"แรงตะวัน" : ไม่เจอละครสนุกมากๆแบบนี้มานาน (ก่อนหน้าไม่เคยคิดจะติดตามละครเรื่องนี้มาก่อนเลย)

---

                     
                     เขา….สุริเยนทร์ ผู้เป็นเสมือนดั่งดวงอาทิตย์ที่พร้อมแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่ใกล้ แต่ก็คอยให้แสงสว่างกับคนรอบข้างที่เป็นเหมือนดาวบริวาร  โดดเด่นแต่ทว่าโดดเดี่ยว ด้วยความเป็นเจ้าพ่อแห่งไร่ภูทับดาวผู้ที่ใครๆก็ต้องยำเกรง ภายนอกที่ดูลึกลับ จากเสียงเซงแซ่ว่าเขาเป็นผู้มีอิทธิพลเถื่อนที่คอยทำตัวอยู่เหนือกฎหมาย แต่แท้จริงแล้วภายในยิ่งซับซ้อน ด้วยเงื่อนปมในจิตใจจากวัยเด็กที่โหดร้ายจนยากจะลืมเลือนที่คอยบ่มจนมาเป็นเขาในวันนี้

                     แต่เธอ…..  ทานตะวัน ผู้เหมือนเกิดมาเพื่อต้านทานเขาตั้งแต่ชื่อ หญิงสาวที่พร้อมจะหันหน้าเข้าท้าดวงอาทิตย์อย่างไม่ยำเกรงไม่ว่าเจ้าพ่ออย่างเขาจะมาไม้ไหน แต่ในอีกด้าน เธอก็เป็นดั่งดอกไม้สีสวยที่มอบความสดใสให้ผู้พบเห็น

                ราวกับว่าจะแพ้ทาง…เมื่อดอกไม้ที่แสนบอบบางจะมาหลอมละลายถึงใจกลางดวงตะวันที่ร้อนแรงอย่างเขา

                       (จะทำได้ไหม ทำได้รึเปล่า 5555 คงต้องติดตามตอนต่อไปกับ แรงตะวัน ทุกวันพุธ-พฤหัส ช่อง 3 นะคะ)



                  ฉายมา 5 ตอนแล้ว ดิชั้นอยากตั้งกระทู้นี้มาเพื่อชื่นชมละครเรื่องนี้ (ไม่เน้นรูปนะคะ)
จริงๆแล้วดิชั้นไม่ชอบละครแนวใช้ความรุนแรงกับเด็กและสตรี เอ๊ะอะตวาด เอ๊ะอะใช้กำลัง ตอนแรกก็ตามดูกระทู้แบบเรื่อยๆว่าฟีดแบ็กดีมั้ยเห็นเรื่องนี้ไม่ค่อยมีโปรโมต แต่ไม่รู้ทำไมพอได้ดู ยิ่งดูยิ่ง ยิ่งชอบ (มีเก็บเอาไปฝันด้วย 555 )
โดยมีจุดเริ่มต้นมากจาก เห็นกระทู้ในชื่อหัวข้อว่า





หืมมมม ประโยคนั้นว่าพีคแล้ว ยังเจอประโยค ปล้ำชั้นสิ ปล้ำชั้น จากปากนางเอก
ซึ่งสุดท้าย คือหยุดก่อน แต่ทำไมเขาฟาดฟันกันด้วยคำพูดคำต่อคำจิกกัดบาดลึกจิตใจ ถึงพริกถึงขิงขนาดนี้ ละครเถื่อนสมคำล่ำลือจริงๆ ดิ้นเป็นดิ้น  พระเอกก็โกรธหน้าเสียงมือไม้ไปหมด นางเอกก็ร้องไห้แบบคนที่สู้ แต่ลึกๆในใจก็กลัว
  
        ทำไม….ทำไม รู้สึกทำไมมันน่าติดตามแบบนี้ เราเป็นโรคจิตรึเปล่า555 (เสียจริตมาดนิ่งที่รักษาไว้มานาน) อยากรู้ว่าตกลงมันเป็นมายังไง
หายใจเข้าออกสองสามที หลังจากนั้นก็เปิดดูคลิปฉากอื่นๆ ลามไปลามมา ฟาดเข้าไปทุกอีพี


ในด้านความเถื่อน

ถ้าเป็นเรื่องแมนๆแบบเจ้าพ่อ ก็ซัดกันเต็มๆยิงกันจะๆ
ส่วนกับนางเอก พระเอกก็ ลาก ฉุด ดึง อุ้ม กอด ทุ่ม กด ยื้อ บีบ ตะคอก ขู่ แกล้ง ปล้ำ โยน
นางเอกก็ทุบ ดิ้น วิ่ง สลัด หนี ด่า เราจะไม่เจอความทะนุถนอมปราณีใดๆ

พระเอกตะคอกมา นางเอกขึ้นเสียงกลับ พระเอกเดินรุกเข้ามา นางเอกเอาแจกันฟาด
พระเอกนั่งในรถต่อรองกับพระนางที่มายืนคุย กำลังปิดกระจกหนีนางเอกเอามือยันไว้จ้า  นางเอกพูดมากโวยวายก็โดนอุ้มเอาไปเก็บ






           ดูไปก็ ร้องโอย โอยไปด้วย
           อะไรมันจะสมจริงขนาดนั้น ดูไปผวาตาม (มีคนตั้งกระทู้ด้วยว่าดูละครไปรู้สึกกลัวไป) พระเอกจะมาไม้ไหนอีก พี่อั้มเหนื่อยมั้ยที่ต้องร้ายกาจขนาดนั้น ชิปปี้เหนื่อยมั้ยต้องสตรองเบอร์นี้(ดิชั้นดูไปก็ลุ้นจนเหนื่อย) จะไม่สมจริงก็อย่างเดียว ชิปปี้ควรมีรอยฟกช้ำรอบตัว ปวดเนื้อปวดตัว
น้องพีทที่เล่นเป็นหลานก็ หนูร้องไห้เก่งไปมั้ยลูก สิบฉากหนูร้องไห้เก้าฉากครึ่ง แสดงเก่งอะไรเบอร์นั้น

            คะแนนความเถื่อนให้เต็ม แบบว่าถ้าเถื่อนกว่านี้ ละครจะได้เรท 18 + แล้วก็อาจมีข่าวกรมคุ้มครองสิทธิเด็กและสตรีออกมาสั่งห้ามฉาย สำหรับ จขกท ตามใจจริง คิดว่า โหดไปหน่อยค่ะ (ฉากเหมือนบีบคอนางเอกงี้) ถ้าลดซักนิดจะดีมาก แต่ไม่ทันแล้วเนอะ เอาเป็นว่าเป็นละครที่ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำในการรับชมแก่เด็กๆในหลายๆฉาก (ตอนแรกๆยิ่งหนัก เพิ่งมาตอนที่ 5 เบาลงหน่อยค่ะ)

           แต่คิดว่าที่ยังรับได้
           เพราะรู้ว่าความโหดของพระเอกมีที่มาที่ไปจากเรื่อง[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ที่ถูกทารุณในวัยเด็กและไม่ค่อยได้รับความรัก ทำให้เป็นคนก้าวร้าวรุนแรง หาเกราะมาปกป้องตัวเองไว้จากความอ่อนแอลึกๆ รวมถึงต้องพระเอกเป็นเจ้าพ่อ แบบที่มีศัตรูมารอฆ่าแทบทุกตอน และจริงๆที่ทำให้เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อจนเกินไปคือ ชอบบทนางเอกค่ะ นางสู้คน ใช้กำลังไม่ชนะ นางก็ด่า ก็พูด นางใช้สมองไม่ร้องไห้อย่างเดียว ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ นางทันพระเอก แต่ในบางแผนพระเอกก็ตามทัน (ถ้าเป็นนางเอกหลายๆเรื่อง เกือบถูกปล้ำขนาดนี้ อาจจะร้องไห้นอนกอดหมอนยอมแพ้  ทานตะวันไม่จ๊ะ วันรุ่งขึ้นนางลุกมาเล่นงานพระเอกต่อ555)

         คือความรู้สึกสับสนของผู้ชมอย่าง จขกท มันเริ่มมาจากตรงนี้แหละ คือ พอดูไปจะรู้สึกเกลียดพระเอก ทำไมทำนางเอก ทำน้องพีทแบบนี้ แต่พอดูไปอีกแป๊บนึง ทำไมเขาน่าสงสารแบบนี้ เอ สมควรให้อภัยมั้ย ลงเอยด้วยการดูตามดูต่อเรื่อยๆจนติด

        ส่วนอีกประเด็นที่พอทำให้รับได้คือ ความมีสัจจะแบบเจ้าพ่อ วางเงื่อนไขอะไรไปให้รับปาก ก็จะรักษาคำพูด ไม่ได้เลวจนเกินทน แต่ถ้าไม่ได้สัญญาก็ไม่นับนะจ๊ะ ที่สำคัญคือการปะทะกับนางเอก เป็นแบบเธอแรงมาชั้นแรงกลับ ชั้นจะจัดการเธอ แต่ไม่ใช่แรงแบบชั้นจะทรมานเธอให้สาสม เอะอะจูบ เอะอะจะล่วงละเมิด คือในความดาร์กยังมีขอบเขตอยู่นิดนึง (อารมณ์เจ้าชายอสูรมากกว่า) แล้วความจริงก็มีพระเอกเป็นเจ้าพ่อแบบสีขาว คือ เป็นเจ้าพ่อที่ดี ช่วยเหลือชาวบ้าน แต่ด้วยลุคและการโจมตีด้วยข่าวลือทำให้เขาดูร้ายเกินจริง

       อีกอย่างที่ชอบในความเถื่อนคือ ชอบสไตล์ความเป็นเจ้าพ่อของสุริเยนตร์ เป็นเจ้าพ่อชาวไร่แบบทั้งโหด เก่ง ฉลาด และทันสมัย (ยกเว้นทรงผมช่วงแรก กวนสายตามาก) หน้าตาและหุ่นพี่อั้มให้อยู่แล้ว ฉากบู๊ ไม่ได้เก่งเว่อเกินไป โดนตีโดนยิง อาจจะทำหน้าไม่เจ็บแต่เลือดก็ออก ใช้เทคโนโลยีมาช่วยในความร้ายได้ เช่น รายงานวิดีโอคอลสด ฉากตามล่าพี่ชายนางเอก เอาวงจรปิดติดทั่วบ้านตามดูนางเอก (ไม่ใช่แอบฟังจากระยะสิบเมตร) นอกกล้องไปยังเอามือถือติดจีพีเอสตาม  แต่ก็ยังไม่ทิ้งความเป็นชาวไร่นะ ขี่ม้าขาวตามนางเอกข้ามทุ่งได้นะจ๊ะ 555

มีต่อในคอมเม้นจ้า