จากผู้ชงเหล้า ถึง ผู้ดื่มเหล้า (โปรดอ่าน)

สวัสดีคะ ดิฉันเป็นนักศึกษาแห่งหนึ่งแต่ด้วยสถานะทางบ้านไม่ดีจึงไปหางานทำนอกเวลา Part Time ในตามร้านอาหารแต่ไม่ใช่พวกร้านคาราโอเกะนะคะ เป็นเด็กเสริฟนี้แหละคะเงินเดือนไม่มากหรอแต่ละคืนเดินไปมาขาแทบทรุดกว่าจะได้ทิป เงินเดือนมาเจือจุนชีวิตเพื่อการศึกษาเพราะไม่อยากให้ครอบครัวเดือดร้อนไปด้วย  เข้าเรื่องกันเลยนะคะ

ดิฉันไปทำงานร้านอาหาร แต่ละคืนมีลูกค้ามากมายพาครอบครัวมาทานข้าว ดิฉันก็แปลกใจนะว่า เอ๊ะ ! ไหนว่าเศรษฐกิจไม่ดีทำไมมากินข้าวเสียเงินเยอะเลยนะ แต่ละคืนต้องพบกับลูกค้าทั้งดีบ้าง หงุดหงิดบ้าง เอ่อ ... เดินไปๆ มาๆ ขาแทบทรุด เจอลูกค้าที่ไม่เรื่องมากก็โชคดีไป แต่ถ้าเจอลูกค้าที่เรื่องมาก บอกเลยล่ะว่าปวดหัวหนักมาก  เช่นลูกค้า โต๊ะหนึ่งให้ชงเหล้า
คนที่ ๑ ให้ผสมน้ำ
คนที่ ๒ ให้ผสมโซดา
คนที่ ๓ ให้ผสมน้ำ + โซดา
คนที่ ๔ ขอบางๆ
คนที่ ๕ ขอเข้มๆ  

โอ๊ยชีวิตดิฉันปวดหัวฉุนละหุกับเรื่องพวกนี้ ผสมผิดบ้าง ถูกบ้างเพราะหมดก็ชงหมดก็ชงจะนั่งก็ไม่ได้เดี๋ยวเจ้าของด่าอีก ดื่มๆ ไปเถอะนะคะ  เอ้อ !! ชีวิต เดินไปๆ มาๆ วนเียนโต๊ะนั่นแหละทุกคืน เจอลูกค้าพวกเฒ่าหัวงู พยายามจะขอเบอร์อยู่นั่นแหละ บอกหนูเป็นนักเรียนคะ ก็ไม่ฟัง ....และคิดเหรอสวยๆ งามๆ กว่าดิฉันนั่นคนที่พวกคุณกำลังขอเบอร์อยู่แน่ใจนะว่าพวกเขาเป็นหญิง ดิฉันไม่อยากคิดถึงความสยองตอนกำลังแสดงร่วมรักกัน และตอนกำลังวิ่งหนีออกจากห้อง ...ฮ่าๆ (ขำหนักมาก)

และประเภทที่จะกล่าวต่อไปนี้คือหมดเวลา ร้านปิดแล้วก็ยังไม่ยอมกลับ พนักงานทั้งหลายง่วงหลับ เหานอนกันหมเแล้วพรุ่งนี้ต้องเรียนเช้าอีกบ้างฝึกงาน บ้างอยู่ไกลต้องกลับ เฮ้อ..ชีวิต ช่างน่าเศร้ารอแล้วรออีก ยุ่งกัดแมลงรบกวนอีก....กลับไปลูกเมียที่กำลังรอที่บ้านนะคะพวกเขาอาจเป็นห่วงพวกคุณก็ว่าได้

ไม่ได้ต้องการทิปพิเศษหรอกนะคะ แต่ออยากให้คิดถึงลูกเมียทางบ้านที่พวกเขาฝากชีวิตและความหวังไว้กับพวกคุณ