นี้เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ ถ้าพูดอะไรที่ไม่ดีก็ขออภัยด้วยนะครับ
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ม.5 แล้ว แต่ปัญหาอยู่ที่พ่อแม่คือ ผมกลับบ้านเวลา 6โมง - 1ทุ่ม ประจำ ซึ่งไม่ได้ค่ำอะไรมากมายแต่พ่อแม่ชอบถามว่า ทำไหมถึงกลับบ้านค่ำ ผมก็บอกทำงาน เล่นกีฬาตามความจริง แต่พ่อแม่กลับไม่เชื่อ แม่ชอบบอกว่ากลัวผมจะไปมีเรื่องกับคนอื่น ทั้งๆที่ผมไม่เคยมีเรื่องกับใคร พอช่วงวันหยุด ผมก็อยากมีเวลาเที่ยวกับเพื่อนแตพ่อแม่กลับไม่ให้ออกจากบ้าน ทั้งๆที่งานบ้านผมก็ช่วย แค่ออกไปเที่ยวกับเพื่อน อาทิตย์ละครั้งยังไม่ให้เลย มาบอกกลัวไปร่วมหัวกับเพื่อนไปตีกัน.... ผมนี้บอกเลยหงุดงิดมากๆ คือห่วงเกินไปอะครับ ให้อยู่แต่บ้าน นานๆเข้า ผมขอออกไปเที่ยวก็โดนด่าอีก วันๆคิดแต่จะออกนอกบ้านไม่ยอมช่วยงานพ่อแม่ ผมนี้ได้แต่รู้สึกไม่ดี งานบ้านผมก็ทำ คือผม อยู่ม.5 ดูแลตัวเองได้แล้ว แต่โดนขังอย่างกัยเด็กประถม หลายครั้งที่อยากบอกพ่อแม่ว่า ผมโตแล้วปล่อยให้ผมใช้ชีวิตเองบ้าง แต่ที่ผมไม่กล้าพูดเพราะ พูดไปแม่คงบอก งั้นเก็บเสื้อผ้าแล้วออกจากบ้าน ไม่ต้องกลับบ้านมาเลย ผมเลยอยากถามว่า ควรทำยังไง ผมพูดแบบนั้นจะดีไหม หรือใครมีวิธีพูดให้เข้าใจมั้งครับ.... อึดอัดมาก
พ่อแม่สมัยนี้ทำเกินไปหรือเปล่า???
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ม.5 แล้ว แต่ปัญหาอยู่ที่พ่อแม่คือ ผมกลับบ้านเวลา 6โมง - 1ทุ่ม ประจำ ซึ่งไม่ได้ค่ำอะไรมากมายแต่พ่อแม่ชอบถามว่า ทำไหมถึงกลับบ้านค่ำ ผมก็บอกทำงาน เล่นกีฬาตามความจริง แต่พ่อแม่กลับไม่เชื่อ แม่ชอบบอกว่ากลัวผมจะไปมีเรื่องกับคนอื่น ทั้งๆที่ผมไม่เคยมีเรื่องกับใคร พอช่วงวันหยุด ผมก็อยากมีเวลาเที่ยวกับเพื่อนแตพ่อแม่กลับไม่ให้ออกจากบ้าน ทั้งๆที่งานบ้านผมก็ช่วย แค่ออกไปเที่ยวกับเพื่อน อาทิตย์ละครั้งยังไม่ให้เลย มาบอกกลัวไปร่วมหัวกับเพื่อนไปตีกัน.... ผมนี้บอกเลยหงุดงิดมากๆ คือห่วงเกินไปอะครับ ให้อยู่แต่บ้าน นานๆเข้า ผมขอออกไปเที่ยวก็โดนด่าอีก วันๆคิดแต่จะออกนอกบ้านไม่ยอมช่วยงานพ่อแม่ ผมนี้ได้แต่รู้สึกไม่ดี งานบ้านผมก็ทำ คือผม อยู่ม.5 ดูแลตัวเองได้แล้ว แต่โดนขังอย่างกัยเด็กประถม หลายครั้งที่อยากบอกพ่อแม่ว่า ผมโตแล้วปล่อยให้ผมใช้ชีวิตเองบ้าง แต่ที่ผมไม่กล้าพูดเพราะ พูดไปแม่คงบอก งั้นเก็บเสื้อผ้าแล้วออกจากบ้าน ไม่ต้องกลับบ้านมาเลย ผมเลยอยากถามว่า ควรทำยังไง ผมพูดแบบนั้นจะดีไหม หรือใครมีวิธีพูดให้เข้าใจมั้งครับ.... อึดอัดมาก