ประสบการดีๆ ขอคำแนะนำเพิ่มเติม

นนี้อยากจะมาเล่าประสบการณ์ที่คาดว่าน่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคน ตอนนี้ผมเรียนอยู่ม.6โรงเรียนแถบชานเมืองกรุงเทพ บ้านฉันก็อยู่ใกล้ๆโรงเรียนนั่นแหละแต่แม่สิดันไปทำงานไกลมาก ทำแถวสุขุมวิทนู่น ทุกวันนี้ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมาฉันรู้สึกเหนื่อยมากๆเหนื่อยจนบางครั้งแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่กลับบ้าน5โมงเกือบ6โมงทุกวันทั้งๆที่โรงเรียนห่างจากบ้านถ้าวัดระยะเวลาในการเดินทางแค่8-9นาทีเอง แต่งโคตรเหนื่อย เรียนหนักกิจกรรมเยอะการบ้านโครงงานรายงานทำถูกบ้างผิดบ้างแก้บ้างส่งซ้ำบ้างปวดหัวไปหมดไหนจะทะเลาะกับเพื่อนกับแฟนกับป้าข้างบ้านแถบบ้า อยากจะนอนตื่นสายๆไม่ต้องไปโรงเรียนแต่เช้านอนเล่นคอมอยู่ที่บ้านแต่นึกๆไปมา คนที่เค้าเลี้ยงเรามายันม.6ยอมเดินทางไปกลับวันละ6ชั่วโมงต้องออกจากบ้านแต่เช้าตรู่กลับถึงบ้าน2ทุ่ม3ทุ่ม4ทุ่ม แล้วแต่รถติด เค้าไม่เคยื้อไม่เคยบ่นแถมซื้อของกับมาให้เรากินตลอดเค้าต้องจ่ายค่าบ้านค่าน้ำค่าไฟค่าอะไรอีกมากมาย ทุกวันนี้เลยต้องพยายามที่จะเข้มแข็ง คิดๆดูแล้วเราแค่17 อีกนานกว่าจะเรียนจบ อีกนานกว่าจะได้พัก อารมณ์ที่ตื่นมาดูการ์ตูนตอนเช้าช่อง9กำลังจะหายไป ต้องเครียดกับชีวิตการทำงานอีกยาวไกล เพราะฉนั้น แม่นี่แหละ คือความฝันสูงสุดในชีวิตฉัน ฉันตั้งเป้าหมายไว้เลย ฉันจะทำให้แม่มีความสุขและให้แม่ได้พักผ่อน และต่อจากนี้ไปจะจริงจังกับชีวิตให้มากขึ้น ตอนนี้กำลังเริ่มเข้าสู่ระบบ แอดมิดชั่น ตั้งเป้าไว้ว่าจะแอดจุฬา เพื่อนหลายคนบอกให้ลองดู เพื่อแม่เพื่ออนาคต เพื่อตัวเราเอง กระทู้นี้สร้างขึ้นมาลอยๆ