคิดถึง โหยหา อยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง วันๆนึงเห็นครูเค้าเป็นสิบคนค่ะ เพ้อหนักมาก55 เราควรทำไงกะความรู้สึกดีคะ เรารู้สึกยังไงกันแน่ เราก็งงกะตัวเอง แต่อยากทำดีกะครู อยากให้ครูกลับมาสอน ไม่อยากให้มีความว่างปล่าวมาแทนที่ เหงาค่ะ55 ทั้งน้ำตา
ปล.กระทู้แรกผิดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ มาตอบหน่อยน้าา