สวัสดีค่ะ จขกท. มีเรื่องทุกข์ใจ และรู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิต หลายคนๆคงเคยอยู่ในสภาพแบบนี้
และรู้สึกเครียดไปจนถึงครอบครัว ยิ่งอ่านข่าวสังคมผู้หญิงตัวคนเดียวถูกละเมิดทางเพศ ทำร้ายยิ่งทำให้กลัวไปใหญ่
อยากถามเพื่อนๆ หญิง ที่อยู่ตัวคนเดียว หรือต้องใช้ชีวิตคนเดียวว่าเคยประสบปัญหาแบบนี้ไหมและจัดการยังไง
เนื่องจากเราเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว เมื่อต้นปีได้ย้ายมาทำงานอยู่ฝั่งธน ทำให้ต้องย้ายมาเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่เพื่อให้เดินทางสะดวก
ช่วงวิทยาลัยเราอยู่หอพักใกล้มหาลัยตลอดเข้าออกคณะกลับหอไม่เคยมีปัญหา มีเพื่อน แต่เมื่อทำงานต่างคนต่างแยกย้าย
ก็เลยต้องอยู่คนเดียว (เรามีแฟน แต่แฟนเราไม่ได้อยู่ใกล้ เขาทำอะไรไม่ได้ เขาเครียดมาก แต่อันนี้เราควรจะจัดการเองอยู่แล้ว)
เราเลือกอพาร์ทเม้นท์ที่โลเกชั่นค่อนข้างดี แต่งบไม่สูงเพราะเงินเดือนไม่เยอะ
จริงๆแล้วเป็นคนเลือกมากพอตัว เมื่อได้ทำเลที่ดีไม่ได้เดินเปลี่ยวแล้วก็เลยตกลงอยู่ ที่บ้านเราห่วงเรื่องความปลอดภัยไม่อยากให้เดินเข้าซอยลึก
ก็ได้ที่อยู่ที่ติดกับถนนใหญ่เดินไม่ถึงสามนาที ออกมาถนนใหญ่แล้ว แต่ที่นี่ปัญหาก็ขึ้นมา เมื่อเราพบว่า ทางเดินใหญ่จะมีร้านขายของอยู่ ซึ่งในนั้น
จะมีคนงานที่คอยยกของ แบกของ แบกข้าวสาร....บางวันถ้าเราเดินผ่านเรารู้สึกว่าเราถูกจ้องมอง ตอนแรกไม่เอะใจ หลังๆเราเริ่มรู้สึก ชัดล่ะ
มันชอบพูดแบบ สาว.... ร้องเรียกเรา โห่เรียกเราแบบพวกผู้ชายมารยาททรามข้างทางจะทำเมื่อเห็นผู้หญิง เวลาเราเดินไปขึ้นวินจะออกไปบีทีเอส
มันเดินมาจ้องเราเลย แบบยิ้ม เรียกเพื่อนมาจ้องเราแล้วก็พูดเชิงว่า นี่ไง มาแล้วๆ ซึ่งเราหน้าบูดโดยอัตโนมัติ แบบไม่ไหวล่ะ ขยะแขยง
เราทำงานเป็นขรก. เคยมีครั้งหนึ่ง เดินผ่าน ใส่ชุดขรก. มันพูดว่าแบบ โว้ย อยากเรียนหนังสือ บลาๆ เราไม่อยากฟัง ขนลุก ตอนนั้นเราชัดแล้วว่า
เราไม่ได้คิดไปเองว่ามันแซว ถ้าวันไหนไม่ได้ใส่ชุดแบบนั้น มันจะเรียกแบบ สาววววว อะไรอย่างนี้ เป็นอะไรที่เรารำคาญใจมาก
เราเลยตัดสินใจเลือกเดินทางอกไปขึ้นวินอีกทาง เลิกขึ้นวินมอไซค์วินนั้นโดยสิ้นเชิงถ้าอยู่ในช่วงเวลาที่ร้านของมันเปิด
เราเดินไปอีกทางเบี่ยงซอยเล็กๆเป็นซอกตึก ขอเรียกว่า'ซอยขี้หมา'ละกันเพราะมันเล็ก แบบไม่ถึงเมตร มีอุจจาระสุนัขประปราย แต่เพื่อจะได้โผล่ไป
อีกวินหนึ่งเพื่อเลี่ยงร้านขายของร้านนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ขอพักเรื่องซอยขี้หมา เพราะวันหนึ่ง เราไม่คิดว่าดวงเราจะซวยได้ขนาดนั้น...
เราไปทำงาน ช่วงพักเบรคเราเดินออกมาข้างนอกเพื่อจะไปเซเว่น เรากำลังจะข้ามถนน ปรากฏมีรถคันหนึ่งจอดอยู่เหมือนจะส่งของ
เราเงยหน้าไป เท่านั้นล่ะค่ะ ภาพมิวสิควิดีโอเอ็นโดรฟินฉายขึ้นมา อารมณ์แบบห่างกันเพียงเอื้อมมือแต่มันคือแสนไกลมาก แค่สองเลนถนน
หน้าที่เราเกลียดๆและขยะแขยงกำลังแบกของออกจากรถ มันยืนมองเราแบบสตั๊นไปเลยค่ะ มันจำเราได้ แบบมันยืนนิ่งมองเรานานมาก
แต่เราแสร้งเป็นมองไม่เห็น รีบข้ามไปเซเว่น กดมือถือเล่าให้แม่ฟัง สั่นไปหมด เกลียด กลัว ขยะแขยง เราขังตัวเองอยู่ในเซเว่น ประมาณเกือบยี่สิบ
นาทีได้ ไม่กล้าเดินกลับไปทางเดิมเพื่อข้ามไปที่ทำงาน ต้องไปข้ามถนนอีกที่แล้วเดินอ้อม ถ้ามันเห็นก็แล้วแต่แล้วตอนนั้นคือแบบ โมโหความบังเอิญมาก
คือช่วงเดือนกว่าที่พยายามเข้าออกกซอยขี้หมาเพื่อให้มันลืมว่าเราเคยอยู่ที่นั่นพังทะลายหมด เพราะมันมาเจอเราหน้าที่ทำงานเพราะอยู่แถบๆนั้น
เราเล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนฟัง เสียสุขภาพจิตมาก หาวิธี บ้างบอกให้เราย้ายที่พัก ซึ่งเราหาๆอยู่มาตลอดแต่ยังไม่โอเคกับสถานที่และไม่รู้ว่าสิ่งแวดล้อมแถวนั้น
จะเป็นยังไงอีก เคยอยากให้มีเพื่อนผู้ชายมาแกล้งรับส่งเราแสดงออกว่าเป็นแฟน แต่ก็ยังไม่ได้ลองทำ (แฟนเราอยู่ตปท.น่ะ) บางคนก็บอกให้เราไป
แจ้งความไว้ แต่เราไม่คิดว่ามันจะแจ้งความได้? เพราะมันไม่มีหลักฐานอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันเอาผิดได้ว่ามันปองร้ายอะไรเรา บางคนบอกให้เราไปบอก
เจ้าของร้านที่มันทำงานแต่เขาก็ไม่รู้ว่าเจ้าของร้านมันจะมาแนวไหน ถือหางลูกน้อง จะเป็นเราที่ซวย เราก็เลยได้แต่เลี่ยงเอาเข้าออกซอยขี้หมาแทน
ทีนี้มาที่ซอยขี้หมา มันปรกติมาตลอด แต่ให้พูดก็บอกตามตรงว่ามันไม่ใช่ที่น่าเดินสักเท่าไหร่ เพราะมันเป็นลักษณะชุมชนแออัด มีโรงงานเล็กๆ
ผู้ชายเยอะ บางครั้งตอนเย็นๆเรากลับมาจากที่ทำงานแล้วเดินเข้าซอยนั้นก็จะมีกลุ่มคนนั่งจับกลุ่มกินเหล้า จนเมื่อวันก่อนที่ผ่านมาที่เราจะรีบออกมาข้างนอกเพราะมีนัด กลัวฝนตกก็รีบแต่งตัวออกมา ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ร้านอิโรคจิต no.1 เปิดอยู่เราเลยเลือกไปเดินทางซอยขี้หมาเพื่อไปอีกวิน
ปรากฏว่าเจอ แจ็คพอต ค่ะ เหมือนพวกชายฉกรรจ์ในโรงงานกำลังจะเลิกงานหรืออะไรก็แล้วแต่ ประมาณเกือบสิบคน กำลังยืนจับกลุ่มสูบบุหรี่อยู่
พอเราเดินเข้าไปในถนนนั้น ทุกคนจ้องมาที่เรา แล้วที่คุยกันเสียงดังๆอยู่ หยุดเงียบ มองมา บางคนยิ้มแบบ เข้าใจไหม เข้าใจความรู้สึกเราไหม
เหมือนมีสัตว์อะไรเป็นกลุ่มแล้วมองเห็นเหยื่อ... เราขนลุก เดาว่ามันต้องมองเราแน่ๆเพราะในซอยมันไม่มีคนมีเราคนเดียวเดินมา จะเดินกลับก็แบบ..โอ๊ย!
พอเราเดินผ่านมัน มีคนในกลุ่มพูดอะไรไม่รู้ขึ้นมา แล้วไอ้คนเพื่อนก็พูดสมทบขำๆว่า 'เดี๋ยวแฟนเขาก็มาต่อยหรอก ฮ่าๆ" อะไรแบบนี้
เราแบบสติหลุด ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราไม่รู้หรอกนะว่าคนอื่นคิดไง แต่สำหรับเราตัวผู้หญิงคนเดียวมันอันตราย รู้สึกแล้วจะอยู่ปลอดภัยได้ยังไง
ก่อนอื่นบอกเลยว่าเราไม่ใช่ผู้หญิงหน้าตาดี เป็นผู้หญิงปกติทั่วไป ไม่ใช่คนแต่งตัวจัดแต่งหน้าจัด ไม่คิดว่าตัวเองสวยจนคนอื่นต้องมอง ตอนเด็กๆยังถูกล้อด้วยซ้ำว่าอีดำ ไม่มีผู้ชายมาชอบ เราเลยไม่เคยเอะใจเรื่องจะโดนผู้ชายมอง (เพราะเราไม่ชอบให้ผู้ชายมายุ่งอยู่แล้ว) อาจจะเป็นที่รูปร่างสูงโปร่งเลยเด่น แต่เชื่อไหมว่า เราแต่งตัวธรรมดามาก มิดชิดมากกกกกกกกกกก คือกางเกงขายาว เสื้อคอกลม รองเท้าผ้าใบ สะพายกระเป๋าPoloคือแบบ
ไม่มีเลยที่เราจะใส่ โชว์วับๆแวมๆ แล้วถามหน่อยเวลาสังคมที่ลงโทษเพศหญิงว่า แต่งตัวโป๊เลยถูกข่มขืน ถูกล่วงละเมิดทางเพศ อะไรแบบนี้อะ ผู้ชายไม่ผิดเลยใช่ไหม ขนาดว่าแต่งตัวมิดชิดยังถูกแทะโลมได้แบบนี้ แล้วเราจะมั่นใจได้ยังไงในเรื่องความปลอดภัย คือเราเครียดมาก ปรึกษาเพื่อน
คือผู้หญิงอะเจอแบบนี้เยอะมาก แต่ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ได้ ต้องโดนกระทำทางวาจาแบบนี้ต่อไป กฎหมายทำอะไรกับเรื่องแบบนี้เพื่อป้องกันตัวเราได้ไหมคะอยากรู้จริงๆ
เพื่อนเราคนหนึ่งเคยโดนแบบ พี่วิน วินประจำ เลยล่ะ นางซ้อนไปทำงาน วินถามว่า อยากรู้จัก เพื่อนเรางง ตอบ คะ? เขาบอก อยากรู้จัก อยากคุย ได้ไหม
คือเพื่อนช็อคเลยแบบแทบจะกระโดดลงรถ เลยตอบไปว่า ไม่ดีกว่าค่ะ แถมยังเจอแบบ ยามเลยค่ะ รปภ. เวลาเพื่อนเดินผ่าน รปภ. แซว แบบ สาววววว สาวววว นางมาเล่าให้เราฟังว่าเคยสังเกตว่า มีคนอื่นเดินตามมา เลยแอบมองว่าอิรปภ.นั่นจะแซวไหม เพื่อนเราเคยเช็คว่ามันแซวทุกคนหรือเปล่า ปรากฏอีกคน ไม่โดน มันเลยมาตัดพ้อกับเราว่า เออ กุกะนี่ก็ไม่ได้สวยเลยนะ ทำไมถึงโดนอะไรแบบนี้ตลอด หรือจะเป็นที่นิยมของคนลักษณะนั้น (ไม่ได้อยากracistอะไรเลยนะ) แต่คือต่างคนควรต่างอยู่ และให้เกียรติมนุษย์เพศหญิงบ้างได้ป่าว แล้วยิ่งกรณีเพื่อนเรานี่ ผู้รักษาความปลอดภันเนี่ยทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัยซะเอง คือแบบนี้มันใช่เหรอ...
เลยอยากมาตั้งกระทู้ระบายและอยากแชร์เรื่องราว อยากรับรู้เรื่องราวที่คนเคยเจอประสบการณ์แบบนี้มาแชร์กันค่ะว่า มีทางออกยังไงบ้าง (คือเราอยากย้ายห้องมาก แต่ตัวอพาร์ทเม้นท์เรามันโอเค จริงๆชุมชนที่เราอยู่ เป็นบ้านคนค่อนข้างมีฐานะ แต่สว่นใหญ่จะเปิดโรงงานเล็กๆ แค่คนงานที่แถวนั้นมันไม่โอเค แต่เราก็กำลังหาอยู่เหมือนกันถ้าเจอที่ดีกว่าและรับราคาไหวคงย้าย)
เราจะแจ้งความ หรือบันทึกประจำวันไว้ได้ไหมคะ แต่เราแค่รู้สึกถูกคุกคาม ไม่ปลอดภัย
เรากลับมาบ้านต่างจังหวัด แม่เราอ่านข่าวผู้หญิงตัวคนเดียวถูกทำร้ายในห้อง ยิ่งกลัว เครียด สุขภาพจิตเสีย
เพื่อนสาวเราบอกให้ใส่คอนแท็กเลนสีขาวเดิน เวลามันมองหรือแซวจะได้ให้มันรู้ว่าเราบ้ากว่ามัน
เวลาเพื่อนพูด ให้กำลังใจมันก็ขำนะ แต่พอเจอจริงๆ เราเสียสติ เกลียด กลัว มาก : (
จะรับมือ/จัดการ กับพวกผู้ชายแปลกหน้าที่ชอบแซวและคุกคามเราด้วยคำพูดยังไง รู้สึกขยะแขยง
และรู้สึกเครียดไปจนถึงครอบครัว ยิ่งอ่านข่าวสังคมผู้หญิงตัวคนเดียวถูกละเมิดทางเพศ ทำร้ายยิ่งทำให้กลัวไปใหญ่
อยากถามเพื่อนๆ หญิง ที่อยู่ตัวคนเดียว หรือต้องใช้ชีวิตคนเดียวว่าเคยประสบปัญหาแบบนี้ไหมและจัดการยังไง
เนื่องจากเราเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว เมื่อต้นปีได้ย้ายมาทำงานอยู่ฝั่งธน ทำให้ต้องย้ายมาเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่เพื่อให้เดินทางสะดวก
ช่วงวิทยาลัยเราอยู่หอพักใกล้มหาลัยตลอดเข้าออกคณะกลับหอไม่เคยมีปัญหา มีเพื่อน แต่เมื่อทำงานต่างคนต่างแยกย้าย
ก็เลยต้องอยู่คนเดียว (เรามีแฟน แต่แฟนเราไม่ได้อยู่ใกล้ เขาทำอะไรไม่ได้ เขาเครียดมาก แต่อันนี้เราควรจะจัดการเองอยู่แล้ว)
เราเลือกอพาร์ทเม้นท์ที่โลเกชั่นค่อนข้างดี แต่งบไม่สูงเพราะเงินเดือนไม่เยอะ
จริงๆแล้วเป็นคนเลือกมากพอตัว เมื่อได้ทำเลที่ดีไม่ได้เดินเปลี่ยวแล้วก็เลยตกลงอยู่ ที่บ้านเราห่วงเรื่องความปลอดภัยไม่อยากให้เดินเข้าซอยลึก
ก็ได้ที่อยู่ที่ติดกับถนนใหญ่เดินไม่ถึงสามนาที ออกมาถนนใหญ่แล้ว แต่ที่นี่ปัญหาก็ขึ้นมา เมื่อเราพบว่า ทางเดินใหญ่จะมีร้านขายของอยู่ ซึ่งในนั้น
จะมีคนงานที่คอยยกของ แบกของ แบกข้าวสาร....บางวันถ้าเราเดินผ่านเรารู้สึกว่าเราถูกจ้องมอง ตอนแรกไม่เอะใจ หลังๆเราเริ่มรู้สึก ชัดล่ะ
มันชอบพูดแบบ สาว.... ร้องเรียกเรา โห่เรียกเราแบบพวกผู้ชายมารยาททรามข้างทางจะทำเมื่อเห็นผู้หญิง เวลาเราเดินไปขึ้นวินจะออกไปบีทีเอส
มันเดินมาจ้องเราเลย แบบยิ้ม เรียกเพื่อนมาจ้องเราแล้วก็พูดเชิงว่า นี่ไง มาแล้วๆ ซึ่งเราหน้าบูดโดยอัตโนมัติ แบบไม่ไหวล่ะ ขยะแขยง
เราทำงานเป็นขรก. เคยมีครั้งหนึ่ง เดินผ่าน ใส่ชุดขรก. มันพูดว่าแบบ โว้ย อยากเรียนหนังสือ บลาๆ เราไม่อยากฟัง ขนลุก ตอนนั้นเราชัดแล้วว่า
เราไม่ได้คิดไปเองว่ามันแซว ถ้าวันไหนไม่ได้ใส่ชุดแบบนั้น มันจะเรียกแบบ สาววววว อะไรอย่างนี้ เป็นอะไรที่เรารำคาญใจมาก
เราเลยตัดสินใจเลือกเดินทางอกไปขึ้นวินอีกทาง เลิกขึ้นวินมอไซค์วินนั้นโดยสิ้นเชิงถ้าอยู่ในช่วงเวลาที่ร้านของมันเปิด
เราเดินไปอีกทางเบี่ยงซอยเล็กๆเป็นซอกตึก ขอเรียกว่า'ซอยขี้หมา'ละกันเพราะมันเล็ก แบบไม่ถึงเมตร มีอุจจาระสุนัขประปราย แต่เพื่อจะได้โผล่ไป
อีกวินหนึ่งเพื่อเลี่ยงร้านขายของร้านนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ขอพักเรื่องซอยขี้หมา เพราะวันหนึ่ง เราไม่คิดว่าดวงเราจะซวยได้ขนาดนั้น...
เราไปทำงาน ช่วงพักเบรคเราเดินออกมาข้างนอกเพื่อจะไปเซเว่น เรากำลังจะข้ามถนน ปรากฏมีรถคันหนึ่งจอดอยู่เหมือนจะส่งของ
เราเงยหน้าไป เท่านั้นล่ะค่ะ ภาพมิวสิควิดีโอเอ็นโดรฟินฉายขึ้นมา อารมณ์แบบห่างกันเพียงเอื้อมมือแต่มันคือแสนไกลมาก แค่สองเลนถนน
หน้าที่เราเกลียดๆและขยะแขยงกำลังแบกของออกจากรถ มันยืนมองเราแบบสตั๊นไปเลยค่ะ มันจำเราได้ แบบมันยืนนิ่งมองเรานานมาก
แต่เราแสร้งเป็นมองไม่เห็น รีบข้ามไปเซเว่น กดมือถือเล่าให้แม่ฟัง สั่นไปหมด เกลียด กลัว ขยะแขยง เราขังตัวเองอยู่ในเซเว่น ประมาณเกือบยี่สิบ
นาทีได้ ไม่กล้าเดินกลับไปทางเดิมเพื่อข้ามไปที่ทำงาน ต้องไปข้ามถนนอีกที่แล้วเดินอ้อม ถ้ามันเห็นก็แล้วแต่แล้วตอนนั้นคือแบบ โมโหความบังเอิญมาก
คือช่วงเดือนกว่าที่พยายามเข้าออกกซอยขี้หมาเพื่อให้มันลืมว่าเราเคยอยู่ที่นั่นพังทะลายหมด เพราะมันมาเจอเราหน้าที่ทำงานเพราะอยู่แถบๆนั้น
เราเล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนฟัง เสียสุขภาพจิตมาก หาวิธี บ้างบอกให้เราย้ายที่พัก ซึ่งเราหาๆอยู่มาตลอดแต่ยังไม่โอเคกับสถานที่และไม่รู้ว่าสิ่งแวดล้อมแถวนั้น
จะเป็นยังไงอีก เคยอยากให้มีเพื่อนผู้ชายมาแกล้งรับส่งเราแสดงออกว่าเป็นแฟน แต่ก็ยังไม่ได้ลองทำ (แฟนเราอยู่ตปท.น่ะ) บางคนก็บอกให้เราไป
แจ้งความไว้ แต่เราไม่คิดว่ามันจะแจ้งความได้? เพราะมันไม่มีหลักฐานอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันเอาผิดได้ว่ามันปองร้ายอะไรเรา บางคนบอกให้เราไปบอก
เจ้าของร้านที่มันทำงานแต่เขาก็ไม่รู้ว่าเจ้าของร้านมันจะมาแนวไหน ถือหางลูกน้อง จะเป็นเราที่ซวย เราก็เลยได้แต่เลี่ยงเอาเข้าออกซอยขี้หมาแทน
ทีนี้มาที่ซอยขี้หมา มันปรกติมาตลอด แต่ให้พูดก็บอกตามตรงว่ามันไม่ใช่ที่น่าเดินสักเท่าไหร่ เพราะมันเป็นลักษณะชุมชนแออัด มีโรงงานเล็กๆ
ผู้ชายเยอะ บางครั้งตอนเย็นๆเรากลับมาจากที่ทำงานแล้วเดินเข้าซอยนั้นก็จะมีกลุ่มคนนั่งจับกลุ่มกินเหล้า จนเมื่อวันก่อนที่ผ่านมาที่เราจะรีบออกมาข้างนอกเพราะมีนัด กลัวฝนตกก็รีบแต่งตัวออกมา ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ร้านอิโรคจิต no.1 เปิดอยู่เราเลยเลือกไปเดินทางซอยขี้หมาเพื่อไปอีกวิน
ปรากฏว่าเจอ แจ็คพอต ค่ะ เหมือนพวกชายฉกรรจ์ในโรงงานกำลังจะเลิกงานหรืออะไรก็แล้วแต่ ประมาณเกือบสิบคน กำลังยืนจับกลุ่มสูบบุหรี่อยู่
พอเราเดินเข้าไปในถนนนั้น ทุกคนจ้องมาที่เรา แล้วที่คุยกันเสียงดังๆอยู่ หยุดเงียบ มองมา บางคนยิ้มแบบ เข้าใจไหม เข้าใจความรู้สึกเราไหม
เหมือนมีสัตว์อะไรเป็นกลุ่มแล้วมองเห็นเหยื่อ... เราขนลุก เดาว่ามันต้องมองเราแน่ๆเพราะในซอยมันไม่มีคนมีเราคนเดียวเดินมา จะเดินกลับก็แบบ..โอ๊ย!
พอเราเดินผ่านมัน มีคนในกลุ่มพูดอะไรไม่รู้ขึ้นมา แล้วไอ้คนเพื่อนก็พูดสมทบขำๆว่า 'เดี๋ยวแฟนเขาก็มาต่อยหรอก ฮ่าๆ" อะไรแบบนี้
เราแบบสติหลุด ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราไม่รู้หรอกนะว่าคนอื่นคิดไง แต่สำหรับเราตัวผู้หญิงคนเดียวมันอันตราย รู้สึกแล้วจะอยู่ปลอดภัยได้ยังไง
ก่อนอื่นบอกเลยว่าเราไม่ใช่ผู้หญิงหน้าตาดี เป็นผู้หญิงปกติทั่วไป ไม่ใช่คนแต่งตัวจัดแต่งหน้าจัด ไม่คิดว่าตัวเองสวยจนคนอื่นต้องมอง ตอนเด็กๆยังถูกล้อด้วยซ้ำว่าอีดำ ไม่มีผู้ชายมาชอบ เราเลยไม่เคยเอะใจเรื่องจะโดนผู้ชายมอง (เพราะเราไม่ชอบให้ผู้ชายมายุ่งอยู่แล้ว) อาจจะเป็นที่รูปร่างสูงโปร่งเลยเด่น แต่เชื่อไหมว่า เราแต่งตัวธรรมดามาก มิดชิดมากกกกกกกกกกก คือกางเกงขายาว เสื้อคอกลม รองเท้าผ้าใบ สะพายกระเป๋าPoloคือแบบ
ไม่มีเลยที่เราจะใส่ โชว์วับๆแวมๆ แล้วถามหน่อยเวลาสังคมที่ลงโทษเพศหญิงว่า แต่งตัวโป๊เลยถูกข่มขืน ถูกล่วงละเมิดทางเพศ อะไรแบบนี้อะ ผู้ชายไม่ผิดเลยใช่ไหม ขนาดว่าแต่งตัวมิดชิดยังถูกแทะโลมได้แบบนี้ แล้วเราจะมั่นใจได้ยังไงในเรื่องความปลอดภัย คือเราเครียดมาก ปรึกษาเพื่อน
คือผู้หญิงอะเจอแบบนี้เยอะมาก แต่ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ได้ ต้องโดนกระทำทางวาจาแบบนี้ต่อไป กฎหมายทำอะไรกับเรื่องแบบนี้เพื่อป้องกันตัวเราได้ไหมคะอยากรู้จริงๆ
เพื่อนเราคนหนึ่งเคยโดนแบบ พี่วิน วินประจำ เลยล่ะ นางซ้อนไปทำงาน วินถามว่า อยากรู้จัก เพื่อนเรางง ตอบ คะ? เขาบอก อยากรู้จัก อยากคุย ได้ไหม
คือเพื่อนช็อคเลยแบบแทบจะกระโดดลงรถ เลยตอบไปว่า ไม่ดีกว่าค่ะ แถมยังเจอแบบ ยามเลยค่ะ รปภ. เวลาเพื่อนเดินผ่าน รปภ. แซว แบบ สาววววว สาวววว นางมาเล่าให้เราฟังว่าเคยสังเกตว่า มีคนอื่นเดินตามมา เลยแอบมองว่าอิรปภ.นั่นจะแซวไหม เพื่อนเราเคยเช็คว่ามันแซวทุกคนหรือเปล่า ปรากฏอีกคน ไม่โดน มันเลยมาตัดพ้อกับเราว่า เออ กุกะนี่ก็ไม่ได้สวยเลยนะ ทำไมถึงโดนอะไรแบบนี้ตลอด หรือจะเป็นที่นิยมของคนลักษณะนั้น (ไม่ได้อยากracistอะไรเลยนะ) แต่คือต่างคนควรต่างอยู่ และให้เกียรติมนุษย์เพศหญิงบ้างได้ป่าว แล้วยิ่งกรณีเพื่อนเรานี่ ผู้รักษาความปลอดภันเนี่ยทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัยซะเอง คือแบบนี้มันใช่เหรอ...
เลยอยากมาตั้งกระทู้ระบายและอยากแชร์เรื่องราว อยากรับรู้เรื่องราวที่คนเคยเจอประสบการณ์แบบนี้มาแชร์กันค่ะว่า มีทางออกยังไงบ้าง (คือเราอยากย้ายห้องมาก แต่ตัวอพาร์ทเม้นท์เรามันโอเค จริงๆชุมชนที่เราอยู่ เป็นบ้านคนค่อนข้างมีฐานะ แต่สว่นใหญ่จะเปิดโรงงานเล็กๆ แค่คนงานที่แถวนั้นมันไม่โอเค แต่เราก็กำลังหาอยู่เหมือนกันถ้าเจอที่ดีกว่าและรับราคาไหวคงย้าย)
เราจะแจ้งความ หรือบันทึกประจำวันไว้ได้ไหมคะ แต่เราแค่รู้สึกถูกคุกคาม ไม่ปลอดภัย
เรากลับมาบ้านต่างจังหวัด แม่เราอ่านข่าวผู้หญิงตัวคนเดียวถูกทำร้ายในห้อง ยิ่งกลัว เครียด สุขภาพจิตเสีย
เพื่อนสาวเราบอกให้ใส่คอนแท็กเลนสีขาวเดิน เวลามันมองหรือแซวจะได้ให้มันรู้ว่าเราบ้ากว่ามัน
เวลาเพื่อนพูด ให้กำลังใจมันก็ขำนะ แต่พอเจอจริงๆ เราเสียสติ เกลียด กลัว มาก : (