ชวนมารีวิว Anime Spring 2016 ที่กำลังจะผ่านไปกันครับ

กำลังจะเข้าซีซั่นใหม่แล้ว ชวนมารีวิวหรือให้คะแนนเรื่องที่จบไปกันครับ ใครขี้เกียจก็ให้แต่คะแนนพอก็ได้ครับ

สำหรับซีซั่นที่ผ่านไป ผมขอเรียกว่าซีซั่นแห่งแมวละกัน แมวหลายเรื่องเลย



ของผมก็ตามนี้ครับ เป็นแค่ความเห็นส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
Sakamoto desu ga? [4.5/10]


เป็นแนวแก๊ก โชว์ความเมพศาสตร์ของหนุ่มรูปงามนามซาคาโมโต้ ที่ทำอะไรก็ดูดีไปหมด โดยแก๊กในเรื่องมันจะออกเป็นแนวบ้าๆ บอๆ ชวนร้องว่า “เมพศาสตร์ !!”

สำหรับผมมีความรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับแนวฮาแบบนี้เท่าไร คือดูสนุกแค่ช่วง 2-3 ตอนแรก แล้วหลังจากนั้นมันกลายเป็นเฉยๆ ไปแล้ว ประมาณว่าเอ็งจะทำอะไรก็ไม่แปลกใจอีกแล้ว แถมหลายครั้งก็พอเดาทางได้ด้วยว่าจะทำอะไร

กำลังคิดว่าถ้าจะดูให้สนุกเต็มที่จริงๆ คงต้องรู้ว่าคนพากย์ตัวละครแต่ละตัวในเรื่องเคยพากย์ใครจากเรื่องไหนมาบ้างด้วย เพราะรายชื่อนักพากย์แต่ละคนนี่ เรียกว่าโหดเอาเรื่องกระทั่งตัวประกอบเลย



Big Order [5/10]


งานจากคนเขียนเรื่อง Mirai Nikki ได้สตูดิโอเดียวกันทำอนิเม เป็นแนวผู้มีพลังพิเศษต่อสู้กัน โดยพระเอกโดนคนทั่วโลกเกลียดชัง เพราะโดนว่าว่าเป็นต้นเหตุของภัยพิบัติที่เกิดขึ้นในอดีต

เอาตรงๆ เลยคือผมดูแล้วรู้สึกตลกกับลำดับการเดินเรื่องของอนิเมครับ คือถ้าไม่มีฉากเลือดสาดนี่ ไม่ค่อยรู้สึกถึงความซีเรียสเท่าไรเลย ตรงนี้คงต้องโทษที่เพลงประกอบในเรื่องหลายๆ ครั้งด้วย ที่ผมว่ามันดูออกจะรื่นเริงไปซักหน่อย ไม่ค่อยเข้ากับเนื้อเรื่องในจังหวะนั้นๆ เลย

จริงๆ มันควรทำยาวๆ แบบ Mirai Nikki นะ ถึงมังงะมันจะยังไม่จบก็เถอะ เพราะตัวเรื่อง แนวเรื่องมันก็ดูดีอยู่ แต่นี่ทำได้อนิเมแค่ 10 ตอน เรื่องเลยดูเร่งเอามากๆ แถมเห็นว่าโดนดัดแปลงจากมังงะเพียบ จบแบบตัดจบอีกต่างหาก



Bungou Stray Dogs [7/10]


แนวพลังพิเศษอีกเหมือนกัน แต่ทั้งหมดที่ฉายไป รู้สึกได้เลยว่าเป็นแค่ช่วงแนะนำตัวละครเองเท่านั้น (นางเอกกว่าจะโผล่ก็ตอนที่ 8 ละ) เพราะเดี๋ยวจะมีครึ่งหลังฉายต่อในเดือนตุลาคม ก็เลยไม่ค่อยมีอะไรหวือหวา หรือมีอะไรให้พูดถึงเท่าไร

ฉากต่อสู้ก็ทำได้สมกับเป็นสตูดิโอ Bones ดี ถึงจะแอบมีขัดใจนิดๆ ที่จู่ๆ ตัวพระเอกดูจะใช้พลังได้คล่องขึ้นมาดื้อๆ ก็เถอะ

ที่สำคัญที่สุดคือ เคียวกะ น่ารัก



Anne Happy [7.5/10]


แนว Slice of Life ดูความมุ้งมิ้งเฮฮาของสาวๆ อับโชคที่มารวมกันในห้องเรียนเดียวกัน แต่เอาจริงๆ ดูที่จะเรียกว่า อับโชค จริงๆ มีแค่คนเดียวมากกว่า ที่เหลือจะเป็น คนที่มีความรักพิสดาร สาวร่างกายอ่อนแอเป็นเต้าหู้ สาวหลงทิศ กับสาวที่เป็นที่ป็อบปูล่าในหมู่สาวๆ และสัตว์ตัวเมีย

การเดินเรื่อง ก็จะเป็นประมาณว่า ในห้องเรียนมีการทดสอบ มีการบ้าน กิจกรรม ที่ทำไปโดยอ้างอิงเรื่อง “โชค” เป็นหลัก เดินเรื่องแบบเรื่อยๆ ขำขันเล็กๆ ไม่ได้ฮาแบบฮาลั่นบ้าน แถมทำท่าว่าจะมีประเด็นอะไรให้เล่นนอกจากเฮฮาไปวันๆ ด้วย เพียงแต่จนจบ ก็ไม่ได้ไปลงลึกตรงนั้น คงเก็บไว้ถ้าเผื่อทำภาคต่อ

งานภาพก็ตามแบบ Silver Link ไม่มีเผา โดยเฉพาะตอน 8 ที่มีฉากแอ็คชั่น ก็จัดเต็มเลย



Sansha Sanyou [7.5/10]


คล้ายๆ เรื่องข้างบนเลย เป็นเรื่องของ 3 สาวตัวหลักที่ชื่อมีตัวอักษร “葉” (ha, you) มีอดีตคุณหนูที่ต้องกินขอบขนมปังกรอบแทนข้าว หัวหน้าห้องหน้าเนื้อใจเสือ กับแบล็คโฮลเดินที่สูบอาหารแบบไร้ก้นกระเพาะ ความมุ้งมิ้งกุ๊กกิ๊กระหว่างตัวละครไม่ได้มากเหมือนเรื่องบน หลายๆ ตอนจะเดินเรื่องโดยมีอดีตคุณหนูเป็นศูนย์กลาง คอยมาทำอะไรตามแบบคนทั่วไป แล้วก็จะมีเกี่ยวกับของกิน ของหวาน แทรกมาทุกตอนแทน

ช่วง 2-3 ตอนแรก ค่อนข้างเนือยๆ ไปนิด แต่ก็สนุกมากขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับตัวละครที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วย

ปล. เรื่องนี้มีฮินางิกุแบบไม่แบนด้วยนะเออ



Kuma Miko [7.5/10 ถ้าตัด 2 ตอนท้ายออกไปให้ 8.5]


เรื่องที่เป็นที่มาของ Meme หมี Yes sure เรื่องของ มาจิ เด็กบ้านนอกที่เป็ฯมิโกะของหมู่บ้านแล้วอยากเข้าไปเรียนในเมืองแต่หลังเขาแบบสุดๆ กับนัตสึ หมีไฮเทค ความฮาของเรื่องนี้หลักๆ จะอยู่ที่ความหัวอ่อน+บ้านนอกของมาจิ ที่บ้านนอกแบบสุดๆ

ตรงจุดที่ให้ดูความน่าสงสารเรื่องกลัวคนแปลกหน้า เข้าสังคมไม่เก่ง ทัศนคติติดลบของมาจินี่ ช่วงแรกๆ ก็ฮาดี ไม่ได้รู้สึกสงสารอะไร แต่พอมันเล่นตรงนี้บ่อยเข้ามันเริ่มไม่ฮาละ น่าสงสารเกิน ยิ่ง 2 ตอนท้ายนี่ ไม่ไหวจริงๆ

อีกจุดที่ช่วงแรกมันก็ฮาดีแต่พอบ่อยไปแล้วรู้สึกแย่ ก็คือการกระทำของ โยชิโอะ ต่อมาจินี่แหละ รวมไปถึงหลายๆ ครั้ง ที่งานภาพ ลำดับภาพมันจงใจส่อให้ดูทะลึ่งลามกนั่นด้วย

ตอนที่ชอบที่สุดคือตอนที่ 6 กับ เชฟหมี ฮาสุดละ



Netoge no Yome wa Onnanoko ja Nai to Omotta [7.5/10]


ชื่อไทยคือ “ถามหน่อยครับ คิดว่าเจ้าสาวผมในเกมออนไลน์เป็นผู้หญิงจริงรึเปล่า?” ของ Animag ที่ถ้าดูแค่ชื่อ เชื่อว่าคนผ่านเกมออนไลน์มาต้องสะดุดใจกันสักนิดแน่ๆ กับการที่ตัวละครหญิงแต่คนเล่นดันเป็นผู้ชาย

ในความคิดของผม เรื่องนี้ไม่ใช่ฮาเร็มครับ ถึงมันท่าทางเหมือนจะใช่ก็เถอะ โดยในเรื่องนางเอกจะเป็นคนเข้าสังคมไม่ค่อยได้ แยกเรื่องในเกมกับความจริงไม่ออก ซึ่งพอดูจริงๆ ก็ไม่ได้แยกไม่ออกขนาดนั้น แต่เหมือนพยายามหนีความจริงไปหมกกับเกมมากกว่า เนื้อเรื่องหลักๆ จะเป็น Love Comedy พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างนางเอกกับพระเอก ผ่านทางเกมที่เล่นด้วยกัน แล้วก็ทางชีวิตจริงด้วย (เพราะดันอยู่โรงเรียนเดียวกัน)

เวลาตัดฉากไปที่ช่วงเล่นเกมกัน ก็ให้ความรู้สึกว่าเกมเป็นเกมจริงๆ ไม่เหมือนพวกแนวเข้าไปติดอยู่ในเกมอะไรแบบนั้น ยิ่งตอนท้ายๆ ที่กิลด์วอร์กันนี่ ระลึกความหลังกันได้ดีจริงๆ (ฮาแตกตอนกดเติมเลือดรัวๆ นี่แหละ)

สารภาพตรงนี้ว่าผมเลือกดูเรื่องนี้เพราะชอบคาแรคเตอร์ดีไซน์ของนางเอก แต่สาวๆ คนอื่นก็น่ารักเหมือนกัน จะมีจุดที่อาจไล่คนดูหน่อยนึงคือเรื่องเซอร์วิสนี่แหละ มีให้เห็นแทบทุกตอน นอกนั้นก็ไม่มีอะไร

ปล. ชอบเสียงร้อง บุฮี้~ ในเรื่องมากๆ ฮาดี



Flying Witch [8/10]


จิทันดะ เอรุ ที่เป็นแม่มด แนวฮีลลิ่งเต็มรูปแบบ ชื่อเรื่องเกี่ยวกับแม่มดก็จริง แต่ไม่ได้เป็นแนวหวือหวา ยิงเวทมนตร์ใส่กันอะไรแบบนั้น แต่จะออกเป็นประมาณแม่มดแบบดั้งเดิมในฉากหลังคือโลกปกติปัจจุบันของพวกเราเองซะมากกว่า

การเดินเรื่องเป็นโทนเดียวตลอดทั้งเรื่อง เป็นชีวิตประจำวันของตัวละคร หรือการเล่นทริคเวทมนตร์เล็กๆ น้อยๆ ในแต่ละตอน มีจุดชวนขำเล็กๆ โผล่มาเป็นระยะๆ โดยเฉพาะช่วงจบตอน ดูได้สบายๆ เรื่อยเปื่อย แถมหลายครั้งทำให้ลืมเวลาไปเลยด้วย แบบจู่ๆ เรื่องก็จบซะแล้ว

ที่ชอบมากเลยของเรื่องก็คือ การเดินเรื่องที่ไม่ได้มีแค่ คนกับคน อย่างเดียว แต่ยังมีพวกสัตว์ที่พบเห็นได้ในโลกของเราเอง กับสิ่งมีชีวิตแปลกๆ ในโลกของแม่มดโผล่มาเป็นสีสันด้วย ดูเพลินอย่างบอกไม่ถูกเลย

จุดเด่นอีกอย่างคืองานภาพ ที่เนี้ยบมาก งานดีที่สุดที่จากที่ผมดูไปทั้งหมดเลย แถมคงคุณภาพไว้ได้ทั้งเรื่องอีกต่างหาก เรียกว่า J.C.Staff เต็มที่เลยจริงๆ

ดูได้ทั้งชายหญิงครับสำหรับเรื่องนี้ ถึงผู้ชายนอกจากพระเอกในเรื่องจะแทบไม่มีเลยก็เถอะ



High School Fleet [8/10]


คล้ายๆ สาวเรื่องรถถัง แต่เปลี่ยนมาเป็นเรือรบแทน ฉากเรือไล่ยิงกันนี่สนุกมาก สาวๆ มีให้เลือกชอบเลือกอวยเลือกจิ้นเยอะแยะเต็มไปหมด เวลาเฮฮาปาร์ตี้กันก็ดูเพลินดี จะขัดใจนิดหน่อยคือต้นตอที่ทำให้เกิดเรื่องนี่แหละ

ไม่มีอะไรจะเขียนละ นึกไม่ออก ผมชอบทามะจัง แค่นี้ละกัน



Kiznaiver [8.5/10]


โครงเรื่องโดยรวมคือการเข้าใจซึ่งกันและกัน ผ่านทางความเจ็บปวดของกันและกัน เมื่อรู้ความเจ็บปวดของอีกฝ่าย ก็จะไม่เกิดความขัดแย้ง ความรุนแรงต่อกัน

ช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะไปเร็วนิดนึง ยังไม่ทันจะรู้จักว่าใครเป็นใครดีเท่าไร เพราะเดินเรื่องไปด้วย ค่อยๆ แนะนำตัวละครไปด้วยเรื่อยๆ แล้วก็จะมีลงดราม่าไปที่ตัวละครทีละคน แต่คงเพราะจำนวนตอนจำกัด เลยไม่ได้ลงลึกครบทุกคน (ได้แค่ครึ่งเดียวเองมั้ง ลงลึกจริงๆ แค่ 3 คนด้วย) ตัวละครทุกตัวก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว รู้สึกชอบแทบทุกคนเลยด้วย

อีกอย่างที่เรื่องนี้ใส่เข้ามาคือเรื่องความรัก และด้วยชื่อของโอคาดะ มาริ แน่นอนว่าบทความรักต้องไม่ใช่อะไรตรงไปตรงมาแน่ๆ จุดพีค ที่เรียกว่าระเบิดลงยังน้อยไปเลยคือตอนที่ 9 ที่รู้สึกแบบเอายังงี้เลยเหรอ โหดไปมั้ย?

ตอนจบจบง่ายไปหน่อย ไม่ค่อยเข้ากับเนื้อหาที่ทำท่าจะดูใหญ่โตในช่วงท้ายๆ แต่ก็ถือว่าโอเคอยู่

จุดที่ผมรู้สึกไม่ค่อยชอบเท่าไรคือเจ้าตัวมาสคอตโกโมริน มันดูบ้าบอแปลกๆ เกินไปหน่อย



Tanaka-kun wa Itsumo Kedaruge [9/10]


อย่างแรกสุด เรื่องนี้ไม่ได้ขายสาววายครับ (อาจแค่นิดหน่อย) แต่เป็นคอเมดี้เบาๆ ไว้ดูระบายความปวดตับได้อีกเรื่องนึงเลย เป็นเรื่องราวชีวิตประจำวันของนายเฉื่อยทานากะ ที่เรียกว่ามี 10 โอเรกิ โฮทาโร่ (Hyouka) ยังไม่เทียบความเฉื่อย+ขี้เกียจไม่ได้ และผองเพื่อนอีกหลายคน

ตอนแรกสุดนี่เฉื่อยมากกกกกกกก และคิดว่าหลายคนอาจเลิกดูไปกลางคันเพราะเห็นมีแต่ผู้ชายแทบทั้งตอน แต่พอเข้าตอน 2 เป็นต้นไปมีตัวละครสาวๆ เพิ่มมามากขึ้น เอาจริงๆ ตัวละครหญิงมากกว่าตัวละครชายด้วยซ้ำ แต่ละคนก็น่ารักดีด้วย

มุกตลกอาจไม่ได้ขนาดว่าฮาก๊ากอะไร โดยหลักๆ จะไปทางมุกแนวเข้าใจผิดกันไปเอง กับความเฉื่อย ขี้เกียจของทานากะ แต่ก็ทำให้ยิ้มได้บ่อยเลยเหมือนกัน ถ้าให้เทียบก็ออกจะคล้ายๆ Gakkan Shoujo Nozaki-kun นิดๆ

ตอนแรกผมไม่ได้ดูเรื่องนี้เพราะว่าเลือกดูแนวคอเมดี้ไปเยอะแล้ว แล้วเห็นเรื่องย่อไม่ได้สนใจด้วย แต่เพราะไปเห็นโพลอันดับคู่อวยของเรื่องนี้แล้วลองเอามาดู ปรากฏว่าชอบมากครับ สนุกมากเลย ใครยังไม่เคยดูก็อยากให้ลองดู 2 ตอนแรกครับ ยิ่งถ้าใครชอบ Non Non Biyori ก็น่าลองดูเรื่องนี้นะ เพราะผู้กำกับคนเดียวกัน (Silver Link ทำเหมือนกันด้วย ขนาดพรีวิวตอนต่อไปยังคล้ายกันเลย)


ต่อ คห 1 ครับ