สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่าน เราสมัครพันทิปเพื่อมาเล่าเรื่องของเราและขอคำแนะนำจากทุกคน
เราขอแทนตัวเองว่า 'วาย' และ แทนชื่อแฟนเราว่า 'เจม' นะคะ
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน เราและเจมคบกันมาเป็นเวลา 3 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายด้วยกัน เจมเป็นรุ่นพี่เราหนึ่งปี เราสองคนใช้ชีวิตรักแบบหนุ่มสาววัยรุ่นทั่วไปแต่ก็ไม่ได้ละเลยหน้าที่ของกันและกัน ตลอดเวลาที่คบกันที่บ้านของเราไม่รู้เลยสักนิดค่ะว่าเรามีแฟน เราใช้วิธีทุกทางเพื่อปกปิด ไม่ใช่ว่าเราอยากโกหกนะคะ แต่รู้ว่าบางทีการพูดความจริงมันทำไม่ได้ มันไม่ได้ง่ายเหมือนคนอื่น เพราะทางบ้านเราค่อนข้างมีระเบียบพ่อแม่เราตั้งความหวังกับเราไว้สูง ห้ามทุกอย่างดูแลทุกทางเท่าที่ทำได้ ส่วนทางครอบครัวเจมรับรู้และชอบเราค่ะ บ้านของเจมก็เหมือนครอบครัวทั่วไปที่พอมีพอกิน ไม่ทำอะไรเกินตัว และปลูกฝังให้เป็นคนดี จนกระทั่งวันหนึ่งครอบครัวเราจับได้ว่าเราคบกัน พ่อแม่เราท่านเสียใจมากได้แต่พูดว่าผิดหวังในตัวเรา เราก็ใช้เหตุผลว่าเราก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไปมีความรักความรู้สึกแต่เหมือนการพูดไปก็เท่านั้นค่ะพ่อแม่เราไม่ได้สนใจตรงนั้น ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไปไหนไม่ได้จะไปไหนทีแม่เราก็จะไปส่ง-รับ
เราและเจมรักกัน เจมเองก็ไม่ทิ้งเราและยืนยันว่าจะไปคุยกับพ่อแม่เรา ไม่ต้องถึงพ่อหรอกค่ะแค่แม่เราเจมก็โดนสั่งห้ามมายุ่งกับเราอีก ตอนนั้นเราเสียใจมากยอมรับว่าไม่รู้จะทำไง ไม่รู้สิ่งที่ทำมันผิดหรือถูกแต่เรารักกันและเราก็รักพ่อแม่ เราผิดไหมคะถ้าจะเลือกบอกท่านว่าเลิกกันแล้ว แต่ก็ยังแอบรักกันต่อไป
*ตัวเราสองคนเองไม่ท้อนะคะ มันจะยากแค่ไหน เจอกันน้อยแค่ไหน เพราะคิดว่าต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องทำ
*เราพยายามไม่นึกถึงอนาคตแต่บางทีมันมีความรู้สึกที่ท้อบ้างบางครั้ง
ควรทำอย่างไรเมื่อต้องเลือก "ความรัก" และ "ครอบครัว"
เราขอแทนตัวเองว่า 'วาย' และ แทนชื่อแฟนเราว่า 'เจม' นะคะ
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน เราและเจมคบกันมาเป็นเวลา 3 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายด้วยกัน เจมเป็นรุ่นพี่เราหนึ่งปี เราสองคนใช้ชีวิตรักแบบหนุ่มสาววัยรุ่นทั่วไปแต่ก็ไม่ได้ละเลยหน้าที่ของกันและกัน ตลอดเวลาที่คบกันที่บ้านของเราไม่รู้เลยสักนิดค่ะว่าเรามีแฟน เราใช้วิธีทุกทางเพื่อปกปิด ไม่ใช่ว่าเราอยากโกหกนะคะ แต่รู้ว่าบางทีการพูดความจริงมันทำไม่ได้ มันไม่ได้ง่ายเหมือนคนอื่น เพราะทางบ้านเราค่อนข้างมีระเบียบพ่อแม่เราตั้งความหวังกับเราไว้สูง ห้ามทุกอย่างดูแลทุกทางเท่าที่ทำได้ ส่วนทางครอบครัวเจมรับรู้และชอบเราค่ะ บ้านของเจมก็เหมือนครอบครัวทั่วไปที่พอมีพอกิน ไม่ทำอะไรเกินตัว และปลูกฝังให้เป็นคนดี จนกระทั่งวันหนึ่งครอบครัวเราจับได้ว่าเราคบกัน พ่อแม่เราท่านเสียใจมากได้แต่พูดว่าผิดหวังในตัวเรา เราก็ใช้เหตุผลว่าเราก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไปมีความรักความรู้สึกแต่เหมือนการพูดไปก็เท่านั้นค่ะพ่อแม่เราไม่ได้สนใจตรงนั้น ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไปไหนไม่ได้จะไปไหนทีแม่เราก็จะไปส่ง-รับ
เราและเจมรักกัน เจมเองก็ไม่ทิ้งเราและยืนยันว่าจะไปคุยกับพ่อแม่เรา ไม่ต้องถึงพ่อหรอกค่ะแค่แม่เราเจมก็โดนสั่งห้ามมายุ่งกับเราอีก ตอนนั้นเราเสียใจมากยอมรับว่าไม่รู้จะทำไง ไม่รู้สิ่งที่ทำมันผิดหรือถูกแต่เรารักกันและเราก็รักพ่อแม่ เราผิดไหมคะถ้าจะเลือกบอกท่านว่าเลิกกันแล้ว แต่ก็ยังแอบรักกันต่อไป
*ตัวเราสองคนเองไม่ท้อนะคะ มันจะยากแค่ไหน เจอกันน้อยแค่ไหน เพราะคิดว่าต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องทำ
*เราพยายามไม่นึกถึงอนาคตแต่บางทีมันมีความรู้สึกที่ท้อบ้างบางครั้ง