ขอบคุณ "ห้องวอลเลย์บอล" ที่สอนให้เรารู้จักความ 'พอดี'

บอกก่อนเลยว่า แต่ก่อนเราเป็นคนชอบให้กำลังใจนักกีฬามากๆ(แต่ไม่อวยนะ) แต่ก็ไม่ชอบให้ใครมาว่านักกีฬาอ่ะ 5555 งงมั๊ย
แต่เราเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด หลังเข้ามารู้จักกับห้องศุภ pantip แห่งนี้ เราชอบเล่น pantip เมื่อไม่กี่ปี และเริ่มมาติดห้องศุภ เมื่อช่วงวอลเลย์บอลคัดโอลิมปิกไม่กี่เดือนนี้ (เราชอบวอลเลย์มานานมากแล้ว)

ว่าด้วยเหตุที่ทำให้เรารู้จักความพอดี ไม่รู้ว่าพอดีแค่ไหน แต่คงจะสมดุลขึ้นเรื่อยๆ ตราบใดที่ยังอยู่ในห้องนี้
เพราะเราเห็นพวกอวยจนเกินเหตุ (จนบางทีมันทำให้หมั่นไส้ บ่องตง)

คำแบบว่า วันนี้เล่นดีมากเลย , วันนี้ทำอย่างนี้ อย่างนั้น อย่างนู้นดีมาก ดี๊ดีย์ >>> ทั้งๆที่ความจริงมันตรงกันข้าม (เราไม่ได้ว่านักกีฬานะ) เพราะไม่มีใครไม่เคยผิดพลาดหรอก แม้กระทั่งทีมระดับต้นๆของโลก ก็เคยผิดพลาดกันทั้งนั้น
แต่คือ ทำไมต้องบอกอะไรที่มันตรงข้ามด้วย ไม่เข้าใจ  (บิดเบือนความจริง) หรือมันคือจิตวิทยา และยิ่งไปกว่านั้น "แตะต้องนักกีฬาไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บ" มีหน้าที่ดูก็ดูไปสิ  (เออค่ะ!!! ก็ไม่ใช่โค้ช ไม่ใช่นักกีฬานี่ จะพูดอะไรได้ล่าาา)

มันต่างจากคำว่า เป็นกำลังใจให้นะ ,ไม่เป็นไรเอาใหม่ , เต็มที่แล้วพรุ่งนี้เอาใหม่นะ , สู้ๆนะ เราว่าเนี้ยคือคำพูดที่ไม่อวยอ่ะ เป็นกำลังใจที่ดี และควรจะมีให้เสมอ ไม่ว่าจะวันที่แพ้-ชนะ เล่นดี-เล่นแย่ คำพวกนี้ไม่ควรหายไป

และอีกฝั่ง ด่ากันจริง ว่ากันจังแบบไร้เหตุผล ไร้สติ ใช้แต่อารมณ์ ไม่ดูองค์ประกอบต่างๆบ้างเลย แล้วก็เปิด การ์ดติเพื่อก่อ (จนคำๆนี้มันจะถูกหมดศรัทธา ไม่มีความขลังอยู่แล้ว  เฉพาะห้องวอลเลย์นะ) คนใช้ถูกจริงๆ จะมีสักกี่คน  วิเคราะห์ดี มีเหตุผล มองทุกอย่างออก

ปล. เราก็ได้ความรู้ต่างๆจากห้องวอลเลย์บอลนี่แหละ อาจจะมีทั้งความรู้ที่ถูกและที่ผิดปะปนกันไป ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีในห้องวอลเลย์บอล ขอบคุณนะคะ
สุดท้ายเราเชื่อว่าเวลาจะพิสูจน์ทุกอย่าง