กาลครั้งหนึ่ง...เมื่อหลายสิบปีก่อน...ช่วงเวลาที่การทำเหมืองแร่ในพื้นที่นี้ก้าวไปถึงจุดรุ่งเรืองถึงขีดสุด เคยมีเหมืองแร่กว่า 40 เหมือง ยุคนั้นในหมู่บ้านเคยมีโรงภาพยนตร์ถึงสองโรง กับชุมชนที่เคยมีผู้อยู่อาศัยกว่าพันหลังคาเรือน จากความรุ่งเรืองนั้นจึงถูกขนานนามว่า "หมู่บ้านณัตเอ็งต่อง" หมายความถึง "บ้านเทพเจ้าแห่งขุนเขา" เมื่อกาลเวลาผ่านไปคำนี้จึงเพี้ยนมาเป็น "หมู่บ้านอีต่อง"ในปัจจุบัน


หมู่บ้านที่เคยมีเหมืองที่เรื่องเล่าว่าเคยเกิดการสู้รบขึ้นและมีผู้เสียชีวิตจำนวนหนึ่ง ด้วยบรรยากาศแห่งความตายในเวลานั้น จึงมีอีกสมญาว่า"เหมืองผีหลอก" ที่เมื่อผ่านหลายสิบปีไปก็เพี้ยนเป็นชื่อที่ได้ยินกันในตอนนี้


หมู่บ้านที่มียอดเขาที่เป็นที่หมายปองของนักท่องเที่ยวเชิงนิยมไพร กับเสียงลือเลื่องของสันเขาที่ว่ากันว่าหากพลาดพลั้งแล้ว..."ขวาตาย ซ้ายไม่รอด"


หมู่บ้านที่มีฐานปฏิบัติการณ์ของตำรวจตระเวณชายแดน ซึ่งอยู่บนเนินสูงที่มีจุดชมวิวภูเขาที่ว่ากันว่าในวันที่อากาศดีๆนั้น สามารถมองเห็นไปได้ไกลถึงทะเลอันดามัน













การกลับไปเยือนในวาระที่สี่นี้ เต็มไปด้วยความคิดถึงบรรยากาศเย็นสบายท่ามกลางไอเมฆหมอกของฤดูฝน ด้วยความเชื่ออย่างแรงกล้าในจิตใจว่าไปกี่ทีกี่หนก็ไม่เคยเบื่อหน่าย

[RIDE NOW]คิดถึง"เขา".....ก็ไปหา"เขา"