นั่งอ่านกระทู้ กินข้าวกับรูปอาหารมันมีจริงไหม

ทำให้นึกถึงตอนเด็ก ที่ปกติกลับจากโรงเรียนถึงบ้านจะเจอ พ่อ แม่ น้า พี่ๆ น้องๆ แล้วนั่งล้อมวงกินข้าวเย็นด้วยกันพร้อมๆ กัน
ทำทุกวันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ออกจะเบื่อด้วยซ้ำ คนเยอะ บางทีก็กินของที่อยากกินได้ไม่เต็มที่

จนมีวันนึง ผมมีสอบ แต่คนอื่นๆ ต้องไปธุระกัน ผมเลยต้องกลับถึงบ้านคนเดียว มันรู้สึกแปลกๆ ไขกุญแจเข้าบ้านเอง (ปกติจะมีน้าอยู่ประจำบ้าน)

เปิดทีวีดูช่องไหนก็ได้ แต่ก็ไม่สนุก
กินข้าวเย็นคนเดียว อยากกินอะไรมากแค่ไหนก็ได้
แต่ก็ไม่อร่อย...

แต่อีกวันรุ่งขึ้นทุกอย่างเข้าสู่โหมดปกติ
เดี๋ยวทานคนเดียวประจำ เพราะออกมาทำงานไกลบ้าน และโตแล้ว
...
ท่านอื่นๆ จำความรู้สึกวันแรกที่ต้อง ทานข้าวคนเดียวลำพังได้กันไหมครับ มาแชร์ความรู้สึกกัน