เรารักกันไม่ได้จริงๆหรอ

เรื่องมีอยู่ว่าวันนั้นเป็นวันพุธผมนั่งเล่นFBอยู่ก็มีผู้หญิงคนนึงมาถล่มไลค์ผมเธอน่ารักกกกมากกกทำผมใจละลายยแล้ว ผมก็ถล่มไลค์กลับแล้วผมก็ทักเธอไปผมทำความรู้จักกันได้สักพักนึงผมตกหลุมรักเขาทั้งๆที่ไม่รู้ใจตัวเองด้วยซ้ำว่าทำไมถึงชอลคนง่ายแบบนี้หรือเป็นเพราะเธอน่ารักกคุยเก่งหรือป่าวก็ไม่รู้เธอน่ารักมากเธอเหมือนสนใจเราใส่ใจเราเธอไปไหนมาไหนเธอบอกเราตลอดเลยเธอเป็นผู้หญิงที่ผมยอมให้ทุกอย่างผมชอบเขามากกแต่ด้วยความที่เขาโตกว่าผมห่างกับผม2ปีผมเองก็ยังเด็กหรือเรียกว่าไม่ทันโลกแหละ เขาเป็นรุ่นพี่เขานอนดึกผมเป็นคนนอนเร็วผมกลัวว่าถ้าผมเป็นแบบนี้ เขาจะหายไปผมนอนไม่หลับมาหลายวันต้องลุกมานั่งดูข้อความว่า   เขาจะส่งอะไรมาก่อนอนทุกคืนทำแบบนี้อยู่ตลอดไปเขาไปเที่ยวผมก็เป็นห่วงเขามากแรกๆก็ไม่กล้าบอกหรอกว่าเป็นห่วงเพราะเราเด็กเกินไปกลัวเขาจะรำคาญบ้างอะไรบ้างผมก็กลัวเขาจะเบื่อผมบ้างเพราะทุกครั้งที่เขาหายไปผมเองที่อยากคุยกับเขาเพราะเวลาที่ได้คุยกันมันมีน้อยผมเลยอยากจะคุยกับเขานานๆเพราะไม่กี่ทุ่มผมก็นอนแล้วผมเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาคนนึงที่ไม่มีอะไรพร้อมเลยหน้าตาก็ไม่ดีเรียนก็ไม่เก่งเขาทั้งสวยน่ารักเรียนเก่งผมคุยกันอยู่หลายวันเขาอยู่ต่างจังหวัดแต่เป็นเพียงจังหวัดใกล้ๆ ( ปล.เขาเป็นคนเรียกแทนตัวเองว่ากูคนแลกด้วยความที่ผมเป็นเด็กห้าวก็ชอบสิครับเรียกยาวเลย 555555 )    วันนั้นผมก็ได้ไปจังหวัดนั้นพอดีผมเลยนัดกันมาเจอที่ห้างๆนึง  พอผมถึงผมก็โทรบอกเขาว่าถึงแล้วนะ เขาก็ถึงแล้วแต่ด้วยความที่เขากวนตีนเล็กน้อยตลกดีๆ555555   เขาก็ไปแอบผมให้ผมตามหาอยู่พักใหญ่เลยแหละเดินขึ้นเดินลงเหนื่อยเลยแหละวันนั้น 5555555 ทำผมปวดขาเลยขึ้นๆลงๆ จนในที่สุดผมก็ได้เจอเขาเพราะได้ยินเสียง ไอของเธอในโทรศัพท์ที่เราคุยกันฮันแน่ๆผมเก่งใช่ไหม 55555555555  ผมก็เดินไปสกิดเขาแล้วเขาก็หัดมาผมใจละลายเลยครับ ทำไมเธอน่ารักแบบนี้ ทำผมใจหายไปหลายวิ 55555555 แล้วเราก็เดินเล่นคุยกันตามภาษาคนเจจอครั้งแรก ปล. ผมไปกับเพื่อนคับเพื่อนผมเหงาเลยส่วนเขามาคนเดียวถ้าเขามากับเพื่อนจะให้เพื่อนผมจีบเลย 555555555 ต่อครับ แล้วเราก็คุยกันไปคุยกันมาขึ้นๆลงๆไม่ลงเอ่ยสักทีเลย 555555 จนหิวแล้วเลยว่าจะหาไรกินเลยเดินเข้าไปร้านแห่งนึง เอ๊ะเปลี่ยนใจพนักงานมอง 55555555 แบบว่าเขามาแล้วก็ไม่สั่งนะ ชิ ไรงี้ 5555  สุดท้ายก็ไม่ได้กินไรครับหาร้านอาหารนั่ง สั่งน้ำคนละแก้วครับด้วยความที่อิ่มอกอิ่มใจกินไรไม่ลง 5555555555555 พอนั่งอยู่ได้ประมาณ2 ชม ครับ ผมก็ออกมาเดินเล่นกันในห้างเขาก็ไปแวะอ่านิยาย เธฮน่ารักมากครับ นั่งอ่านนเป็น ชม. เลยครับบ ผมเองก็นั่งแอบถ่ายรูปเธอเก็บไปหายรูปเลยครับบ น่ารักกกกกก -//- 555555555 แล้วผมถึงเวลาที่เพื่อนผมจะกลับแล้วประมาณ 14.00 เวลาตอนนั้นเพื่อนผมกลับ 16.00 ด้วยความที่เขานั่งมาคนเดียวผมเลยอาสาไปส่งเขาครับผมไม่ไว้ใจแท็กซี่เลย ผญ คนเดียว ผมเป็นห่วงเขามากครับ ผมก็นั่งไปส่งเขา แล้วเขาก็พาผมไปนั่งกินน้ำแข็งใสแถวๆนั้นแหละครับ ไม่รู้น้ำแข็งใสมันหวานหรือว่าคนข้างหน้าหวานมากกว่าผมแก้มแดงเลยครับ 555555555 แล้วก็ถึงเวลาที่ผมต้องกลับแล้วเขาก็บอกว่าถึงบ้านแล้ว ทักมาหาด้วยนะ วันนั้นผมมีความสุขมากเลยครับ อาจจะเป็นความห่างไกลทำให้เราต้องคิดถึงกันผมคิดถึงเขามากเลยอยากเจออยากดูแลอยากอยู่ใกล้ๆมากก แต่ทำไม่ได้ครับบผมยังเด็กอยู่เลยครับบ พอผมถึงบ้านผมก็ทักไปหาเขาแต่คิดถึงเขามากครับ อยากให้เราได้อยู่ใกล้ๆกันนครับบ พอตอนเย็นผมก็ไปวิ่ง ส่วนเขาก็รอผมนะครับน่ารักก ผมก็เป็นของผมครับนอนเร็วเหมือนเดิมส่วนเขาก็นอนดึกเหมือนเดิมครับ ผมก็ทำแบบนี้เช่นเดิมครับลุกมาดูข้อความสุดท้ายแล้วเปิดอ่าน เขาตื่นสายไม่รู้หรอกว่าผมอ่านตอนไหน แฮะๆ 5555555555 ผมคิดถึงเขามากเลย ใจผมอยู่นู้นแต่ตัวผมอยู่นี่ เว่ออ 555555555  เขาชอบเที่ยวครับเขาบอกผมทุกอย่างไปกับใครบ้างกี่คนเขาดูใส่ใจผมมากเลยครับบผมชอบผมก็ใส่ใจเขาครับ ไปไหนบอกคุยกับเขาแค่คนเดียวครับผมชอบเขามาก เราคุยกันไม่มีเบื่อเลยครับบ เราก็ทำแบบนี้วนไปครับทำแบบนี้เช่นเดิมครับใส่ใจครับ ไปไหนมาไหนบอกครับ เขาทำงานไม่ได้คุยกันผมก็เข้าใจครับผมอยากไปหาเขาไปนั่งเฝ้าเขาทำงานด้วยซ้ำครับแต่ผมทำไม่ได้ผมเด็ฏเกินไป TT ผมทำได้แค่ให้กำลังใจนอนก่อนเขาตลอดเลยเขาก็นั่งทำงานเหนื่อยครับผมเองก็ตื่นมาประมาณช่วงตี2เกือบทุกคืนเพื่อทักเขาไปว่ากลับหรือยังใกล้เสร็จยังเป็นห่วงมากครับบ มือเขามีแต่แผลเพราะทำแต่งานส่งอาจารย์ครับ ผมเองก็อยากช่วยแต่ช่วยอะไรไม่ได้เลยครับเราอยู่ไกลกัน ทำได้แค่ให้กำลังใจเขา สู้ๆนะ เหนื่อยก็พักก ผมเข้าใจเขาทุกอย่างเลยครับ จนวันนั้มาถึงครับวันที่เขาส่งงานอาจารย์ผมดีใจมากกกกกกกกกกก ผลงานออกมาสวยมากครับ 555555555 ผมดีใจครับบ แต่ด้วยความที่เขาเหนื่อยผมก็เข้าใจครับ บอกให้เขาพักผ่อนที่แหละครับบ เราคุยกันอยู่พักใหญ่ๆแล้วครับผมก็ไม่เคยคุยกับใครแล้วรู้สึกดีขนาดนี้เลยครับ หวงมาก หึงมาก เวลาเขาไปเที่ยวกลับดึกๆ แต่เขาไปกับเพื่อนผมไว้ใจเชื่อใจเขาครับ อิอิ  แล้วพอถึงวันที่เราคุยกันได้1เดือนผมก็พูโความในใจไปครับเราเคยทะเลาะกันบ้างงแต่เป็นเพียงสถานะคนคุยเท่านั้นเองครับ ครบรอบ1เดืแอนแล้วแล้วนะที่เรารู้จักกันแต่เหมือนทุกอย่างที่ทำมามันมากกว่า1เดือนอีกนะรู้สึกมีความสุขมากที่ได้รู้จักนะ อย่าดื้อให้มากนะ เบาๆเรื่องเที่ยวบ้างง  ส่วนตัวนั้นผมคิดว่ามันแปลกๆไปครับเขาเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิดๆๆ เหมือนว่ามีอะไรมาทำให้เขาเปลี่ยนไปครับผมสัมผัสได้ผมไม่ได้เป็นริวนะครับ 55555 ผมก็พยายามสืบพยามยามหาครับแต่ผมก็ไม่ได้บอกอะไรเขาผมก็ปกติกับเขาเหมือนเดิมกับเขาทุกอย่างครับบจนวันนั้นเขาเคยลงรูปผมในโซเซียลครับแล้วเขาก็ลบออก ผมรู้สึกแปลกใจแล้วครับลบทำไม เขาก็ตอบแบบว่าลบไปหลายรูปแล้ว ( ปล. หลายรูปนี้คือมีรูปผมรูปเดียวนะครับที่เขาลง )  ผมเริ่มสงสัยผมไว้ใจเขาทุกอย่างผมสารภาพรักทั้งๆที่เขาไม่พร้อมที่จะรักเพราะเขายังเสียใจกับอดีตอยู่ครับ   ผมก็ฌข้าใจเขาครับที่เขายังไม่ลืมอดีตไม่เป็นไรครับ ผมอยู่ในสถานะอะไรก็ได้ครับที่ได้ดูแลเขาได้คุยกับเขาแล้วเขาไม่หายไปได้รักเขาข้างเดียว ได้บอกฝันดีเดิมๆกับเขาเสมอครับ ส่วนตัวผมเองผมคุยกับเขาแค่คนเดียวครับ ผมอยากหาคนที่จริงจังแล้วครับไม่อยากเล่นๆกับใครแล้ว จนทุกอย่างมันค่อยๆเปลี่ยนไปเรื่อยๆครับ มีอะไรแปลงๆไปเรื่อยๆครับ ( บางอย่างผมอาจจะจำไม่ได้แล้วขอโทษนะถ้าเธฮเปิดมาดูแล้วอาจจะไม่เป็นความจริง )  เปลี่ยนไปแบบแปลกๆๆ ผมเองก็เสียใจนะครับ ความรู้สึกผฒก็มีนะครับมาทำแบบนี้ผมก็มีความรู้สึก แต่ผมก็บอกเขาไปตรงๆครับ จะไม่ปล่อยมือเธอจนกว่าเธอจะขอปล่อยเอง ผมก็ทำแบบนี้เหมือนเดิมนอนไว ไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกันหรอกครับ ผมอยู่ไกลดูแลเขาไม่ได้หรอกครับ ผมทำได้แค่บอกรักผ่านโทรศัพท์ครับ ผมทำได้แค่นี้จริงๆ ผมเป็นแค่เด็กคนนึงเพื่อเด็กตัวน้อยๆครับ ความคิดก็มีแต่ความงี่เง่างอแงครับ ผมทำได้เพียงอยู่ห่วงๆเขาแบบนี้ครับ ผมเป็นเพียงสถานะคนคุยที่ไม่ชัดเจนครับ ผมทำได้แค่นี้ผมสู้คนในใจเขาไม่ไหวจริงๆครับ ผมยอมรับว่าผมงี่เง่างอแงเพราะอยากให้เธอสนใจ เขาเป็นรุ่นพี่เขาต้องเจออะไรที่ดีกว่าตัวผมแน่นอน เขาเจอคนที่ดีกว่าผมแน่นอน คนที่เข้าใจเขาได้มากที่สุดแล้วต้องการคนที่ดูแลเขาได้ด้วยมั้งครับ เขามีคนคุยใหม่ที่ชัดเจนกว่าครับ เขาชัดเจนกับคนนั้นมาก ผมสืบจนเจอเรื่องเลยครับว่าเขาคุยกันจริงๆ ผมก็เลยถามตรงๆว่าคุยกับคนนี้อยู่หรอก เขาก็บอกใช่ ผมทำใจกับเรื่องนี้มาสักพักนึงแล้วครับความรู้สึกที่ผมเสียใจมันไม่มีใครมานั่งรับผิดชอบให้ผมไหวหรอกครับ ผมดีไม่พอที่จะหยุดให้เขาอยู่กับผมครับ ผมทำดีที่สุดได้แค่นี้ ผมพยายามฝืนใจตัวเองทุกครั้งที่ทำเหมือนไม่ใส่ใจแต่จริงๆแล้วโคตรใส่ใจ แต่ผมอยากให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่าคนที่ใช่สำหรับเขาคนที่พร้อทมจะดูแลเขาทุกอย่างครับ ผมเป็นเพียงเด็กน้อยคนนึงที่มีแค่ใจดวงน้อยๆ ผมรักเขามาก ผมทุ่มเทเพื่อเขาคนเดียวใส่ใจเปิดใจให้เขาเข้ามาไม่ได้เพียงเพราะคุยกันเล่นๆแต่ผมคิดจริงๆตั้งแต่ครั้งแรกที่เรารู้จักกัน เขาน่ารักมากกครับบผมรักเขามากเลย แต่ผมก็คงต้องปล่อยให้เขาไปเจอคนที่ใช่สำหรับใจเขานะครับ ผมดีไม่พอเด็กน้อยคนนี้ทำได้เพียงมองว่าเขาทั้งคู่จะได้รักกันในสักวันนึงโดยที่ผมจะเดินออกมาทีละนิดๆโดยหายไปเฉยๆที่ไม่บอกเขา ผมมีเพียงคำอวยพรขอให้เธอเจอใครที่ดีกว่าฉันรักของเรามันคงเข้ากันไม่ได้จริงๆมีเพียงคำยินดีที่ยอมมอบให้เธอเพียงผ็นี้คนเดียว  อยากบอกเขาว่า "ผมรักเธอ "  ขอให้เจอแต่คนดีๆเข้ามาในชีวิตพบแจอแต่สิ่งดีๆนะ รักและห่วงใยเสมอ  ปล. ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ณ ที่นี่ด้วยนะครับ   (ขอโทษนะที่รักเธอมากเกินไป ขอโทษถ้าทำอะไรไม่สบายใจ)  อาจจะมีผิดพลาดไปบ้างก็ขอโทษด้วยนะถ้าเธอเปิดมาเจอ  (รักดีๆมีอย่ที่ไหน)  อย่าไปเจอใครที่ร้ายๆ รักกันนานๆมีความสุขมากๆนะ

ต่างคนก็รู้ เรารู้ดีคนๆนี้มีไม่พอ ที่จะทำให้เธอเป็นสุขอย่างนั้น
เธอควรได้เจอทางที่ดี วันพรุ่งนี้เธอต้องเจอคนที่ดีกว่า
และวันนี้ฉันเดินมาส่ง ด้วยน้ำตาฉันเดินมาส่ง
ให้เธอเจอทางที่ดี ฉันจะคอยมองจากตรงนี้ (ทางของฝุ่น (Dust) - Atom ชนกันต์)