คือเราไปชอบผู้ชายคนนึง เขาเป็นเพื่อนกับเพื่อนเรานี่ละค่ะ
เคยเดินผ่านกันอยู่แต่ก็ไม่ได้สังเกตอะไรมากมายแล้วก็ไม่เคยคุยกันมาก่อน
จนวันนึงเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้อยู่ดีๆเราก็รู้สึกสะดุดตาเขา แบบอยู่ดีๆก็รู้สึกชอบขึ้นมา
เราเลยทักเขาไป เขาเป็นคนจริงมากอะ คือเราพยายามชวนเขาคุยอยู่ประมาณ2-3วันนะ
จนวันที่3เนี้ยเค้าก็พูดขึ้นมาเลย ประมาณว่า "เขาไม่รู้นะว่าที่เรามาคุยอย่างงี้มีจุดประสงค์ไร แต่ถ้าชอบเขาให้เลิกพยายามเถอะ เขาไม่อยากยุ่งไม่อยากคุยกับใคร"
เขาบอกเราแบบนี้อะค่ะ (เขาไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วย)เป็นผู้ชายนิ่งๆด้วยไม่ค่อยแสดงออกอะไร
แต่เราก็ไม่ยอมแพ้นะ ดื้อรั้น คืออยากเอาชนะใจเขาอะแบบอยากเป็นแฟนคนแรกมันท้าทายจัง
ตอนแรกที่ตัดสินใจชอบต่ออะก็ไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นความถล้ำลึกของความรู้สึกเราไปเองขนาดนี้อะ
คือเรากับเขาก็มีความทรงจำดีๆอยู่นะ คุยกันตลอดอยู่ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมา(ถึงเขาจะปฏิเสธเราแต่แรกแล้ว)
แล้วแรกๆที่คุยกันเขาจะชอบบอกให้เรา พอเถอะหยุดเถอะอย่าพยายามเพื่อเขาอีกเลย ยังไงเขาก็ไม่ชอบเรา
เขาบอกว่าเขาพูดไปแล้วปฏิเสธไปแล้วยังไงก็คืนคำพูดตัวเองไม่ได้
เหมือนแบบว่าความสัมพันธ์ของเราไม่สามารถพัฒนาเป็นอย่างอื่นได้เลยนอกจากเพื่อนอะค่ะ
แต่เราก็ยอมรับจุดๆนี้นะ คือขอแค่ได้อยู่ข้างๆตลอดไป จะอยู่ในสถานะไหนก็ได้ เราคิดแบบนี้อะ
แต่คือตอนนี้เหมือนเขาจะชอบใครสักคนอยู่หรือเปล่าเราก็ไม่แน่ใจ
เรารู้นะว่าสิ่งที่เราทำ
โคตรงมงายงี่เง่าเลย แค่ยังมีความหวังทั้งๆที่ไม่น่าจะหวัง
หวังว่าสักวันเค้าคงเปลี่ยนใจเปิดใจให้เรามั่งกล้าผิดคำพูดตัวเองที่เคยปฏิเสธเราอะ
แบบทำความดีชนะใจไรงี้ (แต่ลืมคิดไปคนที่ดีกับคนที่ใช่มันคนละคนกัน)
หลังๆมานี่รารู้สึกว่าเราบ้าไปอยู่คนเดียว ถึงขนาดนี้แล้วเรารู้ว่าเราควรเลิกยุ่งกับเขาได้แล้วค่ะ เรารู้ดีว่าเราควรทำยังไง
เราก็หาวิธีที่จะไม่ทำให้นึกถึงเขามั้ยอะ แต่มันก็ล้มเหลวตลอดเลย
คือเราพยายามแล้วแต่
โคตรทรมานเลย จากที่คุยกันทุกวันก็จะไม่มีแล้วคือต้องรับการเปลี่ยนแปลงนี้ให้ได้ใช่มั้ยอะ
เราบอกว่าเราหยุดจะถอยออกมาเป็นครั้งที่10แล้ว แต่เราก็กลับเข้าไปอยู่ดี เฮ้อ!
*ช่วยด่าเราหรือพูดให้เราคิดได้ทีค่ะ ให้เราเลิกงมงาย เลิกเสียดายวันเวลาดีๆที่ผ่านมาที (ด่าหน่อยนะแต่อย่าแรงมาก55555) เพื่อนเรานี่พูดนี่ด่าจนมันขี้เกียจแล้วอะ 555555 ชีวิตรักวัยรุ่นนี่มันมีหลายเฉดสีจริงๆ 😂
ถ้าเรื่องของเราไม่น่าเป็นไปได้ จะเลือกพยายามต่อหรือถอยออกมาเลยดีคะ
เคยเดินผ่านกันอยู่แต่ก็ไม่ได้สังเกตอะไรมากมายแล้วก็ไม่เคยคุยกันมาก่อน
จนวันนึงเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้อยู่ดีๆเราก็รู้สึกสะดุดตาเขา แบบอยู่ดีๆก็รู้สึกชอบขึ้นมา
เราเลยทักเขาไป เขาเป็นคนจริงมากอะ คือเราพยายามชวนเขาคุยอยู่ประมาณ2-3วันนะ
จนวันที่3เนี้ยเค้าก็พูดขึ้นมาเลย ประมาณว่า "เขาไม่รู้นะว่าที่เรามาคุยอย่างงี้มีจุดประสงค์ไร แต่ถ้าชอบเขาให้เลิกพยายามเถอะ เขาไม่อยากยุ่งไม่อยากคุยกับใคร"
เขาบอกเราแบบนี้อะค่ะ (เขาไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วย)เป็นผู้ชายนิ่งๆด้วยไม่ค่อยแสดงออกอะไร
แต่เราก็ไม่ยอมแพ้นะ ดื้อรั้น คืออยากเอาชนะใจเขาอะแบบอยากเป็นแฟนคนแรกมันท้าทายจัง
ตอนแรกที่ตัดสินใจชอบต่ออะก็ไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นความถล้ำลึกของความรู้สึกเราไปเองขนาดนี้อะ
คือเรากับเขาก็มีความทรงจำดีๆอยู่นะ คุยกันตลอดอยู่ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมา(ถึงเขาจะปฏิเสธเราแต่แรกแล้ว)
แล้วแรกๆที่คุยกันเขาจะชอบบอกให้เรา พอเถอะหยุดเถอะอย่าพยายามเพื่อเขาอีกเลย ยังไงเขาก็ไม่ชอบเรา
เขาบอกว่าเขาพูดไปแล้วปฏิเสธไปแล้วยังไงก็คืนคำพูดตัวเองไม่ได้
เหมือนแบบว่าความสัมพันธ์ของเราไม่สามารถพัฒนาเป็นอย่างอื่นได้เลยนอกจากเพื่อนอะค่ะ
แต่เราก็ยอมรับจุดๆนี้นะ คือขอแค่ได้อยู่ข้างๆตลอดไป จะอยู่ในสถานะไหนก็ได้ เราคิดแบบนี้อะ
แต่คือตอนนี้เหมือนเขาจะชอบใครสักคนอยู่หรือเปล่าเราก็ไม่แน่ใจ
เรารู้นะว่าสิ่งที่เราทำ
หวังว่าสักวันเค้าคงเปลี่ยนใจเปิดใจให้เรามั่งกล้าผิดคำพูดตัวเองที่เคยปฏิเสธเราอะ
แบบทำความดีชนะใจไรงี้ (แต่ลืมคิดไปคนที่ดีกับคนที่ใช่มันคนละคนกัน)
หลังๆมานี่รารู้สึกว่าเราบ้าไปอยู่คนเดียว ถึงขนาดนี้แล้วเรารู้ว่าเราควรเลิกยุ่งกับเขาได้แล้วค่ะ เรารู้ดีว่าเราควรทำยังไง
เราก็หาวิธีที่จะไม่ทำให้นึกถึงเขามั้ยอะ แต่มันก็ล้มเหลวตลอดเลย
คือเราพยายามแล้วแต่
เราบอกว่าเราหยุดจะถอยออกมาเป็นครั้งที่10แล้ว แต่เราก็กลับเข้าไปอยู่ดี เฮ้อ!
*ช่วยด่าเราหรือพูดให้เราคิดได้ทีค่ะ ให้เราเลิกงมงาย เลิกเสียดายวันเวลาดีๆที่ผ่านมาที (ด่าหน่อยนะแต่อย่าแรงมาก55555) เพื่อนเรานี่พูดนี่ด่าจนมันขี้เกียจแล้วอะ 555555 ชีวิตรักวัยรุ่นนี่มันมีหลายเฉดสีจริงๆ 😂