รักของเราเป็นแบบไหน

อ่านเรื่องราวความรักของคนอื่นมาเยอะ หลากหลายเรื่องราว จนอดไม้ได้ที่อยากแชร์เรื่องราวของตัวเองบ้าง หลายครั้งที่คนเราช่วยคนอื่นแก้ปัญหาหัวใจให้ใครต่อใครได้มากมาย แต่พอเรื่องของตัวเองกับมืดไปไม่ถูกทาง เราเป็นคนหนึ่งที่ติดวังวนในเรื่องความรักที่มัน ต้องร้องเพลงจะกลับก็ไม่ได้จะไปก็ไปไม่ถึง  
  เอาเป็นเริ่มเรื่องเลยดีกว่า ก่อนอื่นต้องมีตัวละครก่อน แทนผู้ชายเป็น เอ นะง่ายดี หญิงเป็น บี
เรื่องราวมันเกิดขึ้นเมื่อ7ปี ที่แล้ว เอกับบี ได้เจอกันในงานค่ายอาสา แห่งหนึ่ง เอกับบีอายุห่างกัน 15 ปี อายุไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่ก็สำคัญนะ ยังไงกันนี้ ครั้งแรกที่บีเจอพี่เอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่รู้สึกว่า เดินไปไหนก็เจอแต่พี่เอ กลับมาดูถ่ายจากกล้องเพื่อนก็จะยืนข้างๆกัน หลังจากนั้นก็ห่างกัน เราไปค่ายอาสาอีกหลายครั้งแต่ไม่เคยเจอพี่เอ อีกเลย จนงานปีใหม่ พี่เขาก็มากับครอบครัว แต่พี่เอก็มานั่งร่วมวงกับกลุ่มพวกเรา ให้เมียกับลูก ไว้กับอีกกลุ่ม เพราะกลุ่มเรามีแต่ผู้ชาย มีเราเป็น ญ คนเดียว วันนั้นพี่เอใส่เสื้อแขนยาวมาเราดันชอบเสื้อพี่เขาเลยบอกว่า เสื้อขอได้ป่ะ อยากได้น่ารักดี นู๋ขอนะพี่ อยากได้ แต่พี่เอก็ไม่ให้และก็ไม่พูดไร จนงานใกล้เลิก พี่เอก็เดินไปหาครอบครัว  พี่ๆในกลุ่มเลยแซวเราว่า เอ้ยบี พี่เอเขามีครอบครัวแล้วนะ (ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรจริง แค่คิดว่าเป็นน้อง)พองานเลี้ยงจบ พี่ในกลุ่มเลยฝากเราให้พี่เอไปส่งด้วย เพราะพี่ๆเขาจะดื่มกันต่อ เราเลยจำใจให้พี่เอไปส่ง ทั้งที่อยากอยู่ต่อ
     จากวันนั้นเราก็แค่ติดต่อกันทางเฟสบุค ถามข่าวคราวกันปกติ มีนัดกันทานข้าวบ้างแต่ก็ไม่เคยได้ไปสักที และคุไลน์กันแต่ก็เหมือนหมาหยอกไก่ไม่มีอะไรมาก