สวัสดีค่ะ ก่อนอื่น ไอพีนี้เป็นไอพีของเพื่อนนะคะ
คือตอนนี้เรามีเรื่องลังเลอยู่ในใจค่ะ ทั้งๆที่รู้ตัวเองนะคะว่าไม่สมควรจะลังเลแบบนี้
คือต้นเหตุของเรื่องนี้มันมีอยู่ว่า
เราแอบชอบพี่ที่ทำงานอยู่คนหนึ่งค่ะ แอบชอบ แอบกรี๊ดตามประสาผู้หญิงทั่วๆไป และก็แน่ใจว่าว่าพี่เค้าเกินเอื้อมเรามาก
คือพี่เค้าทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก ขาว ตี๋ สเปคบรรดาสาวๆในบริษัทเราเลยค่ะ เรื่องนิสัยไม่ต้องพูดถึง สุภาพ อ่อนโยน มีน้ำใจกับทุกๆคน ยิ้มทีโลกจะละลายค่ะ เรียกได้ว่าเขาเป็นหนุ่มฮอตในบริษัทเราเลยค่ะ ซึ่งเราชอบเขาตั้งแต่แรกพบ แต่ไม่ได้มีโอกาสทำงานร่วมกันนะคะ เราชอบแอบมองเขา แล้วก็ตามกรี๊ดตามประสาสาวๆ เหมือนเป็นแฟนคลับหลงชอบดาราอะไรประมาณนั้นค่ะ
เวลาก็ผ่านไปประมาณสามเดือน....
เราก็มีคนเข้ามาคุย แล้วเขาก็ขอโอกาสเราเรื่อยมาค่ะ จนในวันหนึ่งเราก็ตัดสินใจคบกับคนที่เขารักเราค่ะ เพราะเราก็ไม่อยากอกหัก ช้ำใจอะไรกับเรื่องความรักอีกแล้ว ขณะที่เราเริ่มคบกับแฟน เราก็ยังไม่ได้เปิดตัวอะไรมาก เพราะยังเป็นระยะต้นๆค่ะ แต่ที่บริษัท ถ้าสนิทๆกันก็จะรู้ทุกคนนะคะว่าเรามีแฟนแล้ว
แต่อยู่ๆวันนึง ไม่นาน เราก็มีโอกาสได้ทำงานกับพี่เขาค่ะ เป็นครั้งแรกที่ได้คุยกันจริงๆ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่พี่เขาน่าจะรู้จักเรา (ปกติอยู่คนละแผนก ไม่ค่อยได้เจอกัน ไม่เคยทักกัน และเราก็ไม่ได้เด่นดังอะไร) พอตกเย็นวันนั้น พี่เขาก็แอดไลน์เรามาค่ะ…
เราก็ไม่ได้คิดอะไร จนพี่เขาทักเรามา ในใจลึกๆมันดีใจมากนะคะ อารมณ์แบบศิลปินที่ชื่นชอบมาตอบคอมเม้นเราประมาณนั้นค่ะ เขาทักมาชวนคุยเรื่องส่วนตัว ที่ไม่เกี่ยวกับงานสักนิดเลยนะคะ แรกๆเราก็ตอบเร็วค่ะ เพราะคิดว่าพี่เขาคงอัธยาศัยดี มาชวนคุย (เรารู้ว่าไม่สมควรนะคะ แต่พื้นฐานเราเป็นคนมีเพื่อนผู้ชายเยอะ แฟนก็รับรู้ตรงจุดนี้ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ เพราะไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆ) …..จนเรามารู้ทีหลังว่าเขาไม่เคยทักคุยเรื่องส่วนตัวกับผู้หญิงคนไหนในบริษัทเลยค่ะ หลังๆพี่เขาก็เริ่มหลอกถามเราเรื่องแฟน ซึ่งเราก็ไม่ได้ตอบตรงๆค่ะเพราะเราคิดว่าแค่พี่เขาถามคนรอบตัวพี่เขาถึงเรื่องเราก็จะรู้ได้ทันทีค่ะว่าเรามีแฟนแล้ว ซึ่งตรงจุดนี้เรารู้สึกผิดกับแฟนเรามากๆค่ะที่ไม่ได้บอกพี่เขาไปตรงๆว่าเรามีแฟนแล้ว แฟนเราป็นคนดี ที่ไม่ได้มีความผิดอะไร ถ้าจะผิดก็ผิดที่ความโลเลของเรานี่ละคะ…
เราเคยแคปไลน์ไปถามเพื่อน ทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาน่าจะจีบเราค่ะ เพราะเราหายไป เขาก็ทักมาเรื่อยๆ เรายอมรับตรงๆนะคะ ว่าเราชอบเขาค่ะ ใจเต้นทุกทีที่เจอหน้า หรือคุยกัน แต่เราก็รู้ว่าผิด เราทิ้งช่วงในการตอบไลน์เขามากนะคะ หายไปทีครึ่งชม – หนึ่งชม ถึงจะมาตอบเขาค่ะ แต่ทุกครั้งที่เราตอบ เขาก็จะชวนคุยต่อตลอด จนเราบ่ายเบี่ยงไม่ตอบไม่ได้ จนวันนึงเขาเคยใช้มุกพิมผิดมาบอกชอบเราค่ะ ความรู้สึกมันทั้งดีใจ และก็เสียใจ
ใจลึกๆมันเหมือนคนกำลังอกหักค่ะ รู้สึกเสียใจ คล้ายๆกับเหมือนมีคนมาให้ความหวัง แต่ต่างกันตรงที่เราเลือกเขาไม่ได้… ทำยังไงดีให้ความรู้สึกโลเลนี้หายไปได้คะ ถ้าต่อจากนี้เขาจะย้ายมาอยู่ข้างๆแผนกเรา แล้วเราจะได้ทำงานร่วมกันตลอด เรากลัวเผลอใจให้เขามากกว่านี้ กลัวว่าตอนจบของเรื่องนี้จะไม่แฮปปี้เอนดิ้ง...และเป็นเราเองที่รู้สึกเสียใจที่สุดค่ะ
คนที่เรารักเพิ่งมาบอกชอบ ในวันที่เราเลือกคบกับคนที่รักเราไปแล้ว
คือตอนนี้เรามีเรื่องลังเลอยู่ในใจค่ะ ทั้งๆที่รู้ตัวเองนะคะว่าไม่สมควรจะลังเลแบบนี้
คือต้นเหตุของเรื่องนี้มันมีอยู่ว่า
เราแอบชอบพี่ที่ทำงานอยู่คนหนึ่งค่ะ แอบชอบ แอบกรี๊ดตามประสาผู้หญิงทั่วๆไป และก็แน่ใจว่าว่าพี่เค้าเกินเอื้อมเรามาก
คือพี่เค้าทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก ขาว ตี๋ สเปคบรรดาสาวๆในบริษัทเราเลยค่ะ เรื่องนิสัยไม่ต้องพูดถึง สุภาพ อ่อนโยน มีน้ำใจกับทุกๆคน ยิ้มทีโลกจะละลายค่ะ เรียกได้ว่าเขาเป็นหนุ่มฮอตในบริษัทเราเลยค่ะ ซึ่งเราชอบเขาตั้งแต่แรกพบ แต่ไม่ได้มีโอกาสทำงานร่วมกันนะคะ เราชอบแอบมองเขา แล้วก็ตามกรี๊ดตามประสาสาวๆ เหมือนเป็นแฟนคลับหลงชอบดาราอะไรประมาณนั้นค่ะ
เวลาก็ผ่านไปประมาณสามเดือน....
เราก็มีคนเข้ามาคุย แล้วเขาก็ขอโอกาสเราเรื่อยมาค่ะ จนในวันหนึ่งเราก็ตัดสินใจคบกับคนที่เขารักเราค่ะ เพราะเราก็ไม่อยากอกหัก ช้ำใจอะไรกับเรื่องความรักอีกแล้ว ขณะที่เราเริ่มคบกับแฟน เราก็ยังไม่ได้เปิดตัวอะไรมาก เพราะยังเป็นระยะต้นๆค่ะ แต่ที่บริษัท ถ้าสนิทๆกันก็จะรู้ทุกคนนะคะว่าเรามีแฟนแล้ว
แต่อยู่ๆวันนึง ไม่นาน เราก็มีโอกาสได้ทำงานกับพี่เขาค่ะ เป็นครั้งแรกที่ได้คุยกันจริงๆ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่พี่เขาน่าจะรู้จักเรา (ปกติอยู่คนละแผนก ไม่ค่อยได้เจอกัน ไม่เคยทักกัน และเราก็ไม่ได้เด่นดังอะไร) พอตกเย็นวันนั้น พี่เขาก็แอดไลน์เรามาค่ะ…
เราก็ไม่ได้คิดอะไร จนพี่เขาทักเรามา ในใจลึกๆมันดีใจมากนะคะ อารมณ์แบบศิลปินที่ชื่นชอบมาตอบคอมเม้นเราประมาณนั้นค่ะ เขาทักมาชวนคุยเรื่องส่วนตัว ที่ไม่เกี่ยวกับงานสักนิดเลยนะคะ แรกๆเราก็ตอบเร็วค่ะ เพราะคิดว่าพี่เขาคงอัธยาศัยดี มาชวนคุย (เรารู้ว่าไม่สมควรนะคะ แต่พื้นฐานเราเป็นคนมีเพื่อนผู้ชายเยอะ แฟนก็รับรู้ตรงจุดนี้ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ เพราะไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆ) …..จนเรามารู้ทีหลังว่าเขาไม่เคยทักคุยเรื่องส่วนตัวกับผู้หญิงคนไหนในบริษัทเลยค่ะ หลังๆพี่เขาก็เริ่มหลอกถามเราเรื่องแฟน ซึ่งเราก็ไม่ได้ตอบตรงๆค่ะเพราะเราคิดว่าแค่พี่เขาถามคนรอบตัวพี่เขาถึงเรื่องเราก็จะรู้ได้ทันทีค่ะว่าเรามีแฟนแล้ว ซึ่งตรงจุดนี้เรารู้สึกผิดกับแฟนเรามากๆค่ะที่ไม่ได้บอกพี่เขาไปตรงๆว่าเรามีแฟนแล้ว แฟนเราป็นคนดี ที่ไม่ได้มีความผิดอะไร ถ้าจะผิดก็ผิดที่ความโลเลของเรานี่ละคะ…
เราเคยแคปไลน์ไปถามเพื่อน ทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาน่าจะจีบเราค่ะ เพราะเราหายไป เขาก็ทักมาเรื่อยๆ เรายอมรับตรงๆนะคะ ว่าเราชอบเขาค่ะ ใจเต้นทุกทีที่เจอหน้า หรือคุยกัน แต่เราก็รู้ว่าผิด เราทิ้งช่วงในการตอบไลน์เขามากนะคะ หายไปทีครึ่งชม – หนึ่งชม ถึงจะมาตอบเขาค่ะ แต่ทุกครั้งที่เราตอบ เขาก็จะชวนคุยต่อตลอด จนเราบ่ายเบี่ยงไม่ตอบไม่ได้ จนวันนึงเขาเคยใช้มุกพิมผิดมาบอกชอบเราค่ะ ความรู้สึกมันทั้งดีใจ และก็เสียใจ
ใจลึกๆมันเหมือนคนกำลังอกหักค่ะ รู้สึกเสียใจ คล้ายๆกับเหมือนมีคนมาให้ความหวัง แต่ต่างกันตรงที่เราเลือกเขาไม่ได้… ทำยังไงดีให้ความรู้สึกโลเลนี้หายไปได้คะ ถ้าต่อจากนี้เขาจะย้ายมาอยู่ข้างๆแผนกเรา แล้วเราจะได้ทำงานร่วมกันตลอด เรากลัวเผลอใจให้เขามากกว่านี้ กลัวว่าตอนจบของเรื่องนี้จะไม่แฮปปี้เอนดิ้ง...และเป็นเราเองที่รู้สึกเสียใจที่สุดค่ะ