ก็อย่างว่าละครับ  ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี รู้สึกสับสนในชีวิตมาก เรื่องมีอยู่ว่า ผมทะเลาะกับแฟนผม เพราะเธอยังคุยกับแฟนเก่าของเธอ ทำไงได้ละครับ เค้าทำงานอยู่ใกล้กันนิครับ ส่วนผมทำงานไกลเธอมาก บางวันทำงานกลับบ้านไม่ได้คุยกันเลย ผมกับเธอเริ่มทะเลาะกัน พูดคุยเรื่องยายมาทำงานใกล้กัน แต่ก็เป็นเรื่องยาก จนเราสองคนหยุดคุยกันสักพัก ผมก็เริ่มมาดื่มเหล้า สูบบุหรี่อีกครั้ง มัวแต่คิดถึงความหลัง วันเก่าๆ ที่เราได้อยู่ด้วยกัน จากนี้ไปคงไม่มีอะไรดีขึ้นแน่ๆ
    จากวันนั้นผมก็เริ่มดื่มเหล้าหนักขึ้นทุกวัน มีเพื่อนใหม่เข้ามาหลากหลายคน จนมีน้องคนหนึ่ง มากินด้วยเกือบทุกวัน จนวันหนึ่งผมเมามาก ตื่นขึ้นมาทำงานไม่ได้เลย ผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง มีแฟน หวังแต่งงาน มีครอบครัว มีลูก แล้ววันที่ผมสับสนมากที่สุดก็คือ น้องคนหนึ่งมาดื่มเหล้าด้วย แล้วก็เมา พักด้วยกับผม น้องเค้าเป็นผู้ชายครับ คืนนั้นผมเมามาก จนลืมตัวไปกอดน้องเค้า ผมไม่ได้ชอบแบบนี้นะครับ แต่ตื่นมามีความรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ครับ แล้วน้องเค้าก็กลับไป ไม่ติดต่อผมเลย ไม่มาดื่มเหล้า แล้ววันหนึ่งก็โทรหาผมว่าไปส่งน้องเค้ากับแฟนน้องเค้าหน่อย ผมก็เลยไปส่ง ผมเป็นอย่างไงไม่รู้ รู้สึกเจ็บปวดจี๊ดๆ ทั้งๆ ที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน รึผมจะชอบแบบนี้ จากวันนั้นมา ผมก็ทำใจไม่ให้คิดถึงเรื่องนี้ แต่ยิ่งทุกวัน ผมก็ยิ่งอยากจะคุย แล้วเราก็มีโอกาสได้คุยกันอีกครั้ง คุยเรื่อยๆ จนเกินที่จะเป็นเพื่อนกัน ผมคิดเองนะครับ
    และแล้วผมก็คืนดีกับแฟนผม แต่ผมก็ยังคิดถึงน้องเค้า ทุกวันยิ่งเพิ่มขึ้น จนผมต้องพยายามติดต่อ แค่เห็นหน้าก็พอ แล้วน้องเค้าก็ไม่ปฏิเสธ ผมได้กอดสมใจแล้วครับ น้องเค้าก็บอกว่าสับสนเช่นกัน จะเป็นยังไงก็ว่ากันอีกที เรามีขอตกลงว่าเป็นแบบนี้ได้แต่ห้ามใครรู้ว่าเราคุยกัน ผมดีใจครับ จากนั้นจะเป็นไงผมไม่รู้อนาคตเลยครับ
    แค่อยากถามว่า ผมกับน้องเค้าไม่เคยห่างกันเลย ทั้งๆ ที่เราทั้งสองคนก็ต่างมีแฟน แต่จะทำไงดีครับ จะตัดก็ไม่ได้ จะเลิกกับแฟนก็ไม่ได้ ตอนนี้สับสนมากครับ แต่ผมกับน้องเค้าเราไม่เคยมีอะไรกันเลยครับ (ก็ไม่รู้จะทำไรกัน) ความรักมันก็ดีนะ แต่บางอย่างก็โหดร้ายเหลือเกิน เกินจนกว่าจะห้ามใจไหว