❤แค่แอบมอง.. ก็สุขใจ❤

สวัสดีคร่าาาาา.. เราเพิ่งตั้งกระทู้นี้เป็นครั้งแรก
ผิดพลาดหรือบกพร่องตรงไหน ติกันได้น้าาา

ย้อนไปเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว สมัยยังเอ๊าะๆ ผมเท่าติ่งหู😀😁
ตอนนั้นเราขี้เหร๊ขี้เหร่ ผิวไม่ขาว ตัวไม่สูง เบ้าหน้าไม่สวย ฟันก็เหยิน (น้อยใจหน้าตาตัวเองแรง〒_〒) เข้าเรื่องดีกว่าโน๊ะ


ตอนนั้นเราเพิ่งเข้า ม.1 ใหม่ๆใน ร.ร.เอกชนแห่งนึง เราจำได้เลยว่าตอนนั้นแบบเด็กเรียนมากกกกก' ทำตามกฎระเบียบเป๊ะๆ พร้อมเป็นเด็กดีตลอดเว  เปิดเทอมใหม่ๆเราต้องเรียนปรับพื้นฐานกันก่อนใช่ม้าาา มีแต่นักเรียนม.1 เลยไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ จนเปิดเทอมจริงๆ..


ช่วงนั้นคือละลานตามากคร่าาาาาา รุ่นพี่ม.2 ม.3 แจ่มๆทั้งนั้น แนวหวานก็มี น่ารักก็มา แบดๆนี่เพียบ แต่เราคือเด็กเรียนอ่ะโน๊ะตอนนั้น เลยไม่โฟกัสเรื่องผช.ซะเมื่อไหร่ แฮร่!!!

มีบ้างที่แอบๆมอง แต่เราคือเด็กเนิร์ดอ่ะแกร เราเรียบร้อยอ่ะตอนนั้น เราไม่กล้าาาา เราอายยยย ได้แต่มองจริงๆ ≥﹏≤
เรากับกลุ่มเพื่อนชอบนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ต้นแรกที่อยู่ใกล้ประตูสุด ใครเดินเช้ามาคือเห็นหมด เราก็นั้งเพลินตามประสา กวาดสายตาไปรอบๆก็สะดุด สายตาสะดุดเพราะผช.คนนึงคร่าาา เขาดูน่ารักๆเรียบร้อยดีนะ ดูๆไปอาจจะรุ่นๆเดียวกันมั้ง เราสังเกตเค้าอยู่จั้งนานสองนานจนรู้ตัวอีกทีเพลงประจำร.ร.ก็ดังขึ้นให้เราเตรียมตัวเข้าแถวกัน เรายืนหน้าสุดเพราะเราตัวเล็กพกพาง่ายยยยย ไม่ใช่ล้ะ555

เวลาเข้าแถวเราจะเรียงกันเป็นระดับชั้นไป ม.1 ม.2 ม.3 ต่อๆกันไป(ร.ร.เรามีถึงม.3) ชายแถวหญิงแถว เราก็รู้งานเพราะตัวเล็กสุดในห้องเลยต้องมายืนหน้าสุด และแอบตื่นเต้นเล็กๆ เพราะขวามือเราจะเปฺนแถวของพี่ๆผช. ม.2 เค้าล้ะ... เพลงร.ร. ก็จบไปแล้วแต่ทำไมข้างๆด้านขวาเราถูกเว้นไว้หว่า??? แอบสงสัยเพราะอยากส่องพี่ม.2 อิอิ

แต่เพราะบังเอิญหรือโชคชะตายำพาก็ไม่อาจทราบได้ เราคือแบบ...

💒เดี๊ยวมาต่อคะ เนื่องจากแบตไม่อำนวย📱
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่