บางทีก็แอบอิจฉาหลายคนที่แชร์เรื่องราวความรักหวานมุ้งมิ้ง ซึ่งมันไม่ใช่เราเลย เรื่องราวของเราเป็นเรื่องรักไปนกไป ไม่มีหรอกคำว่าสมหวัง คำว่าไม่แห้ว ไม่อกหัก ไม่โดนเท ไม่โดนทิ้ง ก็นกแบบนี้ตลอดคะ ถามว่าทั้งชีวิตเรามีผู้ชายเข้ามาบ้างมั้ย มีคะ เยอะด้วย แต่เชื่อมั้ย เราไม่เคยมีแฟนกะเค้าเลยสักคน เราเลยอยากเล่าเรื่องของเราให้คนอื่นฟังบ้างคะ เหมือนได้ระบายสิ่งที่อัดอั้นมานาน
ขอแนะนำตัวหน่อย เราชื่อจิ๊บคะ ตั้งสเปคผู้ชายไว้ 3 ข้อ คือ สูง เข้ม แก่กว่าเรา จบ! แต่เรามักเจอคนที่เราชอบ แต่เค้าก็ไม่ชอบเรา ส่วนคนที่ชอบเรา เราก็ไม่ชอบเค้าคะ โทษใครได้ล่ะ เอาที่สบายใจละกัน
เข้าเรื่องเลยนะคะ ขอย้อนไปเมื่อสมัยเด็กๆเลยนะคะ ตอนนั้นอยู่ป.5 จำได้ว่ามีการแข่งกีฬาระหว่างโรงเรียนภายในอำเภอคะ ด้วยความสามารถส่วนตัวของเราคะ ได้รับหน้าที่เป็นกองเชียร์หรือสแตนคะ ทุกวันที่มีการแข่งขันทำได้แค่ร้องเพลงกับปรบมือคะ ดูภาคภูมิใจมาก 55 แต่เชื่อมั้ยคะ หลังจบการแข่งขัน เพื่อนเราที่เป็นเชียร์หลีดเดอร์เดินมาบอกว่ามีผู้ชายต่างโรงเรียนที่เป็นหลีดเดอร์แอบชอบเราคะ ชื่อบอลละกัน เรานิแบบ หือมีงี้ด้วยหรอ เห็นเราตอนไหนว่ะ นี่เราโดดเด็นขนาดนั้นเชียว 55 แต่ด้วยความเป็นเด็กอ่ะนะ ไม่ได้สนใจอะไรคะ รู้แล้วก็จบคะ! เห็นมั้ยคะ แค่จุดเริ่มต้นก็ไปไหนไม่ได้แล้ว
จนกระทั่งเวลาผ่านไป ขึ้นป.6 แล้วคะ ช่วงเวลานี้ละคะ หัวกะไดไม่แห้งเลย เพื่อนร่วมห้องเราเองนี่แหละคะ ชื่อโจละกัน โดนล้อทุกวันว่าเป็นแฟนกัน ไอ่เราก็โฮะ! ไอเด็กพวกนี้นี่ วันๆไม่ทำไรคิดแต่เรื่องพวกนี้ ไม่ยุ่งคะคิดว่าตัวเองยังไม่สมควรคิดเรื่องแบบนี้ รอโตก่อนละกัน แต่ถือได้ว่าช่วงเวลานั้น เป็นคู่จิ้นของห้องได้เลยคะ นี่แค่คนแรกของปีคะ มีอีกจำได้ว่าตาที่อยู่ข้างบ้านย่าเราเสียคะ เค้าเป็นญาติฝั่งพ่อคะ เราเลยไปร่วมงานศพด้วย และได้รู้จักกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน ชื่อป้องละกันคะ เป็นเด็กผู้ชายตัวสูงขาว รู้จักกันเพราะไม่มีไรทำกันคะ เลยช่วยกันสอนหนังสือ ติวเรื่องเรียนกันว่ามีเรื่องไรไม่เข้าใจ หรืออยู่ต่างโรงเรียนกันคุณครูสอนเหมือนกันมั้ยหน้อ? ปั้งเข้าไง ตกหลุมรักเราเฉย ให้พี่ชายเราที่เป็นญาติมาบอกชอบเราคะ เอ้าแล้วไงทำตัวไม่ถูกเลยคะ แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่เจอเค้าอีกเลยคะ
มาต่อที่โจคะ ไอนี่ก็จากเป็นแค่คู่จิ้น เคลิ้มมาชอบเราจริงคะ ครั้งหนึ่งโจมีแข่งฟุตบอลคะ โจก็มาบอกให้เราไปเชียร์ด้วยนะ แต่ร้ายคะ เราก็บอกว่าไม่ 55 แต่วันแข่งจริงเราก็ไปเชียร์คะ โบกมือให้เราใหญ่เลย มีแตะเข้าประตูด้วย เราก็เชียร์เต็มที่คะ สแตนเก่านะอย่าลืม แต่ผลสกอร์ คือ 2-1 แพ้คะ หน้าโจนี่จ่อยเลย ก็มีปลอบมันนะว่าไม่เป็นไร ครั้งหน้าเอาใหม่ มีหนักไปกว่านั้นคะ จำได้ว่าวาเลนไทน์ปีนั้น โจซื้อดอกกุหลาบสีชมพูมาให้เรา เราก็รับมานะ แล้วเสียบไว้ในแจกันบนโต๊ะรับเก็บเงินแม่เราคะ คือบ้านเราเป็นร้านขายของชำคะ แต่ไม่ได้สนใจไรมาก มืดกลับมาดูอีกที กุหลาบหายคะ เลยถามแม่ว่ามีใครเอาไปอ่ะป่าว? แม่ตอบชัดมากคะ ว่าขายไปแล้ว อ้าว!ดูแม่เราสิ ไม่ถามไถ่สุขภาพลูกสักคำ แถมบอกว่าลูกค้าบอกชอบ ดอกมันใหญ่กว่าดอกอื่นที่ขายในร้าน ก็ไม่ดูเลยเนอะว่าใช่ดอกที่แม่ขายรึป่าว? เฮ้อออ แม่ช้านนน ใกล้จบป.6 แล้วคะ ประเพณีคือต้องไปเข้าค่ายลูกเสือเนตรนารี โรงเรียนจัดเข้าค่ายที่สวนสยามคะ ในค่ายมีหลายโรงเรียนที่เข้าร่วมกันคะ มีวันหนึ่งคุณครูปล่อยให้ไปเล่นเครื่องเล่นและพักผ่อนตามอัธยาศัย ระหว่างทางกลับที่พักพร้อมกับเพื่อนๆ มีคนเรียกเราคะ เธอๆคนที่ใส่เสื้อสีชมพูนะ เราก็มองเสื้อตัวเอง เอ๊!ใช่เรารึป่าวนะ เลยหันไปดูคะ มีเด็กผู้หญิงสองคนเดินตามมาคะ แล้วบอกเราว่าคุณครูให้ถ่ายรูปเพื่อนต่างโรงเรียนเก็บไว้คะ เราก็คิดในใจทำไมไม่ถ่ายเพื่อนคนอื่นหว้า มีตั้งหลายคน ทำไมต้องเรา ก็ไม่ปฏิเสธคะ ยิ้มหวานให้ 1 2 ซั่ม แชะ!! ก่อนนอนคะเพื่อนเรามาบอกว่า เมื่อตอนเย็นแอบได้ยินเด็กต่างโรงเรียนพูดว่าได้รูปมาแล้ว และมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดว่าพรุ่งนี้ถ่ายให้ใหม่นะ คือประมาณว่ามีเด็กผู้ชายแอบชอบเราคะ เลยให้เพื่อนผู้หญิงมาขอถ่ายรูปเราเอาไปให้เค้า ตามคาดคะวันต่อมาเด็กสาวสองคนมาอีกแล้ว ขอถ่ายรูปเราอีก บอกว่าคุณครูให้ถ่ายอย่างน้อยสองรูปคะ ดูมันโกหก ครั้งนี้เราไม่เล่นด้วยคะ เดินหนีแบบไร้มารยาทมากอ่ะ แล้วเราก็เรียนจบชั้นประถมอย่างบริบูรณ์
ผู้หญิงธรรมดากับ..'รักร้อยยก นกร้อยครั้ง'..ที่ไม่ธรรมดา
ขอแนะนำตัวหน่อย เราชื่อจิ๊บคะ ตั้งสเปคผู้ชายไว้ 3 ข้อ คือ สูง เข้ม แก่กว่าเรา จบ! แต่เรามักเจอคนที่เราชอบ แต่เค้าก็ไม่ชอบเรา ส่วนคนที่ชอบเรา เราก็ไม่ชอบเค้าคะ โทษใครได้ล่ะ เอาที่สบายใจละกัน
เข้าเรื่องเลยนะคะ ขอย้อนไปเมื่อสมัยเด็กๆเลยนะคะ ตอนนั้นอยู่ป.5 จำได้ว่ามีการแข่งกีฬาระหว่างโรงเรียนภายในอำเภอคะ ด้วยความสามารถส่วนตัวของเราคะ ได้รับหน้าที่เป็นกองเชียร์หรือสแตนคะ ทุกวันที่มีการแข่งขันทำได้แค่ร้องเพลงกับปรบมือคะ ดูภาคภูมิใจมาก 55 แต่เชื่อมั้ยคะ หลังจบการแข่งขัน เพื่อนเราที่เป็นเชียร์หลีดเดอร์เดินมาบอกว่ามีผู้ชายต่างโรงเรียนที่เป็นหลีดเดอร์แอบชอบเราคะ ชื่อบอลละกัน เรานิแบบ หือมีงี้ด้วยหรอ เห็นเราตอนไหนว่ะ นี่เราโดดเด็นขนาดนั้นเชียว 55 แต่ด้วยความเป็นเด็กอ่ะนะ ไม่ได้สนใจอะไรคะ รู้แล้วก็จบคะ! เห็นมั้ยคะ แค่จุดเริ่มต้นก็ไปไหนไม่ได้แล้ว
จนกระทั่งเวลาผ่านไป ขึ้นป.6 แล้วคะ ช่วงเวลานี้ละคะ หัวกะไดไม่แห้งเลย เพื่อนร่วมห้องเราเองนี่แหละคะ ชื่อโจละกัน โดนล้อทุกวันว่าเป็นแฟนกัน ไอ่เราก็โฮะ! ไอเด็กพวกนี้นี่ วันๆไม่ทำไรคิดแต่เรื่องพวกนี้ ไม่ยุ่งคะคิดว่าตัวเองยังไม่สมควรคิดเรื่องแบบนี้ รอโตก่อนละกัน แต่ถือได้ว่าช่วงเวลานั้น เป็นคู่จิ้นของห้องได้เลยคะ นี่แค่คนแรกของปีคะ มีอีกจำได้ว่าตาที่อยู่ข้างบ้านย่าเราเสียคะ เค้าเป็นญาติฝั่งพ่อคะ เราเลยไปร่วมงานศพด้วย และได้รู้จักกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน ชื่อป้องละกันคะ เป็นเด็กผู้ชายตัวสูงขาว รู้จักกันเพราะไม่มีไรทำกันคะ เลยช่วยกันสอนหนังสือ ติวเรื่องเรียนกันว่ามีเรื่องไรไม่เข้าใจ หรืออยู่ต่างโรงเรียนกันคุณครูสอนเหมือนกันมั้ยหน้อ? ปั้งเข้าไง ตกหลุมรักเราเฉย ให้พี่ชายเราที่เป็นญาติมาบอกชอบเราคะ เอ้าแล้วไงทำตัวไม่ถูกเลยคะ แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่เจอเค้าอีกเลยคะ
มาต่อที่โจคะ ไอนี่ก็จากเป็นแค่คู่จิ้น เคลิ้มมาชอบเราจริงคะ ครั้งหนึ่งโจมีแข่งฟุตบอลคะ โจก็มาบอกให้เราไปเชียร์ด้วยนะ แต่ร้ายคะ เราก็บอกว่าไม่ 55 แต่วันแข่งจริงเราก็ไปเชียร์คะ โบกมือให้เราใหญ่เลย มีแตะเข้าประตูด้วย เราก็เชียร์เต็มที่คะ สแตนเก่านะอย่าลืม แต่ผลสกอร์ คือ 2-1 แพ้คะ หน้าโจนี่จ่อยเลย ก็มีปลอบมันนะว่าไม่เป็นไร ครั้งหน้าเอาใหม่ มีหนักไปกว่านั้นคะ จำได้ว่าวาเลนไทน์ปีนั้น โจซื้อดอกกุหลาบสีชมพูมาให้เรา เราก็รับมานะ แล้วเสียบไว้ในแจกันบนโต๊ะรับเก็บเงินแม่เราคะ คือบ้านเราเป็นร้านขายของชำคะ แต่ไม่ได้สนใจไรมาก มืดกลับมาดูอีกที กุหลาบหายคะ เลยถามแม่ว่ามีใครเอาไปอ่ะป่าว? แม่ตอบชัดมากคะ ว่าขายไปแล้ว อ้าว!ดูแม่เราสิ ไม่ถามไถ่สุขภาพลูกสักคำ แถมบอกว่าลูกค้าบอกชอบ ดอกมันใหญ่กว่าดอกอื่นที่ขายในร้าน ก็ไม่ดูเลยเนอะว่าใช่ดอกที่แม่ขายรึป่าว? เฮ้อออ แม่ช้านนน ใกล้จบป.6 แล้วคะ ประเพณีคือต้องไปเข้าค่ายลูกเสือเนตรนารี โรงเรียนจัดเข้าค่ายที่สวนสยามคะ ในค่ายมีหลายโรงเรียนที่เข้าร่วมกันคะ มีวันหนึ่งคุณครูปล่อยให้ไปเล่นเครื่องเล่นและพักผ่อนตามอัธยาศัย ระหว่างทางกลับที่พักพร้อมกับเพื่อนๆ มีคนเรียกเราคะ เธอๆคนที่ใส่เสื้อสีชมพูนะ เราก็มองเสื้อตัวเอง เอ๊!ใช่เรารึป่าวนะ เลยหันไปดูคะ มีเด็กผู้หญิงสองคนเดินตามมาคะ แล้วบอกเราว่าคุณครูให้ถ่ายรูปเพื่อนต่างโรงเรียนเก็บไว้คะ เราก็คิดในใจทำไมไม่ถ่ายเพื่อนคนอื่นหว้า มีตั้งหลายคน ทำไมต้องเรา ก็ไม่ปฏิเสธคะ ยิ้มหวานให้ 1 2 ซั่ม แชะ!! ก่อนนอนคะเพื่อนเรามาบอกว่า เมื่อตอนเย็นแอบได้ยินเด็กต่างโรงเรียนพูดว่าได้รูปมาแล้ว และมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดว่าพรุ่งนี้ถ่ายให้ใหม่นะ คือประมาณว่ามีเด็กผู้ชายแอบชอบเราคะ เลยให้เพื่อนผู้หญิงมาขอถ่ายรูปเราเอาไปให้เค้า ตามคาดคะวันต่อมาเด็กสาวสองคนมาอีกแล้ว ขอถ่ายรูปเราอีก บอกว่าคุณครูให้ถ่ายอย่างน้อยสองรูปคะ ดูมันโกหก ครั้งนี้เราไม่เล่นด้วยคะ เดินหนีแบบไร้มารยาทมากอ่ะ แล้วเราก็เรียนจบชั้นประถมอย่างบริบูรณ์