ทำไม คนเรา ถึงมีอะไรที่แตกต่างกันได้มากขนาดนี้ ช่องว่างระหว่างคนคนหนึ่ง มันกลับเป็นช่องว่างที่ใหญ่มาก เราไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องดีหรือเปล่าที่คนเรา ถึงมีช่องว่างที่ต่างกัน หรือเพราะเขาทำตัวเขาเอง
คนหนึ่งกินข้าวได้ทุกมื้อ(เหลือกินอีกต่างหาก)ได้อย่างอิ่มท้องทุกมื้อ
อีกคนแค่จะกินข้าวสักมื้อยังถือว่ายาก แต่หากมีกินสักมื้อมันจะเป็นมื้อที่แสนที่จะวิเศษ
ทำไมกันละ ช่องว่างนี้ถึงแตกต่างกัน?
มันคือเรื่องของเงินทอง? เรื่องนี้เราก็ไม่รู้เราแค่อยากถาม
แล้วจะมีเงินก็ต้องทำงาน?
จะมีงานทำดีๆ ต้องมีความรู้?
มีความรู้ก็ต้องรู้จักเรียน?
แล้วถ้าไม่ได้เรียนละ ?
ทำไมถึงไม่ได้เรียน?? นั้นคือคำถามแรก
วันนี้เราเห็นคนแก่แต่ละคนที่ต้องเลี้ยงหลานของตน จนต้องพยายามทำงานอย่างหนัก เพื่อเลี้ยงหลานทั้งที่เขาก็เหนื่อยมามากพอแล้ว
แต่ลูกๆที่เขารักกลับยังทำแบบนี้กับเขาอีก คนเราเป็นอะไรไปกันหมด ที่ต้องเลี้ยง ที่เราเคยเห็น (แต่เราไม่ได้เหมารวม เรารู้ว่าโลกนี้มันกว้าง)
คือการที่ พ่อแม่เด็กเลิกกัน ตอนแรก ก็รักกันดี แต่งงานกัน มีลูก แล้วพอมีลูกได้ไม่กี่ปี ก็เลิกกัน เข้ากันไม่ได้เหรอ หรือ อีกคนเลวเกิน รับไม่ไหว
แล้วไอ้ตอนทำอะ ไม่ดูกันให้ดี ไม่เคยคิดถึงเด็กที่เกิดมา ในภาวะแบบนี้ พ่อแม่ไม่ได้ให้ความอบอุ่นแก่เขาเลย คิดว่าเขาอยากเกิดขึ้นมาอย่างงันเหรอ พอเกิดมาก็ต้องมีปม บางคนไปอยู่กับแม่ แม่ก็ได้แต่ด่าพ่อว่า เลว แล้วก็มาใส่ที่เด็ก โดยคิดว่าเด็กเป็นที่ระบายอารมณ์
ไปอยู่กับพ่อ ก็ต้องไปเจอกับแม่เลี้ยง แบบนี้ช่วยกรุณาคิดถึงเด็กที่เกิดมาด้วยเถอะ ว่าเขาอยากเกิดมามั้ย ไม่คิดว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิตได้ ก็ช่วยกรุณาคิดกับสิ่งที่ทำลงไปด้วย
เราเห็นเพื่อนเราหลายคนเกิดปัญหานี้ มันก็ชอบคิดสั้นๆจนเกิดเหตุที่ไม่คาดคิดตลอดและบ่อยมาก
ไหนจะพี่ที่รู้จัก ก็เกิดปัญหานี้แม่เอาไปเลี้ยงกับญาติตัวเอง แล้วยิ่งไปอยู่กับญาติตัวเองด้วย เขารับเลี้ยงก็จริง แต่เขาก็ยังนินทาอยู่ตลอดและไม่เคยจะพูดตรงๆแม้จะเป็นญาติกัน พี่คนนั้นก็หนักใจ แต่ก็ไม่สามารถพุดกับใครได้ เพราะ เขาไม่ได้อยู่กับพ่อแม่
ไหนจะลูกพี่ลูกน้องเรา ที่ไม่มี แม่ดูแล ส่วนพ่อก็กินแต่เหล้า จนสุดท้ายก็ สายเกินไปที่จะเหยียวยาเพราะ ก็ท้องไปแล้ว เพราะบ้านไม่มีคนอยู่เลยเลยอยู่คนเดียวตลอด
แต่บางครั้ง เราก็เข้าใจว่ามันเกิดที่ตัวของเด็กเองอาจไม่เกี่ยวกับปัจจัยที่เราบอกไป แต่ ที่แปลกใจคือ ทำไมลูกๆของคนแก่ที่อายุก็เลยเลข
60 ต้องเอาหลานมาให้เขาเลี้ยงอีก ไม่เข้าใจ
คำถาม 1.ช่องว่างนี้ เราไม่สามารถที่จะแก้ไขมันได้เลยเหรอ ทุกวันเราเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็นึกแล้วเอามาเปรียบกันเสมอว่า เราไม่สามารถทำให้มันกใกล้เคียงกันได้เลยจริงๆเหรอ
2.ปัญหาที่คนแก่ต้องเลี้ยงหลานของเขา มันจะมีทางเปลี่ยนทัศนะคติที่ของลูกๆเขาให้ไม่ต้องเอาหลานไปให้พวกเขาเลี้ยงได้มั้ย?
ช่องว่างของคนเรา และ ปัญหาคนแก่ต้องเลี้ยงหลาน มันแก้ได้มั้ย?
คนหนึ่งกินข้าวได้ทุกมื้อ(เหลือกินอีกต่างหาก)ได้อย่างอิ่มท้องทุกมื้อ
อีกคนแค่จะกินข้าวสักมื้อยังถือว่ายาก แต่หากมีกินสักมื้อมันจะเป็นมื้อที่แสนที่จะวิเศษ
ทำไมกันละ ช่องว่างนี้ถึงแตกต่างกัน?
มันคือเรื่องของเงินทอง? เรื่องนี้เราก็ไม่รู้เราแค่อยากถาม
แล้วจะมีเงินก็ต้องทำงาน?
จะมีงานทำดีๆ ต้องมีความรู้?
มีความรู้ก็ต้องรู้จักเรียน?
แล้วถ้าไม่ได้เรียนละ ?
ทำไมถึงไม่ได้เรียน?? นั้นคือคำถามแรก
วันนี้เราเห็นคนแก่แต่ละคนที่ต้องเลี้ยงหลานของตน จนต้องพยายามทำงานอย่างหนัก เพื่อเลี้ยงหลานทั้งที่เขาก็เหนื่อยมามากพอแล้ว
แต่ลูกๆที่เขารักกลับยังทำแบบนี้กับเขาอีก คนเราเป็นอะไรไปกันหมด ที่ต้องเลี้ยง ที่เราเคยเห็น (แต่เราไม่ได้เหมารวม เรารู้ว่าโลกนี้มันกว้าง)
คือการที่ พ่อแม่เด็กเลิกกัน ตอนแรก ก็รักกันดี แต่งงานกัน มีลูก แล้วพอมีลูกได้ไม่กี่ปี ก็เลิกกัน เข้ากันไม่ได้เหรอ หรือ อีกคนเลวเกิน รับไม่ไหว
แล้วไอ้ตอนทำอะ ไม่ดูกันให้ดี ไม่เคยคิดถึงเด็กที่เกิดมา ในภาวะแบบนี้ พ่อแม่ไม่ได้ให้ความอบอุ่นแก่เขาเลย คิดว่าเขาอยากเกิดขึ้นมาอย่างงันเหรอ พอเกิดมาก็ต้องมีปม บางคนไปอยู่กับแม่ แม่ก็ได้แต่ด่าพ่อว่า เลว แล้วก็มาใส่ที่เด็ก โดยคิดว่าเด็กเป็นที่ระบายอารมณ์
ไปอยู่กับพ่อ ก็ต้องไปเจอกับแม่เลี้ยง แบบนี้ช่วยกรุณาคิดถึงเด็กที่เกิดมาด้วยเถอะ ว่าเขาอยากเกิดมามั้ย ไม่คิดว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิตได้ ก็ช่วยกรุณาคิดกับสิ่งที่ทำลงไปด้วย
เราเห็นเพื่อนเราหลายคนเกิดปัญหานี้ มันก็ชอบคิดสั้นๆจนเกิดเหตุที่ไม่คาดคิดตลอดและบ่อยมาก
ไหนจะพี่ที่รู้จัก ก็เกิดปัญหานี้แม่เอาไปเลี้ยงกับญาติตัวเอง แล้วยิ่งไปอยู่กับญาติตัวเองด้วย เขารับเลี้ยงก็จริง แต่เขาก็ยังนินทาอยู่ตลอดและไม่เคยจะพูดตรงๆแม้จะเป็นญาติกัน พี่คนนั้นก็หนักใจ แต่ก็ไม่สามารถพุดกับใครได้ เพราะ เขาไม่ได้อยู่กับพ่อแม่
ไหนจะลูกพี่ลูกน้องเรา ที่ไม่มี แม่ดูแล ส่วนพ่อก็กินแต่เหล้า จนสุดท้ายก็ สายเกินไปที่จะเหยียวยาเพราะ ก็ท้องไปแล้ว เพราะบ้านไม่มีคนอยู่เลยเลยอยู่คนเดียวตลอด
แต่บางครั้ง เราก็เข้าใจว่ามันเกิดที่ตัวของเด็กเองอาจไม่เกี่ยวกับปัจจัยที่เราบอกไป แต่ ที่แปลกใจคือ ทำไมลูกๆของคนแก่ที่อายุก็เลยเลข
60 ต้องเอาหลานมาให้เขาเลี้ยงอีก ไม่เข้าใจ
คำถาม 1.ช่องว่างนี้ เราไม่สามารถที่จะแก้ไขมันได้เลยเหรอ ทุกวันเราเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็นึกแล้วเอามาเปรียบกันเสมอว่า เราไม่สามารถทำให้มันกใกล้เคียงกันได้เลยจริงๆเหรอ
2.ปัญหาที่คนแก่ต้องเลี้ยงหลานของเขา มันจะมีทางเปลี่ยนทัศนะคติที่ของลูกๆเขาให้ไม่ต้องเอาหลานไปให้พวกเขาเลี้ยงได้มั้ย?