กฎหมายที่ให้ประหารมันก็มีจริงๆอยู่แล้วอย่างที่ทุกท่านทราบ แต่ปัญหามันอยู่ที่การลดหย่อนโทษ ซึ่งอาจทำให้นักโทษที่ออกมาได้ กลับไปกระทำการร้ายอีก (แต่ก็มีบางคนเมื่อพ้นโทษแล้วกลับตัวกลับใจเช่นกัน)
เราเห็นกระแสการรณรงรงค์ ข่มขืน = ประหาร(จริง) มีมากขึ้นเรื่อยๆในช่วงที่ผ่านมา ก็มีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย คนที่ไม่เห็นด้วยก็จะให้เหตุผลว่า ให้โอกาสบ้าง,เป็นการฆ่าชีวิตบ้าง ฝ่ายที่เห็นด้วยก็เพราะเกรงว่าคนทำผิดอาจจะกลับมากระทำใหม่ ผู้บริสุทธิ์ต้องเสียชีวิตไปหลายคนเพราะคนพวกนี้แล้ว ส่วนนึงด้วยความเจ็บช้ำหดหู่ใจ ด้วยแต่ละคดีเป็นการกระทำที่หน้าสลดใจมาก เห็นแล้วก็รู้สึกโกรธแค้นแทน เราเข้าใจทั้งสองฝ่ายเลยนะคะ
แต่พอเราคิดทั้งสองแง่แล้ว เราเอนเอียงไปทาง "ไม่อยากให้ประหาร" มากกว่าค่ะ
ตามความคิดของเรา
..ไม่ใช่เพราะเราไม่โกรธแค้น เราดูข่าวแต่ละข่าวเราก็สลดและแค้นใจมากๆ อยากจะฉีกเนื้อเป็นชิ้นๆ แล้วโรยเกลือ ทำให้ทรมานทีละน้อยๆ แล้วค่อยตายไป
..ไม่ใช่เพราะแนวคิดที่ว่า ข่มขืน = ประหาร(จริง) จะทำให้เกิดการฆ่าปิดปาก เพราะถึงจะปิดปากยังไง คุณตำรวจก็จะต้องตามจับตัวคนร้ายให้จนได้อยู่แล้ว แต่มันก็มีผลอยู่ส่วนนึง เพราะทำให้ผู้เคราะห์ร้ายเสียชีวิต แทนที่จะได้มีโอกาสใช้ชีวิตที่เหลือต่อ
แต่ที่เราไม่เห็นด้วย มันเป็นอีกแง่นึงที่เรารู้สึกและหลายคนน่าจะรู้สึกเหมือนกันคือ
..การที่ให้ประหารนักโทษ มันเป็นการผลักภาระให้กับเพชรฆาตทำบาปหรือเปล่า??
..เราจะรู้สึกว่ามันสาสม สมควรโดนแล้ว แต่ก็ทำให้คนกลุ่มนึงทำบาปหรือเปล่า??
เพราะเพชรฆาตเป็นคนที่ต้องลงมือประหารนักโทษ แล้วยังรวมถึงผู้ที่รับผิดชอบการลงโทษประหารทั้งหมดด้วย กลุ่มคนเหล่านี้ ต้องเป็นผู้จบชีวิตของคนๆหนึ่ง เป็นหน้าที่ที่ไม่น่ามีใครอยากจะทำไม่ใช่หรอคะ หากจะให้ทุกท่านไปเป็นคนจบชีวิตนักโทษประหาร ท่านจะทำมันลงหรือคะ...
เราคิดว่าทุกคนไม่มีใครอยากเป็นคนที่ลงมือ ดังนั้นเราเลยคิดว่า การจะต้องโทษประหารนั้น กลุ่มคนที่หนักใจและน่าเห็นใจมากที่สุดก็คือผู้ที่จะลงมือประหารนักโทษนั่นเอง
แต่ความคิดเรามันอาจจะคับแคบและดูอ่อนด้อย เราไม่รู้ว่าอาจจะมีกลุ่มคนที่อาสาเป็นคนปลิดชีวิตนักโทษก็เป็นได้โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อกำจัดคนไม่ดี (มันจะมีหรือไม่ เราไม่ทราบจริงๆ)
เราไม่รู้ว่า ในศาสนาพุทธ คนที่มีหน้าที่ประหารคนนั้นจะบาปหรือไม่เมื่อทำการประหารคน นี่ก็เป็นสิ่งที่เราสงสัย (คือเราไม่ได้นับถือพุทธน่ะค่ะ ศาสนาตามความเชื่อเรา การฆ่าคนนั้นบาปทุกกรณี) ท่านผู้ที่จะสามารถอธิบายเรื่องนี้ สามารถพิมพ์อธิบายได้เลยนะคะ เราอยากทราบว่า ตามหลักของศาสนาพุทธนั้น หากเป็นการทำตามหน้าที่จะยังบาปหรือไม่ และยังมีความเชื่อในเรื่องของตราต่างๆของกระบวนการยุติธรรมที่จะคุ้มครองบ้านเมืองและผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ทั้งหลายเลยอาจจะมีข้อยกเว้นหรือเปล่า ผู้รู้ช่วยไขข้อสงสัยทีค่ะว่ามันมีข้อยกเว้นการฆ่าคนหรือไม่ เพราะหากทำได้ เราจะได้หายสงสัยไปอย่างนึงที่ว่าทำไมคนรณรงค์กันออกสื่อเยอะ
แต่ยังไงก็ตาม เราก็ไม่อยากให้มีการประหารเกิดขึ้น ห่วงเพชรฆาต เราอยากให้ขังลืมมากกว่า คือก็ไม่ถึงกับไม่เห็นเดือนตะวัน แต่คือไม่มีการลดโทษ ให้จำคุกตลอดชีวิตหรือเป็นจำนวนเวลาตามที่กฎหมายกำหนดดีกว่าไหมคะ เท่าที่ทราบมา อยู่ในเรือนจำ เขาก็ไม่ได้ให้อยู่เฉยๆ แต่มีงานให้ช่วยทำอยู่ตลอด แต่คือถ้าจะให้จำตลอดชีวิต ก็คือต้องจำตลอดชีวิตจริงๆ เพื่อให้คนเห็นว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้ออกมาอีกแล้ว
แต่จริงๆก็พูดยากนะคะ กฎหมายก็กำหนดอะไรมาหมดแล้ว คดีอื่นๆยังมีโอกาสได้รับการลดโทษตามความเหมาะสมเลย แต่คดีนี้มันเกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้อื่นด้วยมันเลยสะเทือนใจเป็นที่สุด (โกรธแค้นยิ่งกว่าคดีพวกยาบ้า ลักทรัพย์ใช่ไหมล่ะคะ) ก็เลยไม่อยากให้มีการลดโทษ
สำหรับเราก็ประมาณนี้แหละค่ะ คนอื่นคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ ช่วยเปิดมุมมองให้เราได้รู้มากขึ้นด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
ข่มขืน=จำคุกตลอดชีวิตไม่มีลดหย่อน ร่วมรณรงค์แบบนี้กันนะคะทุกท่าน
ปล. แต่ก็สองจิตสองใจมากเลยค่ะ บางคนอาจจะกลับใจแล้วสามารถออกมาสร้างประโยชน์ให้กับสังคมเพื่อเป็นการเริ่มต้นใหม่และไถ่โทษได้เหมือนกัน ฮือ TT เรามันไม่ดีเลย ขอโทษผู้ที่เป็นผู้เคราะห์ร้ายและญาติผู้เคราะห์ร้ายจริงๆนะคะที่มีความคิดแบบนี้
ข่มขืน = ประหาร(จริงๆ) จะดีจริงๆหรอคะ เราอยากเสนอให้ขังลืมมากกว่า
เราเห็นกระแสการรณรงรงค์ ข่มขืน = ประหาร(จริง) มีมากขึ้นเรื่อยๆในช่วงที่ผ่านมา ก็มีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย คนที่ไม่เห็นด้วยก็จะให้เหตุผลว่า ให้โอกาสบ้าง,เป็นการฆ่าชีวิตบ้าง ฝ่ายที่เห็นด้วยก็เพราะเกรงว่าคนทำผิดอาจจะกลับมากระทำใหม่ ผู้บริสุทธิ์ต้องเสียชีวิตไปหลายคนเพราะคนพวกนี้แล้ว ส่วนนึงด้วยความเจ็บช้ำหดหู่ใจ ด้วยแต่ละคดีเป็นการกระทำที่หน้าสลดใจมาก เห็นแล้วก็รู้สึกโกรธแค้นแทน เราเข้าใจทั้งสองฝ่ายเลยนะคะ
แต่พอเราคิดทั้งสองแง่แล้ว เราเอนเอียงไปทาง "ไม่อยากให้ประหาร" มากกว่าค่ะ
ตามความคิดของเรา
..ไม่ใช่เพราะเราไม่โกรธแค้น เราดูข่าวแต่ละข่าวเราก็สลดและแค้นใจมากๆ อยากจะฉีกเนื้อเป็นชิ้นๆ แล้วโรยเกลือ ทำให้ทรมานทีละน้อยๆ แล้วค่อยตายไป
..ไม่ใช่เพราะแนวคิดที่ว่า ข่มขืน = ประหาร(จริง) จะทำให้เกิดการฆ่าปิดปาก เพราะถึงจะปิดปากยังไง คุณตำรวจก็จะต้องตามจับตัวคนร้ายให้จนได้อยู่แล้ว แต่มันก็มีผลอยู่ส่วนนึง เพราะทำให้ผู้เคราะห์ร้ายเสียชีวิต แทนที่จะได้มีโอกาสใช้ชีวิตที่เหลือต่อ
แต่ที่เราไม่เห็นด้วย มันเป็นอีกแง่นึงที่เรารู้สึกและหลายคนน่าจะรู้สึกเหมือนกันคือ
..การที่ให้ประหารนักโทษ มันเป็นการผลักภาระให้กับเพชรฆาตทำบาปหรือเปล่า??
..เราจะรู้สึกว่ามันสาสม สมควรโดนแล้ว แต่ก็ทำให้คนกลุ่มนึงทำบาปหรือเปล่า??
เพราะเพชรฆาตเป็นคนที่ต้องลงมือประหารนักโทษ แล้วยังรวมถึงผู้ที่รับผิดชอบการลงโทษประหารทั้งหมดด้วย กลุ่มคนเหล่านี้ ต้องเป็นผู้จบชีวิตของคนๆหนึ่ง เป็นหน้าที่ที่ไม่น่ามีใครอยากจะทำไม่ใช่หรอคะ หากจะให้ทุกท่านไปเป็นคนจบชีวิตนักโทษประหาร ท่านจะทำมันลงหรือคะ...
เราคิดว่าทุกคนไม่มีใครอยากเป็นคนที่ลงมือ ดังนั้นเราเลยคิดว่า การจะต้องโทษประหารนั้น กลุ่มคนที่หนักใจและน่าเห็นใจมากที่สุดก็คือผู้ที่จะลงมือประหารนักโทษนั่นเอง
แต่ความคิดเรามันอาจจะคับแคบและดูอ่อนด้อย เราไม่รู้ว่าอาจจะมีกลุ่มคนที่อาสาเป็นคนปลิดชีวิตนักโทษก็เป็นได้โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อกำจัดคนไม่ดี (มันจะมีหรือไม่ เราไม่ทราบจริงๆ)
เราไม่รู้ว่า ในศาสนาพุทธ คนที่มีหน้าที่ประหารคนนั้นจะบาปหรือไม่เมื่อทำการประหารคน นี่ก็เป็นสิ่งที่เราสงสัย (คือเราไม่ได้นับถือพุทธน่ะค่ะ ศาสนาตามความเชื่อเรา การฆ่าคนนั้นบาปทุกกรณี) ท่านผู้ที่จะสามารถอธิบายเรื่องนี้ สามารถพิมพ์อธิบายได้เลยนะคะ เราอยากทราบว่า ตามหลักของศาสนาพุทธนั้น หากเป็นการทำตามหน้าที่จะยังบาปหรือไม่ และยังมีความเชื่อในเรื่องของตราต่างๆของกระบวนการยุติธรรมที่จะคุ้มครองบ้านเมืองและผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ทั้งหลายเลยอาจจะมีข้อยกเว้นหรือเปล่า ผู้รู้ช่วยไขข้อสงสัยทีค่ะว่ามันมีข้อยกเว้นการฆ่าคนหรือไม่ เพราะหากทำได้ เราจะได้หายสงสัยไปอย่างนึงที่ว่าทำไมคนรณรงค์กันออกสื่อเยอะ
แต่ยังไงก็ตาม เราก็ไม่อยากให้มีการประหารเกิดขึ้น ห่วงเพชรฆาต เราอยากให้ขังลืมมากกว่า คือก็ไม่ถึงกับไม่เห็นเดือนตะวัน แต่คือไม่มีการลดโทษ ให้จำคุกตลอดชีวิตหรือเป็นจำนวนเวลาตามที่กฎหมายกำหนดดีกว่าไหมคะ เท่าที่ทราบมา อยู่ในเรือนจำ เขาก็ไม่ได้ให้อยู่เฉยๆ แต่มีงานให้ช่วยทำอยู่ตลอด แต่คือถ้าจะให้จำตลอดชีวิต ก็คือต้องจำตลอดชีวิตจริงๆ เพื่อให้คนเห็นว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้ออกมาอีกแล้ว
แต่จริงๆก็พูดยากนะคะ กฎหมายก็กำหนดอะไรมาหมดแล้ว คดีอื่นๆยังมีโอกาสได้รับการลดโทษตามความเหมาะสมเลย แต่คดีนี้มันเกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้อื่นด้วยมันเลยสะเทือนใจเป็นที่สุด (โกรธแค้นยิ่งกว่าคดีพวกยาบ้า ลักทรัพย์ใช่ไหมล่ะคะ) ก็เลยไม่อยากให้มีการลดโทษ
สำหรับเราก็ประมาณนี้แหละค่ะ คนอื่นคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ ช่วยเปิดมุมมองให้เราได้รู้มากขึ้นด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
ข่มขืน=จำคุกตลอดชีวิตไม่มีลดหย่อน ร่วมรณรงค์แบบนี้กันนะคะทุกท่าน
ปล. แต่ก็สองจิตสองใจมากเลยค่ะ บางคนอาจจะกลับใจแล้วสามารถออกมาสร้างประโยชน์ให้กับสังคมเพื่อเป็นการเริ่มต้นใหม่และไถ่โทษได้เหมือนกัน ฮือ TT เรามันไม่ดีเลย ขอโทษผู้ที่เป็นผู้เคราะห์ร้ายและญาติผู้เคราะห์ร้ายจริงๆนะคะที่มีความคิดแบบนี้