ขอระบายค่ะ(ยาวมากด้วย)..
ตอนนี้เซ็งมากกับคนๆหนึ่ง ที่ยืมเงินไปแล้วชิ่ง
คือ ตอนนี้เราเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งค่ะ
แล้วก็เป็นปกติของที่ๆเราเรียน ที่ในชั้นปีจะต้องเก็บเงินกองกลางเอาไว้
โดยการให้ทุกคน จ่ายเงินห้อง วันละ 20 บาท กับ เหรัญญิก
เพื่อที่ว่า
1. นำไปใช้ในการซื้ออุปกรณ์ส่วนรวมในกาเรียนต่างๆ (เราเรียนศิลปกรรม เลยมีพวกอุปกรณ์ เล็กๆน้อยๆ ใช้ร่วมกันในห้อง)
2. นำไปใช้ในกิจกรรมต่างๆในคณะ เช่น ทำบุญคณะ ค่ากิจกรรมรับน้อง ค่าอุปกรณ์สำหรับใช้ติวน้องเข้าสอบ
3. สะสมไว้สำหรับในอนาคต เมื่อขึ้นปี 4 ก็นำเงินห้องไปแบ่งเบาค่าทำทีสิท เพราะ ค่าใช้จ่ายค่อนข้างเยอะมาก (เช่นอาจจะต้องเช่าพื้นที่แสดงงานทีสิท)
แต่ๆๆๆๆ เกิดมีเหตุการณ์นึง คือ มีน้องคนนึงซึ่งก็สนิทกับพวกเพื่อนๆเรา เป็นคนฝีมือดี
พอสอบติดก็ต้องมีการจ่ายค่าเทอม(มีกำหนดจ่ายน่าจะภายใน2 อาทิตย์)
แล้วน้องคนนี้ ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี ทางบ้านไม่สนับสนุนหรืออะไรก็แล้วแต่ เอาเป็นว่าไม่มีตังค์จ่ายค่าเทอม
น้องคนนี้ก็ไปคุยกับเหรัญญิกห้องเราว่า ขอยืมเงินหน่อยได้ไหม ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมจริงๆ จะทำงานพาร์ทไทม์ช่วงปิดเทอม
จะคืนเงินให้แน่ๆ ภายในเดือนเมษา(ที่ผ่านมา)
เพื่อนเหรัญญิกเราพลาด เป็นคนขี้เห็นใจ แล้วพลาดอีกเต็มๆคือ ไม่ปรึกษาเพื่อนในห้องด้วย ไปกดเงินมาให้เดี๋ยวนั้นเลย หมื่นกว่าๆ
พอให้ไปแล้ว เพิ่งมาบอกทีหลัง (คือถ้าบอกก่อนให้ เราไม่เห็นด้วยแน่ๆ
เพราะ คนๆนี้เคยยืมเงินเพื่อนเราไปบอกว่าจะไปซื้อตั๋วรถกลับบ้าน ตจว.
แต่สุดท้ายเพื่อนที่ให้ยืมมารู้ทีหลังว่า ไม่ได้เอาเงินกลับบ้าน แต่เอาเงินไปเที่ยวเล่นช่วงสงกรานต์ในกทม.นี่แหละ)
เครดิตไม่ค่อยดี เราเลยเซ็งกันทั้งห้อง เพื่อนเหฯ ไม่รู้นิสัยคนๆนี้ ยิ่งเซ็งกว่าเพราะ คิดว่าคนๆนี้ไม่น่าจะเบี้ยวเงินแน่นอน สัญญาการยืมก็ไม่ได้ทำด้วย
ถ้าเบี้ยว เพื่อนเหฯ ก็จะรับผิดชอบเองทุกบาท เรายิ่งโมโห เพราะรู้อยู่เนืองๆ ว่าเงินห้องเราไม่น่าได้คืนเร็วๆนี้แน่ ตั้งเป็นหมื่นกว่า
รับปากว่าจะทำงาน ก็ไม่ได้ทำ ใจนึงก็โมโหเพื่อนที่ ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาเพื่อนคนอื่นก่อน เพราะ มันก็เป็นเงินของทุกคน
ระบบการเงินห้องเราค่อนข้างขูดเลือดนิดนึงคือ เก็บจันทร์-ศุกร์ ปิดเทอมสามสี่เดือน ก็เก็บทบยอดไปทุกวัน ไม่มีวันหยุดเก็บ
แต่ทุกคนก็เข้าใจเพราะ ใช้เงินเยอะจริงๆ แค่งานเรียน งานชิ้นนึงเรายังใช้งบเป็นพันๆ อุปกรณ์แพง เลยไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะเงินก็นำมาใช้ส่วนรวม
เพื่อนเราเรียกคนๆนั้นมาคุย เพื่อนเราพูดด้วยดีมากประมาณว่า
"เชื่อใจนะ รับปากแล้วว่าจะใช้คืนตอนไหน ช่วยคืนด้วยนะ " เราก็อยู่ในเหตุการณ์เพื่อนก็ไม่ได้พูดไม่ดีใส่
คนๆนั้นก็รับปาก โอเคๆ เดี๋ยวหามาให้ภายในเดือนเมษา
จบการสนธนา พอหันหลังพ้นไปไม่นาน ประมาณสิบนาที เพื่อนที่เป็นเหฯ โทรหาเพื่อนเรา
บอกว่า "จะไปด่าเขาทำไม เขารู้สึกไม่ดีที่เราทวง" เอ้า!! นี่งงเลย เพื่อนไปพูดใส่ไม่ดีตรงไหน
อีกอย่างอีกไม่กี่วันก็จะถึงเดือนเมษาแล้ว เลยแต่ทวงถาม ไม่ได้พูดดูถูกอะไรเลย
จนปัจจุบัน ใกล้ถึงเวลาที่ต้องใช้เงินก้อนไปทำกิจกรรมส่วนรวมแล้ว แต่เงินขาดเป็นหมื่น เพราะคนๆนั้นยังไม่เอาเงินมาคืน
หนีกลับต่างจังหวัด ขาดการติดต่อไปแล้วด้วย แถมจ่ายค่าเทอมไปแล้วแต่ทิ้งสิทธิตัวเอง ลาออกไปแล้ว
อีกอย่างที่ทำให้รู้สึกโมโหคือ คุณมีฝีมือ มีความสามารถ คุณสอบติดที่นี่ได้ แต่คุณก็หนี ไม่ยอมเผชิญหน้า
ไม่ยอมเจรจา ถ้าคุยกันสักนิด เราก็ยอมให้โอกาสนะ ทยอยคืนเท่าไหร่ก็ว่ามา ไม่ได้มีปัญหาอยู่แล้ว
หัดติดหนี้เบี้ยวหนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย แล้วใครจะเชื่อถือคุณได้ล่ะ คุณทำลายเครดิตตัวเองไปแล้วอะ
แล้วมีคนที่เขาไม่มีโอกาสสอบติด คุณกลับทิ้งโอกาสในการเข้าเรียนที่นี่ ทำให้เงินห้องที่เราช่วยกันเก็บเสียไปแบบสูญเปล่า
ค่าเทอมจ่ายไปแล้ว มันเอาคืนกลับมาไม่ได้
เสียดายมาก.. เสียดายฝีมือ.. เสียดายความเชื่อใจของเพื่อนเรา..
เบื่อมาก กับบางคนที่ยืมเงินไปแล้วไม่รับผิดชอบ
ตอนนี้เซ็งมากกับคนๆหนึ่ง ที่ยืมเงินไปแล้วชิ่ง
คือ ตอนนี้เราเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งค่ะ
แล้วก็เป็นปกติของที่ๆเราเรียน ที่ในชั้นปีจะต้องเก็บเงินกองกลางเอาไว้
โดยการให้ทุกคน จ่ายเงินห้อง วันละ 20 บาท กับ เหรัญญิก
เพื่อที่ว่า
1. นำไปใช้ในการซื้ออุปกรณ์ส่วนรวมในกาเรียนต่างๆ (เราเรียนศิลปกรรม เลยมีพวกอุปกรณ์ เล็กๆน้อยๆ ใช้ร่วมกันในห้อง)
2. นำไปใช้ในกิจกรรมต่างๆในคณะ เช่น ทำบุญคณะ ค่ากิจกรรมรับน้อง ค่าอุปกรณ์สำหรับใช้ติวน้องเข้าสอบ
3. สะสมไว้สำหรับในอนาคต เมื่อขึ้นปี 4 ก็นำเงินห้องไปแบ่งเบาค่าทำทีสิท เพราะ ค่าใช้จ่ายค่อนข้างเยอะมาก (เช่นอาจจะต้องเช่าพื้นที่แสดงงานทีสิท)
แต่ๆๆๆๆ เกิดมีเหตุการณ์นึง คือ มีน้องคนนึงซึ่งก็สนิทกับพวกเพื่อนๆเรา เป็นคนฝีมือดี
พอสอบติดก็ต้องมีการจ่ายค่าเทอม(มีกำหนดจ่ายน่าจะภายใน2 อาทิตย์)
แล้วน้องคนนี้ ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี ทางบ้านไม่สนับสนุนหรืออะไรก็แล้วแต่ เอาเป็นว่าไม่มีตังค์จ่ายค่าเทอม
น้องคนนี้ก็ไปคุยกับเหรัญญิกห้องเราว่า ขอยืมเงินหน่อยได้ไหม ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมจริงๆ จะทำงานพาร์ทไทม์ช่วงปิดเทอม
จะคืนเงินให้แน่ๆ ภายในเดือนเมษา(ที่ผ่านมา)
เพื่อนเหรัญญิกเราพลาด เป็นคนขี้เห็นใจ แล้วพลาดอีกเต็มๆคือ ไม่ปรึกษาเพื่อนในห้องด้วย ไปกดเงินมาให้เดี๋ยวนั้นเลย หมื่นกว่าๆ
พอให้ไปแล้ว เพิ่งมาบอกทีหลัง (คือถ้าบอกก่อนให้ เราไม่เห็นด้วยแน่ๆ
เพราะ คนๆนี้เคยยืมเงินเพื่อนเราไปบอกว่าจะไปซื้อตั๋วรถกลับบ้าน ตจว.
แต่สุดท้ายเพื่อนที่ให้ยืมมารู้ทีหลังว่า ไม่ได้เอาเงินกลับบ้าน แต่เอาเงินไปเที่ยวเล่นช่วงสงกรานต์ในกทม.นี่แหละ)
เครดิตไม่ค่อยดี เราเลยเซ็งกันทั้งห้อง เพื่อนเหฯ ไม่รู้นิสัยคนๆนี้ ยิ่งเซ็งกว่าเพราะ คิดว่าคนๆนี้ไม่น่าจะเบี้ยวเงินแน่นอน สัญญาการยืมก็ไม่ได้ทำด้วย
ถ้าเบี้ยว เพื่อนเหฯ ก็จะรับผิดชอบเองทุกบาท เรายิ่งโมโห เพราะรู้อยู่เนืองๆ ว่าเงินห้องเราไม่น่าได้คืนเร็วๆนี้แน่ ตั้งเป็นหมื่นกว่า
รับปากว่าจะทำงาน ก็ไม่ได้ทำ ใจนึงก็โมโหเพื่อนที่ ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาเพื่อนคนอื่นก่อน เพราะ มันก็เป็นเงินของทุกคน
ระบบการเงินห้องเราค่อนข้างขูดเลือดนิดนึงคือ เก็บจันทร์-ศุกร์ ปิดเทอมสามสี่เดือน ก็เก็บทบยอดไปทุกวัน ไม่มีวันหยุดเก็บ
แต่ทุกคนก็เข้าใจเพราะ ใช้เงินเยอะจริงๆ แค่งานเรียน งานชิ้นนึงเรายังใช้งบเป็นพันๆ อุปกรณ์แพง เลยไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะเงินก็นำมาใช้ส่วนรวม
เพื่อนเราเรียกคนๆนั้นมาคุย เพื่อนเราพูดด้วยดีมากประมาณว่า
"เชื่อใจนะ รับปากแล้วว่าจะใช้คืนตอนไหน ช่วยคืนด้วยนะ " เราก็อยู่ในเหตุการณ์เพื่อนก็ไม่ได้พูดไม่ดีใส่
คนๆนั้นก็รับปาก โอเคๆ เดี๋ยวหามาให้ภายในเดือนเมษา
จบการสนธนา พอหันหลังพ้นไปไม่นาน ประมาณสิบนาที เพื่อนที่เป็นเหฯ โทรหาเพื่อนเรา
บอกว่า "จะไปด่าเขาทำไม เขารู้สึกไม่ดีที่เราทวง" เอ้า!! นี่งงเลย เพื่อนไปพูดใส่ไม่ดีตรงไหน
อีกอย่างอีกไม่กี่วันก็จะถึงเดือนเมษาแล้ว เลยแต่ทวงถาม ไม่ได้พูดดูถูกอะไรเลย
จนปัจจุบัน ใกล้ถึงเวลาที่ต้องใช้เงินก้อนไปทำกิจกรรมส่วนรวมแล้ว แต่เงินขาดเป็นหมื่น เพราะคนๆนั้นยังไม่เอาเงินมาคืน
หนีกลับต่างจังหวัด ขาดการติดต่อไปแล้วด้วย แถมจ่ายค่าเทอมไปแล้วแต่ทิ้งสิทธิตัวเอง ลาออกไปแล้ว
อีกอย่างที่ทำให้รู้สึกโมโหคือ คุณมีฝีมือ มีความสามารถ คุณสอบติดที่นี่ได้ แต่คุณก็หนี ไม่ยอมเผชิญหน้า
ไม่ยอมเจรจา ถ้าคุยกันสักนิด เราก็ยอมให้โอกาสนะ ทยอยคืนเท่าไหร่ก็ว่ามา ไม่ได้มีปัญหาอยู่แล้ว
หัดติดหนี้เบี้ยวหนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย แล้วใครจะเชื่อถือคุณได้ล่ะ คุณทำลายเครดิตตัวเองไปแล้วอะ
แล้วมีคนที่เขาไม่มีโอกาสสอบติด คุณกลับทิ้งโอกาสในการเข้าเรียนที่นี่ ทำให้เงินห้องที่เราช่วยกันเก็บเสียไปแบบสูญเปล่า
ค่าเทอมจ่ายไปแล้ว มันเอาคืนกลับมาไม่ได้
เสียดายมาก.. เสียดายฝีมือ.. เสียดายความเชื่อใจของเพื่อนเรา..