เพิ่งสังเกตตัวเองจริงจัง เพราะที่ผ่านมาเราเข้าใจว่าคนอื่นก็จำเป็นภาพเหมือนเรา
เราสังเกตตัวเองว่าเวลาเราต้องการนึกอะไร เราจะเหมือนหยิบภาพที่เคยถ่ายไว้ออกมาแล้วก็จะเห็นรายละเอียดทุกอย่างหมดเลยค่ะ บางครั้งเหมือนภาพถ่าย บางครั้งเหมือนภาพที่ถ่ายวีดีโอไว้ แต่ไม่มีสีๆ จะเป็นสีออกน้ำตาลๆหรือขาวดำ แต่เราทำได้แค่นึกถึงเหตการณ์ที่เคยเกิดขึ้นแล้วนะคะ เช่นว่า เมื่อวานไปทำอะไรที่ไหนคุยกับใครเค้าใส่เสื้อแบบไหน แต่สีอะไรจำได้บ้างไม่ได้บ้าง ทรงผมแบบไหน เดินผ่านใครบ้าง ลักษณะเป็นอย่างไร รถแบบไหน ป้ายทะเบียนอะไร
แต่ถ้าเป็นเหตุการณ์แบบว่าพรุ่งนี้ เย็นนี้ ค่ำนี้จะต้องทำอะไรบ้าง จะลืม 555 ส๊ะงั้น
ยิ่งตอนเรียนอยู่ถ้าเป็นวิชาที่ชอบจะเหมือนถ่ายภาพหนังสือหน้านั้นๆเก็บไว้ แล้วเวลาสอบเราเคยแบบว่าลอกตั้งแต่บรรทัดแรกที่จำได้ยันบรรทัดสุดท้ายเลย แต่นั่นก็ตอนสมัยเด็กๆนะคะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับความสนใจในสิ่งนั้นๆค่ะ ถ้าอะไรที่ไม่ชอบไม่สนใจก็จะไม่ใส่ใจจำ แต่ถ้าอะไรที่ชอบจะตั้งใจมาก มีสมาธิกับมันแล้วพอมานึกถึงก็จะจำได้หมด
อีกอย่างที่ไม่ชอบเลยคือคณิตศาสตร์ กลไกทางการคำนวณที่ติดลบมาก เหมือนเครื่องยนต์ขัดข้อง เลขบวกกันง่ายๆเราจะใช้วิธีจำว่าอันนี้บวกอันนี้ได้เท่าไหร่ ศาสตร์การคำนวณขั้นสูงกว่านั้นเราขอบายค่ะ
แต่ตอนนี้แก่แล้วทำงานมาสักพักแล้วระบบนี้ของเรานี่ก็เริ่มเสื่อมๆแล้วเหมือนกันค่ะ ให้เหลือแค่ 70% ไม่100% แบบแต่ก่อน
ป.ล.เราเรียนจบคณะกึ่งรัฐศาสตร์กึ่งภาษา
มีใครมีความจำเป็นภาพเหมือนเราบ้างมั้ยคะ?
เราสังเกตตัวเองว่าเวลาเราต้องการนึกอะไร เราจะเหมือนหยิบภาพที่เคยถ่ายไว้ออกมาแล้วก็จะเห็นรายละเอียดทุกอย่างหมดเลยค่ะ บางครั้งเหมือนภาพถ่าย บางครั้งเหมือนภาพที่ถ่ายวีดีโอไว้ แต่ไม่มีสีๆ จะเป็นสีออกน้ำตาลๆหรือขาวดำ แต่เราทำได้แค่นึกถึงเหตการณ์ที่เคยเกิดขึ้นแล้วนะคะ เช่นว่า เมื่อวานไปทำอะไรที่ไหนคุยกับใครเค้าใส่เสื้อแบบไหน แต่สีอะไรจำได้บ้างไม่ได้บ้าง ทรงผมแบบไหน เดินผ่านใครบ้าง ลักษณะเป็นอย่างไร รถแบบไหน ป้ายทะเบียนอะไร
แต่ถ้าเป็นเหตุการณ์แบบว่าพรุ่งนี้ เย็นนี้ ค่ำนี้จะต้องทำอะไรบ้าง จะลืม 555 ส๊ะงั้น
ยิ่งตอนเรียนอยู่ถ้าเป็นวิชาที่ชอบจะเหมือนถ่ายภาพหนังสือหน้านั้นๆเก็บไว้ แล้วเวลาสอบเราเคยแบบว่าลอกตั้งแต่บรรทัดแรกที่จำได้ยันบรรทัดสุดท้ายเลย แต่นั่นก็ตอนสมัยเด็กๆนะคะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับความสนใจในสิ่งนั้นๆค่ะ ถ้าอะไรที่ไม่ชอบไม่สนใจก็จะไม่ใส่ใจจำ แต่ถ้าอะไรที่ชอบจะตั้งใจมาก มีสมาธิกับมันแล้วพอมานึกถึงก็จะจำได้หมด
อีกอย่างที่ไม่ชอบเลยคือคณิตศาสตร์ กลไกทางการคำนวณที่ติดลบมาก เหมือนเครื่องยนต์ขัดข้อง เลขบวกกันง่ายๆเราจะใช้วิธีจำว่าอันนี้บวกอันนี้ได้เท่าไหร่ ศาสตร์การคำนวณขั้นสูงกว่านั้นเราขอบายค่ะ
แต่ตอนนี้แก่แล้วทำงานมาสักพักแล้วระบบนี้ของเรานี่ก็เริ่มเสื่อมๆแล้วเหมือนกันค่ะ ให้เหลือแค่ 70% ไม่100% แบบแต่ก่อน
ป.ล.เราเรียนจบคณะกึ่งรัฐศาสตร์กึ่งภาษา