สวัสดีค่ะ พี่ๆ เพื่อนๆ ในพันทิป พึ่งมีโอกาศได้เขียนเรื่องของตัวเองค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าขอแทนตัวเองว่าเอ็นละกันนะค่ะ(นามสมมุต) เอ็นได้ไปเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง ได้ไปเจอกับ ดี(นามสมมุติ) แล้วเราได้คบกันด้วยความที่ไม่ได้ตั้งใจค่ะ แล้วเราก็แอบทางบ้านอยู่ด้วยกันที่หอ แต่ทางฝ่ายชายครอบครัวเขารู้ค่ะ จากนั้นเราก็อยู่กันไปสักพักเรามีปันหาทางบ้านนิดหน่อยค่ะ เรยทำให้เราต้องแยกกัน ทางบ้านฝ่ายชายเค้าก็เริ่มไม่ชอบเรา อันนี้อาจเพราะเราเคยทำผิดเราก็พยายามขอโทษ ง้อเขาทุกทางค่ะ แค่เขาเจอเราเป็นต้องพูดทำร้ายจิตใจอยู่เรื่อย แฟนเราตอนคบกันแรกๆ เขาก็แย่มากๆ เรื่องผญ.ค่ะ ทั้งลืมแฟนเก่าไม่ได้ หาคนคุยไปเรื่อย นัดเจอ แต่ตอนนั้นไม่รู้อะไรนะค่ะ ทำให้เราทนเขา คงเป้นเพราะรักละค่ะ หลังจากที่เรารู้สึกไม่ไหวเราก็ได้หายไปจากดีค่ะ คือในตอนนั้นเราให้โอกาสเขาหลายครั้ง แต่ดีก็จะกลับมาทำเราเสียใจอีก จนเราคิดว่าเราทนไม่ไหว เราไม่ได้คุยกับเขาสัก 3-4 วัน ช่วงนั้นช่วงสงกรานต์ค่ะ พอสงกรานเขาก็จะบินไปเที่ยวฮ่องกง เราก็เริ่มทำใจได้เล็กน้อย เขาก็ทักมาง้ออีกตามเคย คำพูดเขาแบบสำนึกมาก บอกรู้แล้วว่าคนที่เขาต้องการคือเรา ไม่ใช่แฟนเก่าเขาไม่เอาแล้ว เขาจะรักเราคนเดียว ด้วยความที่เขาพยายามเราก็ใจอ่อนอีกแล้วค่ะ ให้โอกาสอีก ทีนี้เราก็ไม่เที่ยวสงกรานต์เรยค่ะ อยู่คุยกับเขาตลอดที่เขาอยู่ฮ่องกง พอกลับมาเขาก็ดีขึ้นเยอะนะค่ะ เราก็คบกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ดีกันทุกครั้ง แล้วเราก็เจอกันอาทิตละครั้ง มารับเราไปเที่ยวบ้าง พาเราไปนอนค้างบ้านเค้าบ้าง แต่ไปทุกครั้งพ่อเค้าจะไม่ชอบเราค่ะ บางทีก็พูดไม่ถนอมน้ำใจเราเรย แต่เรารักเค้าอะค่ะ เราถึงทน จนวันนึงเราลองซื้อที่ตรวจมาดู เพราะรู้สึกแปลกๆ ประจำเดือนก็ไม่มา ปรากฎเราท้องค่ะ เรารีบบอกเขา เขาบอกเค้าจะรับผิดชอบค่ะ เราก็ชอบบอกเขาว่า ดีหาจังหวะบอกพ่อแม่เธอได้แล้วนะ เอ็นจะได้บอกพ่อแม่เอ็นว่าจะเอายังไง เขาก็บอกพ่อเขาค่ะ แต่ตอนแรกเขาบอกว่าไม่กล้าบอกแม่ เพราะแม่เขาป่วยกลัวทำใจไม่ได้ เราก็น้อยใจนิดๆ ว่าลูกเขาผู้ชายไม่น่าเสียหายอะไรเท่าเรา พ่อแม่เราน่าจะช้อคกับเหตุการณ์นี้มากกว่า เราถามเขาจนเขาบอกค่ะ แต่ด้วยความไม่เต็มใจ คงรำคานที่เราเฝ้าถาม ปรากฎแม่เขาทักมาว่าเราค่ะ ว่าเตือนแล้ว อย่ามาเล่นเรื่องแบบนี้ หาทางบอกพ่อแม่เธอเอง เรานี่จุกเรยค่ะ แต่ก็เก็บไว้ พอต่อมาเราก็คบกันเรื่อยๆ จนตอนนี้ท้องได้ 3 เดือน เรากับแฟนก็เจอกันอาทิตย์ละครั้ง เจอกับที่บ้านเขาบ้าง แต่ไม่เคยถามเรื่องเรากับลูกไม่เคยพูดถึงเรยค่ะ เราก็ถามแฟนว่าเมื่อไหร่จะพาเราไปฝากครรภ์เสียที เขาก็ผลัดไปเรื่อยๆ แต่ทางบ้านดีดูไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับเรื่องนี้เรย พอเราถามก็บอกรับๆ แต่ไม่ช่วยเหลืออะไร เราบอกเก็บเงินนะ จะได้ไม่ลำบากพ่อแม่ ดีก็เอาเงินที่ได้ไปซื้อของตนเองหมด เราเรยคิดว่าเราควรฝากชีวิตไว้ไหม แล้วมาพักหลัง เราเริ่มรู้สึกเค้าเปลี่ยนไปมากๆ เขาไปนู้นนี่ตลอดไม่เคยอยู่ติดบ้าน อาการแปลกๆ เหมือนเขากำลังมีใคร เราก็เห็นแฟนเราเปลี่ยนเราเริ่มสงสัย จนอาจทำให้เขารำคาน หาเรื่องว่าหาเรื่องห่างเรา ไม่ฟังเราอีกแล้ว เราก็เริ่มแอบร้องบ้าง เขาก็กลับดึกทุกคืน ไม่มีเวลาให้เราแล้ว พอเราพูดอะไรไม่พอใจว่าเรา จากที่เคยรักษาน้ำใจ ใส่ใจ ตอนนี้ตรงกันข้ามหมดค่ะ เปรียบเทียบเรากับแฟนคนอื่นว่าเค้ามานั่งคิดเล็กคิดน้อยแบบเรามั้ย มีแฟนนะไม่ใช่คนคุมขัง เรานี่อึ้งค่ะ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ แล้วเค้าก็เรียกร้องจะไปนู้นนะนี่นะ เราไม่เคยห้ามนะค่ะ แต่ขอให้บอก เราก็เป็นห่วง แต่เขาคงอึดอัด เราพยายามกันหลายครั้งแล้วค่ะ เราเรยเลือกที่จะหายไปจากชีวิตเขา ไม่เล่นเฟส เปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนไลน์ เราส่งข้อความหาเค้าครั้งสุดท้ายว่า เราจะดูแลลูกให้ดีนะ เธอไม่ต้องห่วง เราก็ร้องไห้กับตัวเองทุกคืน คิดถึงเค้าค่ะ แต่เราไม่อยากเจ็บอีกแล้ว เราช้ำใจมาเยอะ เรามาเล่าให้ฟัง เราอึดอัดบอกกับใครไม่ได้ แต่เราจะไม่เอาลูกออกแน่นอนค่ะ เราจะเลี้ยงให้ดีที่สุด ฝากถึงสามีทุกคนที่กำลังมีลูกนะค่ะ ใส่ใจภรรยาของตัวเองให้มากๆ นะค่ะ ช่วงที่เขาท้องเขาต้องการคนดูแลใส่ใจมากๆค่ะ อย่าให้แฟนต้องอึดอัดช้ำใจเหมือนเราเรยค่ะ ทรมาน ใครมีคำแนะนำอะไรแนะนำเราได้นะค่ะ
เมื่อฉันท้อง และเรากับแฟนเข้ากันไม่ได้ ถึงต้องเลิกรา
เรื่องมีอยู่ว่าขอแทนตัวเองว่าเอ็นละกันนะค่ะ(นามสมมุต) เอ็นได้ไปเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง ได้ไปเจอกับ ดี(นามสมมุติ) แล้วเราได้คบกันด้วยความที่ไม่ได้ตั้งใจค่ะ แล้วเราก็แอบทางบ้านอยู่ด้วยกันที่หอ แต่ทางฝ่ายชายครอบครัวเขารู้ค่ะ จากนั้นเราก็อยู่กันไปสักพักเรามีปันหาทางบ้านนิดหน่อยค่ะ เรยทำให้เราต้องแยกกัน ทางบ้านฝ่ายชายเค้าก็เริ่มไม่ชอบเรา อันนี้อาจเพราะเราเคยทำผิดเราก็พยายามขอโทษ ง้อเขาทุกทางค่ะ แค่เขาเจอเราเป็นต้องพูดทำร้ายจิตใจอยู่เรื่อย แฟนเราตอนคบกันแรกๆ เขาก็แย่มากๆ เรื่องผญ.ค่ะ ทั้งลืมแฟนเก่าไม่ได้ หาคนคุยไปเรื่อย นัดเจอ แต่ตอนนั้นไม่รู้อะไรนะค่ะ ทำให้เราทนเขา คงเป้นเพราะรักละค่ะ หลังจากที่เรารู้สึกไม่ไหวเราก็ได้หายไปจากดีค่ะ คือในตอนนั้นเราให้โอกาสเขาหลายครั้ง แต่ดีก็จะกลับมาทำเราเสียใจอีก จนเราคิดว่าเราทนไม่ไหว เราไม่ได้คุยกับเขาสัก 3-4 วัน ช่วงนั้นช่วงสงกรานต์ค่ะ พอสงกรานเขาก็จะบินไปเที่ยวฮ่องกง เราก็เริ่มทำใจได้เล็กน้อย เขาก็ทักมาง้ออีกตามเคย คำพูดเขาแบบสำนึกมาก บอกรู้แล้วว่าคนที่เขาต้องการคือเรา ไม่ใช่แฟนเก่าเขาไม่เอาแล้ว เขาจะรักเราคนเดียว ด้วยความที่เขาพยายามเราก็ใจอ่อนอีกแล้วค่ะ ให้โอกาสอีก ทีนี้เราก็ไม่เที่ยวสงกรานต์เรยค่ะ อยู่คุยกับเขาตลอดที่เขาอยู่ฮ่องกง พอกลับมาเขาก็ดีขึ้นเยอะนะค่ะ เราก็คบกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ดีกันทุกครั้ง แล้วเราก็เจอกันอาทิตละครั้ง มารับเราไปเที่ยวบ้าง พาเราไปนอนค้างบ้านเค้าบ้าง แต่ไปทุกครั้งพ่อเค้าจะไม่ชอบเราค่ะ บางทีก็พูดไม่ถนอมน้ำใจเราเรย แต่เรารักเค้าอะค่ะ เราถึงทน จนวันนึงเราลองซื้อที่ตรวจมาดู เพราะรู้สึกแปลกๆ ประจำเดือนก็ไม่มา ปรากฎเราท้องค่ะ เรารีบบอกเขา เขาบอกเค้าจะรับผิดชอบค่ะ เราก็ชอบบอกเขาว่า ดีหาจังหวะบอกพ่อแม่เธอได้แล้วนะ เอ็นจะได้บอกพ่อแม่เอ็นว่าจะเอายังไง เขาก็บอกพ่อเขาค่ะ แต่ตอนแรกเขาบอกว่าไม่กล้าบอกแม่ เพราะแม่เขาป่วยกลัวทำใจไม่ได้ เราก็น้อยใจนิดๆ ว่าลูกเขาผู้ชายไม่น่าเสียหายอะไรเท่าเรา พ่อแม่เราน่าจะช้อคกับเหตุการณ์นี้มากกว่า เราถามเขาจนเขาบอกค่ะ แต่ด้วยความไม่เต็มใจ คงรำคานที่เราเฝ้าถาม ปรากฎแม่เขาทักมาว่าเราค่ะ ว่าเตือนแล้ว อย่ามาเล่นเรื่องแบบนี้ หาทางบอกพ่อแม่เธอเอง เรานี่จุกเรยค่ะ แต่ก็เก็บไว้ พอต่อมาเราก็คบกันเรื่อยๆ จนตอนนี้ท้องได้ 3 เดือน เรากับแฟนก็เจอกันอาทิตย์ละครั้ง เจอกับที่บ้านเขาบ้าง แต่ไม่เคยถามเรื่องเรากับลูกไม่เคยพูดถึงเรยค่ะ เราก็ถามแฟนว่าเมื่อไหร่จะพาเราไปฝากครรภ์เสียที เขาก็ผลัดไปเรื่อยๆ แต่ทางบ้านดีดูไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับเรื่องนี้เรย พอเราถามก็บอกรับๆ แต่ไม่ช่วยเหลืออะไร เราบอกเก็บเงินนะ จะได้ไม่ลำบากพ่อแม่ ดีก็เอาเงินที่ได้ไปซื้อของตนเองหมด เราเรยคิดว่าเราควรฝากชีวิตไว้ไหม แล้วมาพักหลัง เราเริ่มรู้สึกเค้าเปลี่ยนไปมากๆ เขาไปนู้นนี่ตลอดไม่เคยอยู่ติดบ้าน อาการแปลกๆ เหมือนเขากำลังมีใคร เราก็เห็นแฟนเราเปลี่ยนเราเริ่มสงสัย จนอาจทำให้เขารำคาน หาเรื่องว่าหาเรื่องห่างเรา ไม่ฟังเราอีกแล้ว เราก็เริ่มแอบร้องบ้าง เขาก็กลับดึกทุกคืน ไม่มีเวลาให้เราแล้ว พอเราพูดอะไรไม่พอใจว่าเรา จากที่เคยรักษาน้ำใจ ใส่ใจ ตอนนี้ตรงกันข้ามหมดค่ะ เปรียบเทียบเรากับแฟนคนอื่นว่าเค้ามานั่งคิดเล็กคิดน้อยแบบเรามั้ย มีแฟนนะไม่ใช่คนคุมขัง เรานี่อึ้งค่ะ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ แล้วเค้าก็เรียกร้องจะไปนู้นนะนี่นะ เราไม่เคยห้ามนะค่ะ แต่ขอให้บอก เราก็เป็นห่วง แต่เขาคงอึดอัด เราพยายามกันหลายครั้งแล้วค่ะ เราเรยเลือกที่จะหายไปจากชีวิตเขา ไม่เล่นเฟส เปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนไลน์ เราส่งข้อความหาเค้าครั้งสุดท้ายว่า เราจะดูแลลูกให้ดีนะ เธอไม่ต้องห่วง เราก็ร้องไห้กับตัวเองทุกคืน คิดถึงเค้าค่ะ แต่เราไม่อยากเจ็บอีกแล้ว เราช้ำใจมาเยอะ เรามาเล่าให้ฟัง เราอึดอัดบอกกับใครไม่ได้ แต่เราจะไม่เอาลูกออกแน่นอนค่ะ เราจะเลี้ยงให้ดีที่สุด ฝากถึงสามีทุกคนที่กำลังมีลูกนะค่ะ ใส่ใจภรรยาของตัวเองให้มากๆ นะค่ะ ช่วงที่เขาท้องเขาต้องการคนดูแลใส่ใจมากๆค่ะ อย่าให้แฟนต้องอึดอัดช้ำใจเหมือนเราเรยค่ะ ทรมาน ใครมีคำแนะนำอะไรแนะนำเราได้นะค่ะ