ทำไมคนเราเวลาตกใจ! ต้องอุทาน

คาดว่าคงเคยเจอกันบ้างกับคำอุทานที่ยาวเป็นประโยคหรือสร้างสรรค์กันสุดๆ ล่าสุดจขกท.กำลังต่อแถวซื้อของในร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง แล้วได้ยินคนทำของหล่นเสียงดังมาก ได้ยินลอยมาแต่ไกลว่า "อุ้ยแม่แหกแหกโคต

นั่งกินข้าวอยู่ที่ร้าน อยู่ดีๆป้าผัดข้าวอุทาน ผีแหกกก เลยสงสัยว่าการที่แต่ละคนอุทานคำอะไรออกมาก็ตาม มันสามารถบ่งบอกเรื่องราว วิธีคิด สภาพชีวิตของแต่ละบุคคลได้หรือไม่? เหตุใดจึงอุทานคำแต่ละคำที่แตกต่า

ตามหัวข้อเลยค่ะ อยากรู้จริงๆค่ะ

อยากให้ช่วยแปลภาษาอังกฤษให้ทีค่ะ ประเภท แสงประกายวิบวับ วิ้งๆ แสงแบบเพชรเวลาโดนไฟอ่ะคะ เป็นแบบคำพูดคำอุทาน คำแสลงเท่ๆก็ได้ค่ะ จะเอาไปตั้งชื่อร้านเครื่องประดับ ขอบคุณคะ

คือ ตอน ม.5 อาจารย์เคยให้เราขึ้นเวทีไปเป็นพิธีกร ในงานปีใหม่ คือ รอบเวทีตกแต่งไปด้วยไฟสวยๆ ดอกไม้สวยๆและลูกโป่งหลายใบ ในขณะที่กำลังจะกล่าวเรียนเชิญ ผู้อำนวยการโรงเรียนขึ้นบนเวที ลูกโป่งมันแตกพอดีเราเ

ในนามของผู้ชายอย่างผม เวลาที่เราตกใจอะไรสักอย่าง... ผมก็จะอุทานเพียงแค่ว่า อุ้ย ! หรือตกใจมากหน่อยก็ เฮ้ย ! แต่..คุณสุภาพสตรีเนี่ย เธอช่างสรรหาคำอุทานยาวๆกันจัง "อุ้ย..แม่ลูก" "อุ้ย..แ

ผมสงสัยว่า คำว่า"แม่เจ้าประคุนรุนช่อง" เป็นคำอุทานในสมัยโบราณจริงหรือ อีกทั้งคำว่า"ตะเถนตกแตก" นี่ก็เป็นคนที่คนสมัยก่อนใช่อุทานเวลาตกใจใช่ไหมครับ หรือเป็นคำเกิดใหม่แต่ก็มักจะได้ยิ