สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องแฟนเก่าเราค่ะ
เริ่มเลยนะคะ....
..ขอแทนชื่อแฟนเก่าคนนี้ว่านายนะคะ
เราแก่กว่านาย 1 ปีค่ะ เรารู้จักนายเพราะเราเคยคบกะเพื่อนนายค่ะ
และนายก็เคยคบกะเพื่อนเรา
พอมาช่วงหลังๆ เราขึ้นม.4 ส่วนนายก็อยู่ม. 3
ช่วงนั้นเราสองคนโสดค่ะ เราก็เคยคุยๆกันอยู่แล้วเหมือนเป็นเรื่องปกติแหละค่ะ
ช่วงเราขึ้นม.4ใหม่ๆเราก็แอบชอบเพื่อนในห้องเราคนนึง
และเราก็ได้คบกะคนนั้นแค่ 2 วัน(ง่ายๆค่ะเพื่อนที่เราแอบชอบรู้ว่าเราชอบ เค้าก็เลยมาขอคบ คบแล้วก็บอกเลิก เพราะไม่อยากให้ความหวังเรา) ตอนนั้นเราเสียใจมาก
เราก็คุยให้นายฟัง นายก็รับฟังเราทุกเรื่องเลยค่ะ
เราก็เลยบอกว่าเล่นเป็นแฟนเรา
แบบว่าเรียก ตัวเอง ที่รัก เล่นๆกันอ่ะค่ะ
เราก็เล่นเป็นแฟนกันมาสักพัก
นายก็บอกว่าเป็นแฟนกันปะ
เราก็บอกว่าก็เป็นกันแล้วไง(นึกว่ามันแกล้ง)
มันบอกจริงจังนะ เราก็งง แต่เราก็..ตกลงไป (ใจง่ายชะมัด)
เราก็คบกับนายมาเรื่อยๆ นายนิสัยดีมากนะคะ
ชวนเราไปเที่ยว พาเราไปไหว้พระที่วัด ไปกินข้าว
ตอนเช้าถึงร.ร.ก็โทรหาเรา ตอนเย็นถึงบ้านก็โทรหาเรา
คุยในเฟสกันตลอด แต่นายคุยกะเราได้แค่ 2 ทุ่ม เพราะเรานอนเร็ว เราก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ เราช่วยเรื่องงานของนาย
การบ้านที่นายทำไม่ได้ก็จะมาให้เราช่วยสอน
เรามีความสุขมากตอนที่คบกะนาย ตอนที่เราคบกะนายเรารู้สึกว่านายคือคนสุดท้าย
จนถึงวันวาเลนไทน์ .. เราไม่ค่อยคาดหวังอะไรเท่าไหร่
เพราะนายเป็นผู้ชายคงไม่ค่อยละเอียดอ่อนเรื่องพวกนี้
แต่เราคิดผิดค่ะ..ตอนนั้นเราถึงร.ร.ก่อนนาย แต่นายบอกว่าถ้าถึงร.ร.ให้เรารอหน้าร.ร. เราก็รอค่ะจนนายเดินมา
พร้อมกับช่อดอกไม้สีชมพู แล้วพอนายเดินมาถึงเรา
นายก็คุกเข่าให้ดอกไม้เรา ตอนนั้นเราเขินหนักมากค่ะ
คนก็เยอะแต่นายกล้าทำแบบนี้
...พอช่วงเดือนมีนานายบอกว่าจะไปสอบร.ร.ช่างฝีมือ เพราะนายจะจบม.3แล้ว
ตอนนั้นใจหายมาก แต่ก็ให้นายไปสอบค่ะ (อยากมีแฟนเป็นทหาร555)
แต่นายสอบไม่ติด นายเลยมาเรียนม.4
...พอช่วงปิดเทอม เราก็นัดเจอกันค่ะ เพราะบ้านเราอยู่อำเภอเดียวกันไม่ไกลกันมาก
...ก็เจอกันไม่กี่ครั้ง ช่วงนี้เรารู้สึกว่านายเปลี่ยนไปค่ะ
นายไม่ค่อยโทรหาเรา ไม่ค่อยตอบเฟสเรา
และจนในที่สุด..เราเองก็เป็นฝ่ายเดินออกมาก่อน
เพราะเราคิดว่านายคงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
ตอนที่เราจะเลิกกะนาย เราร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ
คือเขาหายไปจากเราอ่ะค่ะ เฟสไปไม่ตอบ โทรหาไม่รับ
เราเลยเลือกเดินออกมาเอง
เราส่งเพลง ขออยู่คนเดียวไปให้
นายอ่าน แล้วบอกว่าโชคดีนะ
เราเสียใจมากๆ
เราเลิกกันไปได้สองวันนายก็บล็อกเฟสเรา
เราเสียใจมากเลย ตอนนั้นไม่รู้ว่าเราคิดถูกหรือคิดผิด
แต่ก็ทำไงได้ ตัดสินใจไปแล้ว
..หลังจากนั้นพอเราขึ้นม.6 นายสอบติดช่างฝีมือ
ตอนนั้นนายปดดบล็อกเฟสเราแล้ว เราขอไลน์นาย
เราทักไปคุยก็ถามว่าเปนไงบ้าง สบายดีไหม
..และนายก็ไปเรียนช่างฝีมือ ก็มีโอกาศได้เจอกันบ้าง
เวลานายกลับมาบ้าน เราก็จะเจอที่ตลาดนายจะมาตลาดกะแม่นาย
..จนตอนนี้ ผ่านมาแล้วเกือบ 3 ปี
เรากำลังจะเข้ามหาลัย ซึ่งตอนนี้เราก็มีแฟนอยู่แล้ว
แต่บังเอิญ อยู่ๆเราก็นึกถึงนายขึ้นมา
..ตอนนี้เรารู้มาว่านายมีแฟนแล้ว สวยมากเลย
แล้วนายเองก็ดัดฟันแล้ว หล่อขึ้นเยอะเลยนะ
ที่เรามาเขียนกระทู้นี้ เราแค่อยากเล่าเรื่องของเรากะนายเฉยๆ
เราหวังว่านายจะได้มาอ่านบ้างนะ เรายังจำนายได้อยู่
แต่นายอาจลืมเราไปแล้ว นายอาจไม่รู้จักเราแล้ว
เราแค่อยากบอกว่า ขอบคุณที่เคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเรา
ถึงแม้จะแค่ 10 เดือน 2 วันก็เหอะ
ขอบคุณที่เคยรักเรา เจอเราทักเราบ้างก็ได้
อยากเป็นเพื่อนกะนายอีกนะ
เหยินน้อยของพี่ห้อย 5555
nn
อยู่ๆมันก็นึกถึงแฟนเก่า ใครเคยเป็นบ้างคะ?
เริ่มเลยนะคะ....
..ขอแทนชื่อแฟนเก่าคนนี้ว่านายนะคะ
เราแก่กว่านาย 1 ปีค่ะ เรารู้จักนายเพราะเราเคยคบกะเพื่อนนายค่ะ
และนายก็เคยคบกะเพื่อนเรา
พอมาช่วงหลังๆ เราขึ้นม.4 ส่วนนายก็อยู่ม. 3
ช่วงนั้นเราสองคนโสดค่ะ เราก็เคยคุยๆกันอยู่แล้วเหมือนเป็นเรื่องปกติแหละค่ะ
ช่วงเราขึ้นม.4ใหม่ๆเราก็แอบชอบเพื่อนในห้องเราคนนึง
และเราก็ได้คบกะคนนั้นแค่ 2 วัน(ง่ายๆค่ะเพื่อนที่เราแอบชอบรู้ว่าเราชอบ เค้าก็เลยมาขอคบ คบแล้วก็บอกเลิก เพราะไม่อยากให้ความหวังเรา) ตอนนั้นเราเสียใจมาก
เราก็คุยให้นายฟัง นายก็รับฟังเราทุกเรื่องเลยค่ะ
เราก็เลยบอกว่าเล่นเป็นแฟนเรา
แบบว่าเรียก ตัวเอง ที่รัก เล่นๆกันอ่ะค่ะ
เราก็เล่นเป็นแฟนกันมาสักพัก
นายก็บอกว่าเป็นแฟนกันปะ
เราก็บอกว่าก็เป็นกันแล้วไง(นึกว่ามันแกล้ง)
มันบอกจริงจังนะ เราก็งง แต่เราก็..ตกลงไป (ใจง่ายชะมัด)
เราก็คบกับนายมาเรื่อยๆ นายนิสัยดีมากนะคะ
ชวนเราไปเที่ยว พาเราไปไหว้พระที่วัด ไปกินข้าว
ตอนเช้าถึงร.ร.ก็โทรหาเรา ตอนเย็นถึงบ้านก็โทรหาเรา
คุยในเฟสกันตลอด แต่นายคุยกะเราได้แค่ 2 ทุ่ม เพราะเรานอนเร็ว เราก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ เราช่วยเรื่องงานของนาย
การบ้านที่นายทำไม่ได้ก็จะมาให้เราช่วยสอน
เรามีความสุขมากตอนที่คบกะนาย ตอนที่เราคบกะนายเรารู้สึกว่านายคือคนสุดท้าย
จนถึงวันวาเลนไทน์ .. เราไม่ค่อยคาดหวังอะไรเท่าไหร่
เพราะนายเป็นผู้ชายคงไม่ค่อยละเอียดอ่อนเรื่องพวกนี้
แต่เราคิดผิดค่ะ..ตอนนั้นเราถึงร.ร.ก่อนนาย แต่นายบอกว่าถ้าถึงร.ร.ให้เรารอหน้าร.ร. เราก็รอค่ะจนนายเดินมา
พร้อมกับช่อดอกไม้สีชมพู แล้วพอนายเดินมาถึงเรา
นายก็คุกเข่าให้ดอกไม้เรา ตอนนั้นเราเขินหนักมากค่ะ
คนก็เยอะแต่นายกล้าทำแบบนี้
...พอช่วงเดือนมีนานายบอกว่าจะไปสอบร.ร.ช่างฝีมือ เพราะนายจะจบม.3แล้ว
ตอนนั้นใจหายมาก แต่ก็ให้นายไปสอบค่ะ (อยากมีแฟนเป็นทหาร555)
แต่นายสอบไม่ติด นายเลยมาเรียนม.4
...พอช่วงปิดเทอม เราก็นัดเจอกันค่ะ เพราะบ้านเราอยู่อำเภอเดียวกันไม่ไกลกันมาก
...ก็เจอกันไม่กี่ครั้ง ช่วงนี้เรารู้สึกว่านายเปลี่ยนไปค่ะ
นายไม่ค่อยโทรหาเรา ไม่ค่อยตอบเฟสเรา
และจนในที่สุด..เราเองก็เป็นฝ่ายเดินออกมาก่อน
เพราะเราคิดว่านายคงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
ตอนที่เราจะเลิกกะนาย เราร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ
คือเขาหายไปจากเราอ่ะค่ะ เฟสไปไม่ตอบ โทรหาไม่รับ
เราเลยเลือกเดินออกมาเอง
เราส่งเพลง ขออยู่คนเดียวไปให้
นายอ่าน แล้วบอกว่าโชคดีนะ
เราเสียใจมากๆ
เราเลิกกันไปได้สองวันนายก็บล็อกเฟสเรา
เราเสียใจมากเลย ตอนนั้นไม่รู้ว่าเราคิดถูกหรือคิดผิด
แต่ก็ทำไงได้ ตัดสินใจไปแล้ว
..หลังจากนั้นพอเราขึ้นม.6 นายสอบติดช่างฝีมือ
ตอนนั้นนายปดดบล็อกเฟสเราแล้ว เราขอไลน์นาย
เราทักไปคุยก็ถามว่าเปนไงบ้าง สบายดีไหม
..และนายก็ไปเรียนช่างฝีมือ ก็มีโอกาศได้เจอกันบ้าง
เวลานายกลับมาบ้าน เราก็จะเจอที่ตลาดนายจะมาตลาดกะแม่นาย
..จนตอนนี้ ผ่านมาแล้วเกือบ 3 ปี
เรากำลังจะเข้ามหาลัย ซึ่งตอนนี้เราก็มีแฟนอยู่แล้ว
แต่บังเอิญ อยู่ๆเราก็นึกถึงนายขึ้นมา
..ตอนนี้เรารู้มาว่านายมีแฟนแล้ว สวยมากเลย
แล้วนายเองก็ดัดฟันแล้ว หล่อขึ้นเยอะเลยนะ
ที่เรามาเขียนกระทู้นี้ เราแค่อยากเล่าเรื่องของเรากะนายเฉยๆ
เราหวังว่านายจะได้มาอ่านบ้างนะ เรายังจำนายได้อยู่
แต่นายอาจลืมเราไปแล้ว นายอาจไม่รู้จักเราแล้ว
เราแค่อยากบอกว่า ขอบคุณที่เคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเรา
ถึงแม้จะแค่ 10 เดือน 2 วันก็เหอะ
ขอบคุณที่เคยรักเรา เจอเราทักเราบ้างก็ได้
อยากเป็นเพื่อนกะนายอีกนะ
เหยินน้อยของพี่ห้อย 5555
nn