ถามผู้หญิงที่เป็นคุณแม่ทั้งหลายถึงการคลอดลูกหน่อยค่ะ

เคสเรายากกว่าชาวบ้านเค้า เจ็บเตือนหนัก และนานมา ปากมดลูกไม่เปิดเพิ่ม ผดุงครรภ์บอกสามีเราว่ามดลูกหนา คลอดยาก เรื่องระดับความเจ็บเปรียบเทียบกับอะไรไม่ได้ นั่งสั่นทั้งคืน พอเจาะน้ำคร่ำก็แห้งสนิท เพราะก่อนหน้านี้มีอาการน้ำคร่ำรั่วเป็นครั้งคราว หมอต้องรีบเร่งคลอดให้ เบ่งคลอดสุดพลัง แตต่สุดท้ายก็มิอาจคลอดได้ เพราะกะโหลกลูกใหญ่กว่าเชิงกรานเรา (คือนิดเดียวเองอ่ะ ติดแค่หูออกมาไม่ได้) สุดท้ายต้องเปลี่ยนแผนไปผ่าคลอด ดีที่หมอเตรียมการไว้แล้ว เพราะมดลูกหนาหมอกลัวคลอดยาก เจ็บที่สุดก็ตอนลมเบ่งมา แต่ต้องอั้นไว้ เพราะจะผ่านแล้ว เย็บฝีเย็บแล้ว ^^ กว่าจะบล็อคหลังได้ ลมเบ่งมาอีกไม่รู้กี่รอบ มาทีเราก็แอ่นที ก ็มันปวด พยาบาลใจดีมายืนให้จิกแขนเลย
พอบล็อคหลังได้นี่โล่งเลย สติกลับมา ภาวนาให้ลูกปลอดภัย จะทำคลอดแล้ว เหมือนหมอจะดันลูกที่หัวออกมาหน่อยนึงกลับขึ้นมาออกทางหน้าท้อง นี่รู้สึกจุกๆ นิดหน่อย แต่ตอนผ่าและจะเอาลูกออกมานี่สิ จุกแบบโดนชกหนักๆ เลย
พอได้ยินเสียงขานความปกติลูกนี่คือแบบโล่งมา ตอนพยาบาลอุ้มมาให้จุ๊บอยากจะกอดไว้เลย มันเป็นอะไรที่รู้สึกดีที่สุด
และโรงพยาบาลที่เราคลอดให้เลี้ยงลูกเอง คือมันดีมาก ได้นอนกอดกัน ได้ฝึกอุ้ม ได้ฝึกให้นม ผูกพันกันสุดๆ โดยพยาบาลคอยสอนและดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่ได้ทิ้งขว้างเลย
มาเจ็บอีกทีตอนจะลูกขึ้นยืนครั้งแรกหลังจากผ่าคลอด คือตั้งใจว่าต้องยืนและเดินให้ได้เร็วที่สุด แต่อนิจจา มันปวดจนสั่นยืนไม่อยู่ สู้ทนต่อไป พอยืนได้ก็ลองเดินดู ก้าวเท้าได้ยาวไม่ถึง 10 เซน ไม่น่าเชื่อว่ามันก้าวไม่ออกจริงๆ ทนค่ะทน สุดท้ายเราผ่านมาได้ทุกเรื่องราว ท้อเมื่อไหร่ก็แค่หันไปมองหน้าลูก 😃