ไม่มีชีวิตไหนที่จะสมบูรณ์พร้อม .... รสา กับ ชานนท์ ยอมรับในจุดนี้นานแล้ว ผู้หญิงคนนึงแม้จะขาดพ่อ เธอก็มีความรู้มีความอาชีพมีสังคมเอาตัวรอดได้ในเวทีชีวิตจริง เลี้ยงดูแม่เลี้ยงดูและตัวเอง โอบอุ้มพี่ชายและพี่สะใภ้ เป็นหางเสือให้กับครอบครัวได้มาตลอด ผู้ชายคนหนึ่งขาดแม่ แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องแคร์เมื่อคนที่ผิดไม่ใช่ครอบครัว แต่เป็นผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่า "แม่" ทั้งที่ไม่คู่ควรเลย ตั้งแต่นั้นเขาก็รู้ตัวว่าเขานี่แหละจะเป็นหลักของบ้านจะทำหน้าที่แทนแม่ และ ไม่มีวันจะนึกถึงผู้หญิงคนนั้นอีกต่อไป
ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีตลอดชีวิตที่ผ่านมา
บาดแผลของเธอ ความเจ็บความจนเป็นประสบการณ์สอนให้แข็งแกร่ง มีสติ มีความรู้คิด
บาดแผลของเขา ความรู้สึกที่แตกสลายในวัยเยาว์สร้างตัวตนเข้มแข็งมั่นคงเป็นหลักให้บ้านได้อย่างที่ตั้งใจ
แต่แล้วโลกแสนสงบก็พลิกคว่ำ เมื่อต้องเผชิญกับ "ความจริง"
ช่วงชีวิตที่ปกติธรรมดาได้สิ้นสุดลงไป เมื่อรสาได้ฟังเรื่องราวบางอย่างจากแม่สุภา แม่ที่กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูเธอมาจนถึงปัจจุบัน เมื่อเธอเห็นแหวนเธอปักใจเชื่อทีเดียวว่าสิ่งที่แม่สุภาพูดคือความจริง หากสิ่งที่เธอเชื่อว่าจริง คือ ภาพลวงตาในความคิดของใครหลายคน หนึ่งในนั้นคือคุณเฉลิม หนึ่งในนั้นคือคุณชานนท์ ซึ่งรสาไม่เคยอ่อนข้อด้วยความโกรธและต้องการทวงคืนความยุติธรรมให้แก่แม่ ในสายตาของเธอคุณเฉลิมเป็นฝ่ายผิด และ ชานนท์นั้นก็ยิ่งกว่าผิดเพี้ยน ท่ามกลางสมรภูมิและการเรียกร้องอย่างไม่ยอมรามือ สิ่งที่รสาคิดว่าคือความถูกต้องเที่ยงตรงถูกอีกฝ่ายตีค่าตีราคาเพียงการสร้างเรื่อง และ ไปไกลถึงคำว่าสิบแปดมงกุฏ
ในทางกลับกันรสาก็ได้ล่วงรู้ถึง "ความลับ" บางอย่างของชานนท์ การกระทำของเขาทำให้เธอยิ่งรังเกียจ ใครกันทำกับบุพการีของตนได้ถึงเพียงนั้น ไม่เคยคิดเช่นกันว่าความจริงที่เธอจับต้องมองเห็น เป็นเพียงภาพลวงตา สิ่งที่เธอคิดว่าทั้งผิดทั้งเพี้ยน ยิ่งไม่ลดราวาศอก ยิ่งไม่ควรรับฟังความคิดเห็น จะมีความจริงอีกด้านรอเผยโฉมให้เธอเห็นอยู่ตรงหน้า ความจริงที่ทำให้ความรู้สึกของเธอสั่นไหว ความจริงที่ส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างลึกล้ำเข้าไปในหัวใจ ทำให้สิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะเกิดได้เกิดขึ้น เกิดอย่างผิดที่ ผิดเวลา ผิดฝาและผิดตัว
ความเจ็บปวดของชานนท์ในวันนั้นทำลายกำแพงทุกอย่าง ความจริงนั้นอาจขึ้นอยู่กับคนมอง ความจริงนั้นอาจมีหลายด้านให้พินิจพิจารณา เมื่อตัดอคติไปเขาเห็นเรื่องราวของหญิงคนใช้ที่ถูกข่มเหงหลู่เกียรติโดยไม่มีทางสู้จากครอบครัวที่มีทั้งกำลังทรัพย์ และ กำลังปัญญา ควรไหมที่ทางนั้นจะเรียกความยุติธรรมกลับคืน เมื่อตัดอคติออกไปเธอเห็นเรื่องราวของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกทิ้งขว้าง เด็กคนนั้นทั้งหวาดกลัว และ โหยหาผู้เป็นแม่ แต่ในใจก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้แม่ไม่มีทางคืนมา สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ความเกลียดชังแต่คือความสิ้นหวัง เพราะรู้ว่าคนที่ตั้งตัวเป็นแม่ต้องการอะไร รู้ว่าการพบครั้งนี้ก็เพียงเพื่อจากเท่านั้นมันไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมอีก
สถานการณ์ทางครอบครัว ความจริงที่ได้รับรู้ ทั้งรสาและชานนท์เหมือนต้นไม้ที่ต้องลมพายุแห่งโชคชะตามที่โหมกระหน่ำ เมื่อความเข้าใจบังเกิดทั้งคู่นั่งลงจับมือกันสู้ปัญหาอย่างมิตร ... ที่สุดท้ายก่อเกิดขึ้นเป็นความรัก หากความรักที่จะมาเติมเต็มคนทั้งคู่ไม่ใช่แค่ความต้องการความรักฉันหนุ่มสาวเท่านั้นหรอก แม้จะไม่รู้ตัวในทีแรก ความรักในอีกรูปแบบที่รสาต้องการคือการยอมรับ ... ยอมรับความเป็น "ภรรยา" ของแม่สุภาที่สุดท้ายแล้วก็คือการยอมรับสถานะความเป็นลูกของเธอ ส่วนความรักในอีกรูปแบบที่ชานนท์ต้องการก็เพื่อยุติความสงสัยความคลางแคลงทั้งหมดมวล "แม่" คนที่เรียกตัวเองว่า "แม่" แท้ที่จริงแล้วรักเขาบ้างซักครั้งหรือเปล่า ?
หากรักแท้ของครอบครัว หากรักแท้ระหว่างคู่รักคนรัก มีอยู่จริง
ก็อยากได้ยินคำว่ารักซักคำจากใครซักคน ... ที่ตัวเองรอคอย
นี่อาจเป็นความนัยของเพลง "รักสักคำ" ที่ลูกไม้ไกลต้นรอคอยจากปากใครบางคน
ลูกไม้ไกลต้น (กึ่งพรีวิว) : ภายใต้ความนัย ... รักสักคำจากใครสักคน
บาดแผลของเธอ ความเจ็บความจนเป็นประสบการณ์สอนให้แข็งแกร่ง มีสติ มีความรู้คิด
บาดแผลของเขา ความรู้สึกที่แตกสลายในวัยเยาว์สร้างตัวตนเข้มแข็งมั่นคงเป็นหลักให้บ้านได้อย่างที่ตั้งใจ
ช่วงชีวิตที่ปกติธรรมดาได้สิ้นสุดลงไป เมื่อรสาได้ฟังเรื่องราวบางอย่างจากแม่สุภา แม่ที่กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูเธอมาจนถึงปัจจุบัน เมื่อเธอเห็นแหวนเธอปักใจเชื่อทีเดียวว่าสิ่งที่แม่สุภาพูดคือความจริง หากสิ่งที่เธอเชื่อว่าจริง คือ ภาพลวงตาในความคิดของใครหลายคน หนึ่งในนั้นคือคุณเฉลิม หนึ่งในนั้นคือคุณชานนท์ ซึ่งรสาไม่เคยอ่อนข้อด้วยความโกรธและต้องการทวงคืนความยุติธรรมให้แก่แม่ ในสายตาของเธอคุณเฉลิมเป็นฝ่ายผิด และ ชานนท์นั้นก็ยิ่งกว่าผิดเพี้ยน ท่ามกลางสมรภูมิและการเรียกร้องอย่างไม่ยอมรามือ สิ่งที่รสาคิดว่าคือความถูกต้องเที่ยงตรงถูกอีกฝ่ายตีค่าตีราคาเพียงการสร้างเรื่อง และ ไปไกลถึงคำว่าสิบแปดมงกุฏ
ในทางกลับกันรสาก็ได้ล่วงรู้ถึง "ความลับ" บางอย่างของชานนท์ การกระทำของเขาทำให้เธอยิ่งรังเกียจ ใครกันทำกับบุพการีของตนได้ถึงเพียงนั้น ไม่เคยคิดเช่นกันว่าความจริงที่เธอจับต้องมองเห็น เป็นเพียงภาพลวงตา สิ่งที่เธอคิดว่าทั้งผิดทั้งเพี้ยน ยิ่งไม่ลดราวาศอก ยิ่งไม่ควรรับฟังความคิดเห็น จะมีความจริงอีกด้านรอเผยโฉมให้เธอเห็นอยู่ตรงหน้า ความจริงที่ทำให้ความรู้สึกของเธอสั่นไหว ความจริงที่ส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างลึกล้ำเข้าไปในหัวใจ ทำให้สิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะเกิดได้เกิดขึ้น เกิดอย่างผิดที่ ผิดเวลา ผิดฝาและผิดตัว
ความเจ็บปวดของชานนท์ในวันนั้นทำลายกำแพงทุกอย่าง ความจริงนั้นอาจขึ้นอยู่กับคนมอง ความจริงนั้นอาจมีหลายด้านให้พินิจพิจารณา เมื่อตัดอคติไปเขาเห็นเรื่องราวของหญิงคนใช้ที่ถูกข่มเหงหลู่เกียรติโดยไม่มีทางสู้จากครอบครัวที่มีทั้งกำลังทรัพย์ และ กำลังปัญญา ควรไหมที่ทางนั้นจะเรียกความยุติธรรมกลับคืน เมื่อตัดอคติออกไปเธอเห็นเรื่องราวของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกทิ้งขว้าง เด็กคนนั้นทั้งหวาดกลัว และ โหยหาผู้เป็นแม่ แต่ในใจก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้แม่ไม่มีทางคืนมา สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ความเกลียดชังแต่คือความสิ้นหวัง เพราะรู้ว่าคนที่ตั้งตัวเป็นแม่ต้องการอะไร รู้ว่าการพบครั้งนี้ก็เพียงเพื่อจากเท่านั้นมันไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมอีก
สถานการณ์ทางครอบครัว ความจริงที่ได้รับรู้ ทั้งรสาและชานนท์เหมือนต้นไม้ที่ต้องลมพายุแห่งโชคชะตามที่โหมกระหน่ำ เมื่อความเข้าใจบังเกิดทั้งคู่นั่งลงจับมือกันสู้ปัญหาอย่างมิตร ... ที่สุดท้ายก่อเกิดขึ้นเป็นความรัก หากความรักที่จะมาเติมเต็มคนทั้งคู่ไม่ใช่แค่ความต้องการความรักฉันหนุ่มสาวเท่านั้นหรอก แม้จะไม่รู้ตัวในทีแรก ความรักในอีกรูปแบบที่รสาต้องการคือการยอมรับ ... ยอมรับความเป็น "ภรรยา" ของแม่สุภาที่สุดท้ายแล้วก็คือการยอมรับสถานะความเป็นลูกของเธอ ส่วนความรักในอีกรูปแบบที่ชานนท์ต้องการก็เพื่อยุติความสงสัยความคลางแคลงทั้งหมดมวล "แม่" คนที่เรียกตัวเองว่า "แม่" แท้ที่จริงแล้วรักเขาบ้างซักครั้งหรือเปล่า ?
ก็อยากได้ยินคำว่ารักซักคำจากใครซักคน ... ที่ตัวเองรอคอย