....จากชาวนา สู่ มอสมาส....

กระทู้สนทนา

เมื่อฝนหลั่งรินร่วงหน่วงถาโถม
น้ำประโลมหลากไหล ใจถวิล
ชาวนาฟื้นตื่นเต้น เป็นอาจินต์
น้ำหลากริน ผินสู่ฤดูกาล

เริ่มต้นปักดำนา  กล้าต้นเขียว
ใบเขียวเรียวอ่อนไหว นำใจสาน
ข้าวระบัดใบก่อต่อเนิ่นนาน
เติบใหญ่ผ่าน ท้องทุ่งจรุงใจ

จากกล้าหน่อก่อใหญ่หวังได้ผล
รวงข้าวบนผืนแผ่นดินกระสินธ์ใส
ออกชูช่อล้อเรียวเขียวกิ่งใบ
จนสุกใกล้เรืองรองสีทองทา

เป็นความหวังข้าวยังเลี้ยงปากท้อง
จึ่งเฝ้ามองดูแลชะแง้หา
ลำบากล้มจมลุกจุกชาวนา
ปลูกข้าวมาเลี้ยงตน คนทั่วไป..

ใครเห็นใจชาวนาบ้าง อย่างทดท้อ
เมื่อน้ำพอลงแรง มิแปลงไหน
ผลที่ได้ก็คุ้มทุนหนุนกันไป
พอแล้งร้าย หายน้ำก็ช้ำทรวง

หนี้พูนพอกดอกงอกบอกใครได้
รอเรื่อยไปใครไหนให้ห่วงหวง
จะช่วยเหลือเจือบ้าง อย่าล้างลวง
เพียงเป็นห่วงชาวนา ข้าฯขอวอน..

จบเรื่องชาวนาไป คราวนี้มาเรื่อง มอสมาส กันบ้างเน้อ

เห็นกระแส มอสมาส ระบาดนัก
เลยคิดหนัก ปักใจไม่ถ่ายถอน
มอสมาส  มันไม่ถูกไวยกรณ์
เขียนอ่านตอนไหนจึง ถึงถูกใจ

จะถามใครดีน้า กลัวว่าโง่
เสริช์อากู๋มาโชว์ โม้ได้ไหม
ถามยูฮู้ เธอจ๋าเป็นเช่นไร
ไอ้มอสมาส ว่าไง จะได้จำ

หรือจะเน้นเป็นวาระไหมละท่าน
เอาเข้านั้น ที่ประชุม ชุมนุมขำ
บอกถ้าผิดจากนี้ ที่บอกจำ
มอสมาส มันจะทำ ชาติล่มจม

คิดๆได้ไปตาม ถามซือแป๋
ช่วยคิดแก้ หน่อยได้ไม ใจมันขม
ไอ้ มอสมาท มันป่วนชวนระบม
ซือแป๋  คมคนคิด พินิจตาม

ซือแป๋ มองจ้องหน้า ลื้อบ้าไหม?
เอาอะไรซี้ซั้วมั่วคำถาม
อั๋วบอกเลย มอกมาค ที่ลื้อตาม
อั้วขอถาม แหลกล่ายม้าย   ไปซื้อมา...

เลยไปถามเมียผรั่ง นั่งฟังไหม
มอสมาสไง ฝรั่งเห็นเป็นไงนา
คนไทยเถียงกันนั้นหลายเพลา
แม่แก้วตาเธอจ๋า ว่าอย่างไร

เมียฝรั่งบอกไม่รู้หนูไม่ถาม
ขืนยุ่มย่าม เด๋วโดนตบสลบไหม
พอดีผัวฝรั่งขี้เมาไง
เลยอดได้คำตอบ มอบให้มา

แล้วจะไปถามใครที่ไหนล่ะ
คือแบบว่ามันสงสัยไงล่ะนา
ถามใครก็ส่ายหัวทุกครั้งครา
เจอแต่คนบอกอย่าแส่.....  ช่าง แม่มมมม มัน...